Co. może oznaczać ten mój lęk i inne towarzyszące mu objawy?

Dzien dobry, mam pewien problem/problemy. Studiuje, mam troche problemy ze studiami, nie idzie mi na nich i nie idzie mi w moim życiu. Od 1 roku 2 lat, mam problem z nadpotliwościa rąk, także z drzeniem rąk, nie ma tego problemu non stop, tylko w niektórych sytuacjach, w momencie kiedy się ucze i otwieram książkę, wtedy zaczynają pocić mi się recę, albo kiedy wiem że będe musiał podać rękę nowo poznanej osobie. W towarzystwie osób mi znanych albo w innych sytuacjach nie mam tego problemu. Ten problem tez znika kiedy pije alkohol. Strasznie mnie to irytuje kiedy ucze się i pocą mi się ręce, wtedy bardziej o tym myśle niż o nauce, boję się że zapoce ksiązkę i ją zniszcze, przez to od dłuższego czasu wgl nie lubie sięgac po ksiązki, aczkolwiek uczyć się jestem w stanie. Wgl jestem strasznym materialista i obawiam się że ciągle coś zniszcze i przejmuje sie każdą rysą na nowym sprzecie. Ostatnimi czasy doszły jeszcze inne problemy, pomimo tego że się wysypiam mniej więcej 7 h, ciagle chce mi sie spać, kawa ani nic tu nie pomaga, jeszcze najbardziej sport. Kolejnymi problemami sa poczucie pustki w życiu, bez sensu zycia i chęci odejścia z tego świata. Przeczytałem/ogladałem tysiace poradników, wiem ze to co robie w zyciu jest bez sensu, ale nie potrafie sie od tego uwolnić, zwalczyc tego choc sie od lat staram, z poczuciem pustki i bez sensu w życiu walcze od 7 lat, nieudanie. Ciągle sie przejmuje tym że mi w zyciu nie wyjdzie, że nie będe miał pieniedzy, pomimo że mam dach nad głową i rodzine która moze mi pomóc, wszystkiego sie boje wszystko mnie przeraża. kiedy kupuje nowy telefon czy wgl coś kupuję, długo się zastawnawim aby podjąc jak najlepsza decyje i zmninmalizować ryzyko błędu, że kupie przykładowo gorszy telefon, a mogłem lepszy w tej cenie. Wracając jeszcze do nauki kiedy zaczynam się uczyć i wiem że mam jeszcze sporo czasu, to wpadam w panike że tego materiału nie ogarne i że nie dam rady, a wiem że gdybym się spiął i uczył to bym sobie dał radę, a nie panikował. Mam dużo znajomych i w towarzystwie jestem uważany za normalnego chłopaka, tylko boje się że gdyby to wyszło na jaw to wezma mnie za świram, że to wystarczy, tak poza tym nie miałem nigdy żadnych dziwactw, odchyłów. Kiedys byłem uzalezniony od papierosów, zawlczyłem ten nałóg, ale jestem troche uzalezniony od słuchania muzyki, bo ona mnie odpręża, a ja mam wrażenie że ciągle potrzebuje odprężenia. Szczerze mówiąc to troche ukrywam sie przed światem, przykładowo nigdy nie miałem dziewczyny, co dziwi moich znajomych, nie chca mi nawet w to wierzyc, uważają że jestem przystojny/miły i powinienem miec dziewczyny, to wywołuje u nich zdziwienie. Czasami mam wrazenie że troche czują że nie do końca jest ze mną wszystko w porządku. co może byc ze mną nie tak dlaczego to się dzieje ? te poceinie, ten lęk ?