Brak zainteresowań, zobojętnienie i brak motywacji

Witam, mam 18 lat i mam moim zdaniem dość poważne problemy z psychiką. Jestem obojętny na wszystko. Nie mam jakichś szczególnych zainteresowań, próbowałem sił w sporcie ale szybko skończył mi się zapał i motywacja. Czasem czuje taki brak motywacji że ciężko mi wstać z łóżka. Mam problem w kontaktach z innymi ludźmi. Rzadko z kimś rozmawiam, a większej grupie zazwyczaj cały czas jestem cicho. Wydaje mi że ostatnio coraz bardziej zamykam się w sobie. Myślę nad pójściem do psychologa.
MĘŻCZYZNA, 19 LAT ponad rok temu

Dobra myśl. Konsultacje psychologiczne, a jeszcze lepiej psychoterapia, mogą pomóc w przezwyciężeniu Pana trudności. Zobojętnienie i zahamowanie to objawy, z którymi da się i warto pracować. Wspólnie z kimś obiektywnym, życzliwym i znającym się na mechanizmach działania ludzkiej psychiki, może Pan odnaleźć dla siebie i motywację, i własną drogę rozwoju i realizacji swoich "talentów".

http://www.krakowpsycholog.com.pl/

0

Dzień dobry,
Wprawdzie nie wszyscy muszą mieć szczególne zainteresowania, a to, czy jest się "duszą towarzystwa" to kwestia temperamentu - jednak brak motywacji i zobojętnienie są sygnałem , że trzeba poszukać pomocy. Pisze Pan , że z powodu braku motywacji ciężko wstać z łóżka i że nie wytrwał Pan w uprawianiu sportu. Nie Pisze Pan, jak długo trwaja te problemy, czy kiedyś było inaczej ?Trudno odpowiedzieć przez internet nie mając więcej informacji, ale może być i tak, że to co Pan określa brakiem motywacji może być brakiem sił i energii. Proszę zgłosić się do psychologa/ psychoterapeuty. Trzeba określić podłoże Pana trudności i opracować strategię działania. Pozdrawiam serdecznie.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Brak motywacji i zaburzenia nastroju

Witam mam 19 lat i od jakiegoś czasu brak we mnie motywacji do czego kolwiek wyjście z domu jest dla mnie wielkim wyzwaniem najchętniej to nigdzie bym nie wychodziła jak z znajomi chcą mnie wyciągnąć to też nie wychodzę to jest dla mnie trudne boję się wszystkiego jak tylko pojawia się jakiś problem to od razu z góry zakładam że sobie nie poradzę płaczę nocami nie wiem co się ze mną dzieje nigdy taka nie byłam
KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Witam
Smutek, lęki, przygnębienie i brak motywacji
nie tylko dezorganizują Pani życie ale też hamują
Pani aktywność społeczną i utrudniają normalne
funkcjonowanie w społeczeństwie, zabierając tym samym
całą radość życia.
Pani objawy wskazują na zaburzenia depresyjno-lękowe,
jednak rzetelną diagnozę można postawić
tylko podczas osobistej konsultacji.
Wiem, że to dla Pani bardzo trudne, jednak w Pani
przypadku najlepszym wyjściem będzie
skorzystanie z usług psychoterapeuty.
Podczas psychoterapii leczy się nie tylko objawy choroby,
ale również dociera się do przyczyny problemu
i znajduje się sposób jego rozwiązania.
Pozdrawiam serdecznie

0

Wygląda to na zaburzenia lękowe lub/i depresyjne. Myślę że dobrze będzie skonsultować się z psychologiem (najlepiej poznawczo-behawioralnym) i rozpocząć terapię. Tego typu obniżenie motywacji, nastroju i wzrost niechęci można szybko zniwelować by się z nimi nie męczyć. Szczerze namawiam do spotkania ze specjalistą. Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Już brak mi motywacji ...

Więc tak zaczynałam z wagą 57 kg lat 15, wzrost 167 no i się odchudzałam, ale bardziej głodziłam i zeszłam do wagi 55 kg. No ale teraz przytyłam i znów jest 57 kg . U mnie nie da się odchudzić racjonalnie, bo mama krzyczy, że wyglądam dobrze i że mi odbija, lecz na serio ja chcę ważyć 49 kg. Mam nawet bloga o tematyce anoreksji, tylko jakoś nadal go prowadzę i lubię go. Nie jem słodyczy, piję 2 l wody dziennie, ćwiczę 45 min na w-f i jeszcze 20 min różnych ćwiczeń. Niestety mieszkam na wsi. Rano zjem płatki Fitness, potem jabłko, stołówka, w domu jogurt herbata np. i bułkę z serem żółtym. Potem ćwiczę o i zjem jeszcze 3 jabłka, jak jestem głodna, a na kolacje jogurt, To mój taki codzienny dzień, bo tak to się głodziłam praktycznie, ale mam długie włosy to się boję też, że jak nie będę brała witaminy, to że mi wypadną. Tak mnie nastraszyła jedna dziewczyna anorektyczka. Może mnie Pan / Pani podniesie na duchu, doradzi coś, bo ja już siły nie mam . Pozdrawiam ciepło
ponad rok temu

Witam ciepło,

Twoje BMI wynosi 20,5.
Masz idealną masę ciała (w odniesieniu do siatek centylowych).
Nie musisz się odchudzać.
Zasady prawidłowego żywienia (rekomendacje IŻŻ) znajdziesz pod adresem:
 http://www.izz.waw.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=7&Itemid=5&lang=pl#piramida dzieci

W Twoim  przypadku istotne jest spożywanie urozmaiconej żywności, co ma przyczynić się do realizacji zapotrzebowania na wszystkie niezbędne składniki odżywcze.

W Twojej diecie codziennie powinno znaleźć się miejsce na:
- warzywa
- owoce
- produkty zbożowe (najlepiej pełnoziarniste)
- chude mięso/jaja/nasiona roślin strączkowych (wymiennie)
- mleko i nabiał (mogą być odtłuszczone)
- tłuszcze (masło,margarynę, oleje roślinne).

Pozdrawiam

P.S
Jeżeli zauważasz u siebie obsesyjne myśli dotyczące jedzenia, być może warto porozmawiać o tym problemie z psychologiem (np. szkolnym)?
Taka osoba na pewno pomoże uporać Ci się z problemem.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty