Szanowna Pani,
obsesjami, zazdrością nieuzasadnioną można zniszczyć relację, zachęcam do rozważenia dla siebie pomocy w formie psychoterapii. Niskie poczucie własnej wartości nie jest klasyfikowane - jako zaburzenie emocjonalne, czy też zaburzenie osobowości. Niska samoocena kształtuje się w procesie rozwojowym, w okresie dzieciństwa, w okresie adolescencji (dorastania-dojrzewania), wpływa na kształtowanie się fazy dorosłości, oznacza negatywne odbieranie siebie. Może być jawne lub utajone, dotyczy sposobu wyrażania siebie, otwarcie „Jestem bezużyteczny”, „Nie liczę się”. Niskie poczucie własnej wartości może powodować inne problemy psychiczne, takie jak; depresja, lęk społeczny, zaburzenia odżywiania. Niestabilne poczucie własnej wartości jest predyktorem zaburzeń depresyjnych, czy też w wyniku zaburzeń lękowych zachodzi radykalna zmiana percepcji siebie, jak i w procesie doświadczania traumy. Niskie poczucie własnej wartości kształtuje się pod wpływem doświadczeń w dzieciństwie; brak pozytywnych wzmocnień (pochwał), brak zainteresowania rodziców dzieckiem, czy osób znaczących, odizolowanie od rodziny. Utrata bliskiej osoby lub nadużycie; emocjonalne/fizyczne/seksualne. W takim procesie kształtuje się negatywny ogląd siebie, przejawiający wysoki poziom samokrytycyzmu, negatywna treść przekonań o samym sobie, innych i świecie, w związku z tym rozwijane są określone strategie działania (zachowanie) lub zasady życiowe. Jeśli Osoba widzi siebie, jako „nie dość dobrą”, inne osoby spostrzega, jako wymagające i krytyczne, życie jako rywalizację, w związku z tym przejawia wysoką perfekcyjność. Krytyczne myślenie o sobie - brak nadziei - wpływa na poziom nastroju, samozadowolenia. Wskazane jest dla Pani wsparcie psychoterapeutyczne.
Z wyrazami szacunku, Bożena Waluś
