Czy mój stan psychiczny jest chwilowy czy wymaga ingerencji lekarza?
Witam. Jestem kobietą. Czuję przygnębinie od długiego czasu. Chodzi o to ,że mam dosyć kontaktu z ludźmi. Po prostu ich nienawidzę za ich dwulicowość. Nie potrafię nikomu zaufać ,nie mogę się nikomu wygadać przez co tłumię wszystko w sobie. Jestem podejrzliwa wobec każdego (nawet przyjaciół) bo już się przejechałam na kilku osobach.Codziennie rano wstaję i myślę ,że po co mam wstawać ,bo i tak wszystko się powtórzy. Codziennie to samo. Inni tylko męczą mnie pytaniami i swoimi problemami. Zobojętniałam ''od zewnątrz''. Nie po sobie nie pokazuję ,ale od środka jest napięta. Czasami odczuwam pustkę i ucisk w żebrach. Nie jest to ból fizyczny. Nie cieszą mnie spotkania ze znajomymi ,a wręcz irytują. Kiedy wracam do domu zawszę myślę ,że muszę zrobić jeszcze to to tamto i czy zdążę. Jestem wszystkim zmęczona i zdarza mi się myśleć ,że chciałabym umrzeć ,ale powstrzymuje mnie myśl ,że są rzeczy ,które lubię. Kiedy kładę mam gonitwę myśli i nie mogę zasnąć nawet kilka godzin. Często myślę o sobie ,że jestem beznadziejna z powodu nie zbyt prostych nóg przez które nie mogę uprawiać sportu ,bo powoduje to ból. Czy mój stan psychiczny jest chwilowy czy wymaga ingerencji lekarza? Proszę o pomoc.
