Czy dziewczyna w wieku 16 lat jest już gotowa na poważny związek?

Witam. Moja dziewczyna jest młoda 16lat. Z jej zachowania wnioskuje że nie jest zbyt dojrzała do związku ponieważ czasem woli iść z kolegami i koleżanką gdzieś niż ze mną. Podobno ktoś dojrzały w związku nie potrzebuje spotykania się z kolegami. Dodam że jesteśmy razem rok i nagle jakiś kolegów ma. Czy w tym wieku dziewczyna jest już gotowa na poważny związek czy musi się "wyszaleć"? Co sądzą experci? Jak sprawdzić czy jest gotowa na poważny związek?

MĘŻCZYZNA, 20 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje

Mgr Joanna Kołodziejczyk Psycholog, Kłodzko

59 poziom zaufania

Witam,
nie można ocenić dojrzałości osoby na podstawie tak zdawkowych informacji. Dojrzałości nie określa się też na podstawie preferowania spotykania z partnerem ponad spotkania ze znajomymi. To nic złego, że dziewczyna czasem chce się spotkać ze znajomymi. Na Pana miejscu bardziej skupiłabym się na tym jak się Pan czuje w tej relacji, jak się Państwo dogadują, czy mają wspólne zainteresowania itp.
Pozdrawiam

Dr Daniel Melerowicz Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Dzień dobry. Po pierwsze nie widzę oznak niedojrzałości w chęci spotykania się z innymi ludźmi kiedy jest się w związku, przecież jedno nie wyklucza drugiego a wręcz przeciwnie zamykanie się we własnym świecie może spowodować, że zaczniecie się Państwo dusić w związku. Z drugiej strony 16 lat to wiek kiedy młoda osoba chce poznawać, doświadczać i się rozwijać - i rzeczywiście być może to trochę wcześnie jak na powazny związek - jednak nie mnie to oceniać. Pozdrawiam.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego moja dziewczyna pisze z kolegami z pracy? – odpowiada Mgr Agata Hensoldt-Jankowska
Czy duża różnica wieku przeszkadza w związku? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy ten związek ma sens? – odpowiada Mgr Adam Kowalewski
Jak przekonać dziewczynę do zaangażowania się w związek? – odpowiada Mgr Magdalena Brudzyńska
Miłość w wieku dojrzałym – odpowiada Mgr Iwona Hildebrandt
Związek na odległość, zazdrość i szansa na udane relacje – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak wpłynąć na dziewczynę, aby zaangażowała się w związek? – odpowiada Mgr Katarzyna Włoch
Związek z młodszym mężczyzną – odpowiada Mgr Monika Wysota
Czy możliwy jest związek z partnerem starszym o 11-lat? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Mój chłopak staje się coraz gorszy – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper

artykuły

Amanda była bliska śmierci. Dziś chce żyć, jak inne nastolatki

Amanda Suszczyk była wesołą 13-latką, gdy tragiczn

Kampania na rzecz walki z rakiem piersi (WIDEO)

-Wszystkich państwa witam na uroczystym śniadani

Pogarda i brak współpracy - z tym spotykają się studenci medycyny na praktykach

Kiedy studiujemy, poznajemy medycynę od środka. No

Kiedy jest się gotowym na związek przy schizofrenii?

Kiedy schizofrenik jest gotowy na zwiazek? Dzień dobry, Jestem w remisji schizofrenii wg mojego lekarza, jednakze nie jestem wg niego gotowy na zwiazek. Moje pytanie brzmi kiedy sie jest w ten chorobie gotowym oraz od czego to zalezy? Pozdrawiam

MĘŻCZYZNA, 25 LAT ponad rok temu

Schizofrenia Psychiatria Psychoterapia Relacje

Mgr Alicja Maria Jankowska Psycholog, Szczecin

63 poziom zaufania

Dzień dobry, dziękuję za skorzystanie z portalu. Bardzo mało dał Pan informacji o swoim życiu, nie wiem, czy Pan pracuje, czy utrzymują Pana rodzice, czy ma Pan własne mieszkanie? Prawdopodobnie lekarz prowadzący miał więcej tych danych i dlatego wysnuł takie twierdzenie, że jeszcze "nie jest Pan gotowy na związek". Najważniejsza jest praca, bo jeżeli Pan pracuje, to może Pan utrzymać rodzinę. Jeżeli ma Pan swoje mieszkanie, to też Pana małżeństwo będzie miało inny start. Proszę wyobrazić sobie, że przyprowadza Pan dziewczynę do swojego domu a co na to rodzice; co na to mama i tata. Zależy też czy Pana partnerka jest osobą zdrową czy chorą i czy pracuje i kto ją utrzymuje, czy też jej rodzice. Niewiadomych jest bardzo dużo. Jeżeli Pan kocha i jest kochany z wzajemnością, to wszystko pokonacie. Życzę Wam cierpliwości i uzgodnienia wszystkich faktów ze sobą, z jej rodzicami i z Pana rodzicami. Jest to bardzo ważne, ponieważ przyjęcie do domu nowej osoby stwarza duże trudności, więc trzeba to bardzo dokładnie omówić i jeżeli wykona Pan taką pracę, to znaczy, że jest Pan gotowy na związek.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Związek z osobą rozwiedzioną – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Co mogę zrobić by uratować nasz związek? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Remisja schizofrenii paranoidalnej – odpowiada Mgr Justyna Plucińska
Co zrobić, aby rodzice partnera zaakceptowali nasz związek? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Czy mój związek ma szansę przetrwać? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Jak radzić sobie z brakiem zaangażowania w związek? – odpowiada Mgr Bohdan Bielski
Związek bez szacunku – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
Jak spróbować zawalczyć o swój związek? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Mój chłopak nie zgodził się na wspólne mieszkanie i zaręczyny – odpowiada Mgr Dorota Kotarska
Związek z chłopakiem posiadającym wadę słuchu – odpowiada Mgr Magdalena Brabec

artykuły

Spowiedź byłego narkomana. Dziś wyciąga innych z dna

"Narkoman jest w środku trąby powietrznej, tam nie

Krzysztof Krawczyk nie żyje. Miał 74 lata

Legenda polskiej sceny muzycznej Krzysztof Krawczy

Dlaczego rezydenci protestują? "Chodzi o nasze życie rodzinne" (WIDEO)

-Pana żona też jest lekarzem. Jak to godzicie?

