Czy mój partner ma ciężkie chwile?

Mój chłopak ma „okres”? Jestem uczennica technikum i mam chłopaka od roku. Ostatnio z dnia na dzień stał się taki oschły. W szkole nawet nie przytuli ani nie pogada. Jedynie na przywitanie przytuli lub pocałuje ale tak od nie chcenia. W stosunku do swoich kolegów zachowuje się normalnie. Gdybym ja do niego nie napisała to on by się wogole nie odezwał. Ostatnio nie wytrzymałam i zapytałam go wprost co się dzieje. Odpowiedział mi ze sam tego nie wie. To ja go spytałam kiedy mu to przejdzie a on ze nie ma pojęcia i ze nie robi mi tego specjalnie. Co ja mam zrobić w takiej sytuacji?... Tęsknie za jego dawną osobą...

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Psychoterapia par i małżeństw Pogorszenie relacji z bliskimi Psychologia Problemy w relacjach młodzieży

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Pani,

Bazując na Pani opisie, nie doszukiwałabym się przyczyny chwilowego "ochłodzenia" ze strony Pani Chłopaka czasami tak się po prostu dzieje..

Z przesłaniem dla Pani radości,
irena.mielnik.madej@gmail.com

Mgr Tomasz Kościelny Psychologia, Warszawa

70 poziom zaufania

Dzień dobry! Czasem wystarczy cierpliwość. Być może Pani chłopak ma trudny czas. Warto o tym dłużej porozmawiać, jak będzie dobra okazja, a także porozmawiać o swoich odczuciach, wątpliwościach.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy seks może zbliżyć do siebie partnerów? – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Jak radzić sobie z uczuciami po rozstaniu z partnerem? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Czy możliwa była zdrada w związku? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Partner myśli o zdradzie – odpowiada Lek. Marta Hat
Co zrobić, by partner chciał do mnie wrócić? – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Czy to może być miłość do kobiety? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Nieustanne myślenie o byłym partnerze – odpowiada Mgr Karolina Matlak
Czy partnerowi w końcu na mnie zależy? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Czy powiedzieć partnerowi o zdradzie? – odpowiada Mgr Adam Horak
Relacje dziewczyną po rozstaniu – odpowiada Mgr Agnieszka Glica

artykuły

Ujarzmij rozrabiakę!

Dzieci w wieku szkolnym nierzadko sprawiają kłopot

"Każda z nas czasem nie wytrzyma". Fragment książki Weroniki Nawary "W czepku urodzone"

Weronika Nawara jest pielęgniarką. Zna ten świat "

Sylwia Pietrzak zmaga się z oponiakiem. Guz mózgu w każdej chwili może odebrać jej wzrok lub spowodować wylew

Sylwia Pietrzak to mama dwóch dorastających córek

Mój partner ma depresję

Witam. Mam 20 lat i starszego od siebie partnera o 10 lat. Mój chłopak ma 30 lat, stracił w wypadku przyjaciela, którego traktował jak brata, od wypadku minęło 9 miesięcy i praktycznie w ogóle nie rozmawiamy na ten temat. Praca, pewne przedmioty, to, że mieszkał po sąsiedzku i bywał codziennie oraz msze w intencji zmarłego (nigdy nie opuścił i nie opuściłby żadnej) przypominają o tym wszystkim. Starałam się wspierać chłopaka, jesteśmy ze sobą od 4 lat, więc dostrzegam wszystkie zmiany w jego zachowaniu.

Martwią mnie pewne objawy: spadek apetytu - partner schudł 10 kg, częste wizyty w toalecie (5 wypróżnień), izolacja od znajomych, brak chęci na jakiekolwiek wyjścia, mówi o obojętności na wszystko (koledzy, znajomi, rodzina), z nikim nie potrzebuje kontaktu i nie bardzo chce mu się spotykać. Mówi o wszystkim z humorem żeby ukryć problemy. Ucieka w pracę, chce dużo pracować, o niczym nie myśleć. Mówi, że nie chce mu się ze mną kochać, bo wydaje mu się, że to nudne, ostatnio mówi też, że nie wie czy chce być ze mną, bo zrobiłam mu się obojętna - jak jestem to fajnie, jak mnie nie ma to OK. Mówi również, że czas zatrzymał się w miejscu, że przeleciała mu wiosna i lato. Czasami mówi, że chcialby żeby brat mu powiedział co tam się stało, żeby przyszedl tak jak dawniej i powiedział o tym wypadku…

Nie wiem co robić. Próbowałam rozmawiać z partnerem o tym, żeby skorzystał z konsultacji u terapeuty, ale powiedział, że nigdzie nie pójdzie. Jesteśmy ze sobą długo, dużo poświęciliśmy, żeby być razem, przeżyliśmy wszystkie wzloty i upadki, związek na odległość… Kocham go i chcę z nim być, ale tym, że mówi, że wszystko jest mu obojętne, nawet ja, że nudne jest mówienie "kocham" i że nic mu się nie chce i nie wie czy chce być z kimkolwiek rani mnie. Boli mnie ten brak zainteresowania moją osobą, boli mnie to, że odłożył mnie na bok. Chcę mu pomóc, ale nie wiem czy nie lepiej będzie dla niego jeżeli odejdę. W końcu może doszukuję się depresji u partnera, a jego miłość do mnie po prostu się wypaliła?

Proszę, napiszcie mi co mam robić, jak mam pomóc jemu i sobie, bo ja również mam swoje problemy, a wszystko to dodatkowo mnie wyniszcza - nie śpię w nocy, myślę o nim, boli mnie brzuch… Czasami po prostu tak bardzo żałuję, że to nie ja zginęłam - on byłby szczęśliwy i ja nie czułabym tego, co czuję teraz.

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Z Pani listu wynika, że bardzo zależy Pani na partnerze i stara się Pani go wspierać. Partner stał się obojętny, mówi wiele negatywnych słów, czym Panią rani. Może to być jeden z czynników, dlaczego odczuwa Pani dolegliwości fizyczne i psychiczne.

Partner przeżywa okres żałoby po stracie bliskiego przyjaciela. Jest to trudny czas, kiedy osoby pogrążone są w żalu, przeżywają ból i cierpienie. Mają także poczucie niesprawiedliwości. Jest to czas także dużego stresu związanego z przystosowaniem i zaakceptowaniem nowej sytuacji. Żałoba ma swoje charakterystyczne etapy, jednak jej długość zależy od indywidualnych predyspozycji.

Może Pani porozmawiać ze swoim partnerem na temat jego i Pani uczuć. Mimo bólu, jaki przeżywa, nie powienien wzbudzać w Pani poczucia winy. Czasu nie możemy cofnąć, dlatego prędzej czy później on będzie musiał zaakceptować obecny stan rzeczy.

Pani też ma prawo do swoich uczuć i do własnych przeżyć. Partner jest tak skupiony na sobie, że nie zauważa tego, co dzieje się z Panią. Może go Pani o tym informować. Jeśli nie chce pomocy terapeuty, to może zechce skorzystać z pomocy telefonu zaufania. Może go Pani nadal zachęcać do skorzystania z pomocy specjalistycznej.

Zapewnia Pani partnerowi poczucie bezpieczeństwa i otacza go opieką, ale powinna Pani także zadbać o siebie i swoje potrzeby.

Pozdrawiam