Witam. Z pani opisu wynika, że syn jest emocjonalny, wrażliwy. Należy go wspierać i akceptować jego uczucia. Nie mówić - nie becz, przestań płakać , nic się nie stało, nie przezywać beksą, mazgajem. tylko dać przyzwolenie na płacz- widzę że jest ci smutno, chcesz się przytulić? Pomocna jest książka "Jak mówić żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać żeby dzieci do nas mówiły". Można próbować spotkań w mniejszym gronie z rówieśnikami syna. Zaprosić jednego czy dwóch kolegów do was do domu, czy na wspólne wyjście z mamami. Nie przymuszać do kontaktu. Jeśli ma jednego kolegę to nie musi nic złego oznaczać. Rozmawiać z synem- jak się czuje w klasie. Co lubi, co by chciał. Możliwe że też zajęcia dodatkowe sportowe wzmocnią jego delikatny charakter- ale tylko jeśli syn wyraża ochotę.
Pozdrawiam:)
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Stereotypowy obraz mężczyzny opiera się na odwadze
Kuba miał jedenaście lat, gdy do naszych drzwi zap
''Jak usłyszysz, że masz raka to czujesz, że umier
