Brak wsparcia ze strony partnera

samotnosc w zwiazku gdzie facet nie poczuwa sie do niczego w domu

KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Uczucie samotności Psychologia

Mgr Renata Respondek Psychologia, Wrocław

60 poziom zaufania

Witam
Nie zadała Pani pytania. Czy czuje się Pani samotna w związku w ogóle? Czy samotna w wypełnianiu obowiązków domowych? W obu przypadkach pomocna będzie szczera rozmowa o swoich uczuciach, przemyśleniach, potrzebach i oczekiwaniach w stosunku do partnera i do związku, który Państwo tworzycie.
Pozdrawiam
Renata Respondek

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Zachęcam do konsultacji z psychoterapeutą małżeńskim. Pomoże w jasnej komunikacji i odbudowaniu relacji małżeńskiej. Zmiana jednego z partnerów pociąga zmiany w całym systemie rodzinnym. A mam wrażenie, że Pani potrzebuje jakiejś zmiany. Warto pozwolić sobie pomóc i zacząć psychoterapię.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Brak wsparcia od partnera i niska samoocena – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Brak pomocy przy dziecku ze strony męża – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Brak uczucia miłości do partnera i tęsknota za innym – odpowiada Mgr Ewa Czernik
Brak pomocy ze strony męża w obowiązkach domowych – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Samotność w małżeństwie i brak wsparcia – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Brak wsparcia od partnera w związku – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Brak zainteresowania u partnera – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Jak radzić sobie z egoizmem partnera? – odpowiada mgr Anna Demarczyk
Brak wsparcia i pomocy ze strony męża – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Ciężkie przeżycia i brak wsparcia ze strony partnera – odpowiada Mgr Magdalena Brabec

artykuły

Psychoterapia - czym jest, kto jej potrzebuje, rodzaje psychoterapii

Psychoterapia to stosowanie metod psychologicznych

Rodzaje psychoterapii - indywidualna, grupowa, rodzinna

Psychoterapia indywidualna polega na spotkaniach t

Psychoterapia grupowa - na czym polega, rodzaje, zalety, metody terapeutyczne

Psychoterapia grupowa jest alternatywą dla psychot

Nerwica u 18-latki i brak wsparcia ze strony partnera

Witam was wszystkich serdecznie mam nerwice od jakiś trzech lat a mam dopiero osiemnaście lat. Mam małego synka, co wiąże się z częstym wstawaniem w nocy nie wysypiam się i ciągłym czówaniem często bywa tak ze nie daje już rady psychicznie ani fizycznie. W pewnym momencie mam juz kompletnie wszystkiego dosyć i muszę wyjść pochłonąć bo boje się ze mogę zrobić cos złego. Najgorsze jest to ze mój partner zamiast mnie wspierać i mi pomagać to ciągle doprowadza do kłótni miedzy nami. Niewiem co mam robic

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Nerwica Psychologia Psychoterapia Relacje z partnerem

Mgr Anna Ingarden Psychologia, Kraków

80 poziom zaufania

Wsparcie ze strony bliskich osób jest wvtej sytuacji niezmiernie ważne. Poproś o pomoc, wsparcie swoje najbliższe otoczenie. Parter powinien również obciążać cię od obowiązków. Jeżeli prowadzi to do kłótni między wami być może dobrze byłoby przyjrzeć się źródłom takiego zachowania. A może być nim wszystko - niepewność, niechęć do brania odpowiedzialności, lęk itp. Warto omówić te przyczyny przy najbliższej okazji. Ponadto polecam udać się na konsultację psychologiczną. Jeżeli od kilku lat cierpisz na nerwice, może w końcu lepiej będzie zająć się jej wyleczeniem? Polecam wizytę u psychologa poznawczo-behawioralnego. Pozdrawiam

