Czy jestem ofiarą przemocy psychicznej?
Man poczucie ze jestem ofiara przemocy psychicznej. Jestem mezatka i matka 7 letniego synka. Odczuwam u siebie stany depresyjne prowadzace do mysli samobojczych. Jedynie milosc do synka daje mi jakakolwiek sile do zycia. Wiem ze jesli mnie zabraknie to dziecko bedzie cierpialo mocniej niz ja teraz. Ojciec ma napady szalu tak silne ze nie kontroluje swoich zachowan takze w odniesieniu do dziecko. Nie chodzi o to ze fizycznie zneca sie nad dzieckiem ale ze jak jest zdenerwowany, a zdenerwowany jest ciagle, to potrafi powiedziec synkowi ze jak ty nie zachowujesz sie dobrze w stosunku do mnie to nie chce ciebie. W stosunku do mnie to juz od kilku lat traktuje mnie jako podmiot gorszy od czlowieka. Nie moge miec innego zdania niz on, wszystko co robie jest nieadekwatne do jego wymagan, jesli o cos prosi ma to byc zrobione natychmiast, jestem zla matka kiedykolwiek cos zlego dzieje sie u synka, np. jesli jest chory to jest to moja wina. Generalnie cokolwiek zlego lub nie po jego mysli sie dzieje, to ktos musi byc winny. Winna moge byc tylko ja i jest to juz sprawa oczywista. Na kazda sytuacje reaguje krzykiem i wyzwiskami. Nie ma juz okreslenia jakiego nie uzylby aby mi ublizyc. Ciagle powtarza jak bardzo mnie nienawidzi i na moj widok az cos cos sie mu robi. Powiedzial mi wielokrotnie ze gdyby nie dziecko to by mnie 'zajebal'. Boi sie tylko ze wtedy skonczy w wiezieniu.
Ja juz nie mam sily walczyc o cokolwiek bo na taka nienawisc nie ma sily.
Trzymam sie tylko dlatego ze wiem ze nie moge z takim czlowiekiem zostawic malego dziecka. Synek nigdy by mi nie wybaczyl samobojstwa.
