Szanowna Pani,

samoocena wymiar niskiego poczucia własnej wartości kształtuje się pod wpływem doświadczeń w dzieciństwie; brak pozytywnych wzmocnień (pochwał), brak zainteresowania rodziców dzieckiem, czy osób znaczących, odizolowanie od rodziny. W takim procesie kształtuje się negatywny ogląd siebie, przejawiający wysoki poziom samokrytycyzmu, negatywna treść przekonań o samym sobie, innych i świecie, w związku z tym rozwijane są określone strategie działania (zachowanie) lub zasady życiowe. Jeśli Osoba widzi siebie, jako „nie dość dobrą”, "nieatrakcyjną", "gorszą"- inne osoby spostrzega lepsze, takie krytyczne myślenie o sobie powoduje - brak nadziei - beznadziejność wpływa na poziom nastroju, brak samozadowolenia.
Funkcjonowanie społeczne polega na interakcjach społecznych w sposób optymalny, radzenie sobie poprzez określone zachowania, przynależność do grup społecznych. W przypadku, kiedy osoba napotyka krytyczną sytuację, gdzie warunki założeń nie mogą być spełnione, obserwuje się wysoki poziom lęku oraz negatywne przewidywania, co wpływa na zakłócenie funkcjonowania społecznego, aktywizuje się krytyczny sposób myślenia o sobie i stan obniżonego nastroju, który może się nasilać aż do zachorowania na depresję wskaźnikiem są zaburzenia suicydalne. Wskazana jest szczegółowa diagnostyka w Poradni Zdrowia Psychicznego oraz ukierunkowane leczenie, zalecane jest dla Pani wsparcie psychoterapeutyczne.
Z wyrazami szacunku, Bożena Waluś

Witam. Pani problemy z samooceną z pewnością mają jakieś źródło. Często w takich przypadkach po głębszym wniknięciu okazuje się, że chodzi o coś więcej niż wygląd. Zresztą sygnalizuje to Pani tu pisząc o myślach samobójczych. Pisze Pani o dużym krytycyzmie wobec siebie i z jakiegoś powodu się Pani porównuje. Skądś się to bierze, a odpowiedź tkwi w Pani, tylko trzeba do niej dotrzeć. Jeśli problem utrudnia Pani codzienne funkcjonowanie sugeruje przyjrzenie się niemu w gabinecie psychoterapeutycznym. Angelika Urban, pozdrawiam