Dr n. med. Jacek Gajewski Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Dr n. med. Agnieszka Kamińska Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Lek. Ewa Gruszecka Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Agata Todzia Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Czy partner odszedł, bo związek stał się poważny?

Witam. W marcu wróciliśmy z partnerem do siebie po 1.5miesięcznej przerwie. On wrócił, mówił, że tęskni i widzi zmiany we mnie. Że coś fajnego z tego będzie i że on też stara się zmieniać. Wcześniej moim problemem było ciągłe narzekanie i niezadowolenie. Korzystam z pomocy psychologa aby lepiej mi szła praca nad sobą. Ogólnie nasz związek był udany. Sex jjak wcześniej pełen emocji, a nawet doszły nowsze eksperymenty. Na codzień było dobrze. Dogadywaliśmy się i nawet dziękował za cudowne weekendy. Przed majówką zaproponowalam mu aby z kolegą pojechał sobie na rower bo mówił, ze chciaby bardziej ekstremalnie pojezdzic. Miał cala sobotę dla siebie i gdy mi o niej opowiadał był bardzo zadowolony. Na majówke zorganizował grilla, zaprosił swoich rodziców i siostrę z męzem. Przypadkiem się dowiedziałam, ze zaprosil tez moich rodziców. Byłam szczęsliwa gdyż to bardzo poważny krok w związku. Jego bliscy byli zachwyceni nami, bo byliśmy lepszą parą i było to widać golym okiem. Byli pewni podobnie jak ja, ze byl to krok do kolejnego etapu. Sam mowil im ze jest lepiej ze jest zmiana na lepsze. Na koniec majowki zachowalam sie jak gówniara. Obrazilam sie bo w niedziele zaplanowal wycieczke rowerowa z tym kumplem. Bylam zla bo ze mna cala majowke spedzil w domu. Nasza relacja sie pogorszyla. Teraz wiem ze nigdzie nie chcial jechac bo chcial odpoczac od siedzenia za kolkiem. W czwartek bylam u niego bo kolejny weekend mial byc osobno. Noc czwartkowa byla cudowna. W sobote wieczorem zle sie czulam. Choriba mnie dopadla. Bylam zmierzla i niekontaktowa. On zagadywal a ja krotkie odpowiedzi. Nie dzwonil na dobranoc... wital sie sucho. W koncu dostalam dluuugiego smsa z wyrzutami. Wyrzutami, tymi co przy tamtym rozstaniu (wtedy chcial mi pokazac ze moge go stracic ale wiedzial ze wroci). Ze tlamsze jego hobby, ze jestem marudna, ze nie pracuje nad soba i nic sie nie zmienilo. Zapomnial ze sama zaproponowalam wycieczke w sobote z kolegą? Bylam marudna ostatnie dni z powodu choroby i tymi dniami przyslonil dwa miesiace. Dostalam sie do pracy blizej jego domu i zwiekszyla sie mozliwosc wspolnego mieszkania. Moi bliscy mowia ze od tego momentu cos sie zaczelo zmieniac. Wyglada jakby uciekl bo znowu sie zrobilo powaznie? Nie wien co o tym myslec. Tu zapoznanie rodzicow i zadowolenie.. a tu taka akcja. Jestem w kropce.

KOBIETA, 33 LAT ponad rok temu

Konsultacje psychologiczne Psychologia Rozstanie Emocje Relacje z partnerem

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Pani,

Dziękuję Pani za podzielenie się swoimi wątpliwościami, z obszaru
relacji partnerskiej.

Bazując na Pani relacji, domniemam, że przyczyną Państwa rozstania na okres 1,5 miesiąca, było nie odpowiadanie na Wasze wzajemne potrzeby, między innymi Pani narzekanie i niezadowolenie
>>Wcześniej moim problemem było ciągłe narzekanie i niezadowolenie<< za słowami Pani...

Z Pani opisu, potrzebą Pani Partnera są zainteresowania, związane z aktywnością fizyczną (wycieczki rowerowe z Kolegą) na co wyraziła Pani zgodę, i nawet sama zainspirowała Pani Partnera.

Z Pani prezentacji, zastanawiam się, gdzie są zainteresowania Pani? Tutaj dopatrywałabym się przyczyny braku Waszego wspólnego mianownika.
Domniemam, że z jakiegoś powodu, nie realizuje/nie skupia się Pani na swoich potrzebach/zainteresowaniach...?
Nie napisała Pani, jaki styl życia prowadzi Pani na co dzień?
Jakie ma Pani hobby/zainteresowania?
Czy je praktykuje?

Kieruję do Pani pytanie, do rozważenia, być może zbyt mocno skupia się Pani na Partnerze, być może zlewając się z Nim?
Za słowami Pan Partnera: >>Ze tlamsze jego hobby, ze jestem marudna, ze nie pracuje nad soba i nic sie nie zmienilo<<

Gdyby miała Pani życzenie rozmowy ze mną, zapraszam do kontaktu via Skype.

Z przesłaniem dla Pani, żeby się Państwu udało!

irena.mielnik.madej@gmail.com tel. 502 749 605