Witam. Mam bulimię, która trwa już 12 lat. Mam lat 27, przerażam samą siebie, nie pamiętam niektórych rzeczy. Ostatnimi czasy próbowałam popełnić samobójstwo. Mam dzieci, męża... Powinnam się leczyć, ale nie chcę mieć w papierach "psychicznie chora" czy coś w tym stylu. Zdaję sobie sprawę, że robię okropne rzeczy, ale ostatnio nie wiem, co we mnie wstąpiło - jakby mnie coś nagle opętało. Boję się!
Witam serdecznie,
w tej sytuacji wskazana jest konsultacja u specjalisty.
Tzw. zaniki pamięci wynikają najczęściej z towarzyszących depresji zaburzeń koncentracji uwagi.
Zaburzenia koncentracji utrudniają zapamiętywanie, dlatego mogą dawać zaburzenia pamięci.
Osoby zmagające się z depresją często boją się "postępującego otępienia". Te i inne objawy ustępują, gdy mija depresja.
Problemy z nastrojem i lękiem są bardzo częste w bulimii - skarży się na nie ok. połowa pacjentek.
W leczeniu bulimii stosuje się przede wszystkim psychoterapię, jednak udowodnione działanie mają też niektóre leki przeciwdepresyjne, które zmniejszają częstotliwość napadów objadania.
Rozumiem, że możesz przeżywać niepokój w związku z wizytą u lekarza, że odczuwasz sprzeczne emocje - nie pozwól jednak, aby wzięły one górę nad rozsądkiem. A rozsądek podpowiada Ci przecież, że warto chociaż spróbować uzyskać pomoc, której tak bardzo potrzebujesz.
Bulimia nie jest chorobą psychiczną, lecz zaburzeniem. Zaburzenia psychiczne nie są psychozami - nie upośledzają kontaktu z rzeczywistością, jedynie utrudniają codzienne życie, powodują dyskomfort, utrudniają też realizację osobistego potencjału.
Polecam Ci również znakomity podręcznik samopomocy: "Bulimia - program terapii" G. Todd i M. Cooper.
Z pozdrowieniami
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Dopiero po latach światło dzienne ujrzało wiele se
Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow
Wszedłeś do pokoju i nie pamiętasz, dlaczego tam p
