Czy partner powinien ze mną spędzać więcej czasu?

Dzień dobry. Od kilku lat spotykam się z mężczyzną, który, gdy go poznałam, był jeszcze żonaty. Rozwiódł się i teraz tworzymy zupełnie normalną parę. Poznałam jego rodzinę, znajomych, mamy razem zamieszkać. Mam jednak problem. Mój partner, ze względu na swoją pracę poświęca mi dosyć mało czasu. Ja z kolei denerwuję się gdy gdzieś wychodzi beze mnie, robię mu wyrzuty i awantury. Jestem też zazdrosna. Uważam, że jeśli mamy ograniczony czas dla siebie, on powinien spędzać go ze mną, a nie z innymi ludźmi. On uważa, że nie robi niczego złego. Zastanawiam się, czy moja ocena sytuacji jest właściwa, czy to już jakiś obłęd. A może mam w tym wszystkim trochę racji?

KOBIETA, 44 LAT ponad rok temu

Psychologia Zazdrość w związku

Mgr Tomasz Kościelny Psychologia, Warszawa

70 poziom zaufania

Dzień dobry, trudno wskazać, co jest problemem po tak krótkim opisie. Niewątpliwie warto o tym wspólnie porozmawiać i ustalić zasady, które będą uwzględniały Pani potrzeby, jak i potrzeby partnera. Jeżeli to się nie uda i nie dojdziecie do porozumienia, sugeruję konsultację psychologiczną pary.

Pozdrawiam, