Czy powinien brać leki antydepresyjne?
Witam! Mój problem zaczął się już w okresie wakacyjnym. Mam 16 lat i tego roku rozpocząłem naukę w 1 klasie LO w moim mieście. Jestem, a przynajmniej byłem, bardzo dobrym uczniem, zawsze przesadnie ambitnym, moja postawa perfekcjonizmu była zawsze ogromnie silna. Przez całe lata miałem świadectwa z czerwonym paskiem. Jednak tego roku coś we mnie pękło. Po pierwsze bardzo przeżyłem rozstanie ze swoją starą klasą, którą bardzo lubiłem. Całe wakacje przeżywałem mocno tę sytuację. W drugiej połowie sierpnia mój stan bardzo się pogorszył. Popadłem w głęboki "dołek". Zaczęły nachodzić mnie czarne myśli, wciąż wydawało mi, że jestem śmiertelnie chory. Od tamtej pory w ogóle nie cieszyłem się wakacjami. Chodziłem spać o godzinie 18.00, wstawałem o 10.00 następnego dnia. Mój dzień wyglądał tragicznie. Wciąż miałem napady lęku, które objawiały się płaczem, paniką oraz ogólną dezorientacją. Gdy zaczęła się szkoła, mój stan delikatnie się poprawił. Jednak nie na długo. Po około 3 tygodniach zaczęły się naprawdę strome schodki. Bałem się szkoły, nauczycieli, kontaktu z kolegami. Zacząłem chodzić na wagary. Dlaczego? Obawiałem się złych ocen, uwag ze strony nauczycieli oraz kolegów, którzy zauważyli, że coś ze mną nie tak. Opuściłem bardzo wiele godzin. Na szczęście rodzice się dowiedzieli i po rozmowie podjęliśmy wspólną decyzję o wizycie u psychologa. On stwierdził u mnie depresję oraz nerwicę lekową. Mam bardzo wiele przeróżnych objawów. Są to np. naprzemienne stany euforii i totalnego zdołowania, brak determinacji, nie mogę skupić się na nauce, bo wciąż myślę o coraz to nowych chorobach, problemach, bardzo niska samoocena, problemy ze snem oraz szereg objawów fizycznych: bóle nóg, głowy, kłucie w klatce piersiowej. Chodzę na psychoterapię, ale sam już nie wiem, czy ona mi wystarczy. Boję się kolejnych ataków. W tym półroczu nie wyszedłem najlepiej z ocenami. I chociaż rodzice mnie wspierają, i tłumaczą, że mój stan psychiczny nie pozwolił mi na zdobycie wyższych wyników, ja wciąż się obwiniam. Boję się, że kolejny semestr będzie wyglądał tak samo. Właśnie dlatego myślę nad wizytą u psychiatry. Myślicie, że powinienem brać leki? Bardzo proszę o pomoc i pozdrawiam wszystkich.