Mgr Joanna Marciniak Psychoterapia, Śrem

46 poziom zaufania

Przede wszystkim poszukać kogoś, kto Panią odciąży, pomoże w sytuacji, gdy Pani brakuje sił. Macierzyństwo, zwłaszcza wczesne, nie zawsze jest łatwe. Ma Pani synka, więc troszczy się Pani o niego, ale rodzic musi tez zatroszczyć się o siebie (zwłaszcza, że Pani choruje). będzie to miało zbawienny wpływ na Panią i dziecko, które doskonale odczytuje nastroje rodzica. Proszę porozmawiać też z partnerem o obecnej sytuacji. Warto w tej rozmowie nastawić się na to, by poinformować partnera o tym, jak się Pani czuje i czego potrzebuje. Może wspólnie dojdziecie do jakiś rozwiązań (konkretnych, a nie "będę Cie wspierał"). Powodzenia.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Brak akceptacji i wolności ze strony rodziców – odpowiada Mgr Ryszard Chłopek
Poniżanie i brak wsparcia ze strony rodziców – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Dlaczego nie ma wsparcia ze strony bliskiej osoby? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Brak akceptacji partnera życiowego przez rodziców – odpowiada Artur Brzeziński
Brak akceptacji partnera przez rodziców i szantaż emocjonalny – odpowiada Mgr Joanna Marciniak
Brak sympatii ze strony rodziny partnera – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Brak wsparcia ze strony rodziny i partnera a trudna sytuacja materialna – odpowiada Mgr Edyta Kołodziej-Szmid
Trudności z porozumieniem w związku i brak wsparcia od partnera – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Nerwica natręctw u partnera – odpowiada Mgr Małgorzata Bukowska
Nerwica z powodu życia w ciągłym stresie – odpowiada Artur Brzeziński

artykuły

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

Wszawica. Powracający problem polskich przedszkoli?

Wszy wcale nie są reliktem przeszłości ani efektem

"MITY MEDYCZNE, KTÓRE MOGĄ ZABIĆ"

Autor: Katarzyna Świątkowska - absolwentka Ak

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

umów wizytę

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

umów wizytę

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Jadwiga Boguszewska Psychologia, Lublin

umów wizytę

Brak wsparcia ze strony rodziców

Od dłuższego czasu się nad tym zastanawiam. Nigdy nie byłam szczególnie szczęśliwym i towarzyskim dzieckiem. Nie cieszyły mnie drobnostki, rzeczy materialne, w każdym razie nie na dłuższą metę. Obecnie mam 21 lat, studiuję dziennie na prestiżowej uczelni i nauka idzie mi znakomicie. Posiadam przyjaciół, znajomych, choć w dalszym ciągu nie jestem może najbardziej lubianą osobą. Cierpię na chorobę hormonalną, jednak piszę to tylko dlatego, że może ma to wpływ na mój nastrój. Leki, które biorę, to póki co tylko tabletki antykoncepcyjne. Uważam, że rodzice mnie nie rozumieją, nie próbują mnie poznać, krytykują zamiast motywować. To nie jest zarzut. Po prostu nie mam w nich wsparcia. Wnioskuję o mojej potencjalnej depresji z kilku powodów: mam o sobie niskie mniemanie, chronicznie zły nastrój, moje życie wydaje się nie mieć żadnych kolorów, ciągle odczuwam zmęczenie, nie mogę się do niczego zmotywować, czasem po kryjomu wypiję jakiś alkohol, gdy rodzice nie widzą. Nastrój na chwilę mi się poprawia. Potem wraca do normy. Mam zwyczajnie dosyć wszystkiego. Stałam się płakliwa, markotna. Nie wiem, czy mam depresję, nie wiem, co robić.

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja

Lek. Bertrand Janota Psychiatra, Warszawa

43 poziom zaufania

Opisane objawy niekoniecznie muszą świadczyć o zaburzeniach depresyjnych. Dolegliwości te mogą występować w depresji, ważny jest jednak czas ich występowania, natężenie oraz to, w jaki sposób wpływają na życie i funkcjonowanie chorego. Często podobne objawy mogą wywoływać nieleczone zaburzenia hormonalne. Zdarza się również, iż na cechy osobowości nakładają się stres, zaburzenia hormonalne, brak wsparcia, dając analogiczne objawy. Proponowałbym zgłosić się na wizytę do psychologa, który lepiej rozezna problem, tym bardziej, że dość niepokojące jest opisane sięganie po alkohol w celu zmniejszenia napięcia czy poprawienia nastroju.