Witam serdecznie,
aby rozpoznać bulimię, powinny występować nie tylko epizody obżarstwa (co najmniej 2 razy w tygodniu), ale i tzw. zachowań kompensacyjnych (prowokowanie wymiotów lub okresowe głodówki, intensywne ćwiczenia, stosowanie środków farmakologicznych). Te zachowania mają zapobiegać przytyciu.
Jeśli nie ma zachowań kompensacyjnych, to bardziej prawdopodobne jest rozpoznanie zespołu kompulsywnego objadania (tzw. binge-eating).
W bulimii występuje ponadto jednoczesny lęk przed przytyciem oraz częste myślenie na temat jedzenia (bulimiczka jest ciągle głodna).
Na podstawie Twojego opisu trudno jest zarówno potwierdzić, jak i wykluczyć bulimię.
Twoja wypowiedź wskazuje na to, że problemy związane z jedzeniem niekorzystnie wpływają na Twoje samopoczucie i pogarszają samoocenę. Uświadomienie sobie problemu i nazwanie go to pierwszy krok do zmiany.
Zaburzenia odżywiania wynikają z problemów natury psychologicznej: sposobu myślenia i przeżywania, dlatego leczenie powinno polegać na psychoterapii i okresowej kontroli lekarskiej.
Więcej na ten temat możesz przeczytać na łamach naszego serwisu:
http://portal.abczdrowie.pl/leczenie-bulimii
http://portal.abczdrowie.pl/dieta-stosuj-ja-rozsadnie
Polecam Ci również podręcznik dla pacjentów ,,Bulimia - program terapii" G. Todd, M. Cooper.
Proponuję, abyś porozmawiała na ten temat z mamą i zgłosiła się do najbliższej poradni zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży.
Serdecznie pozdrawiam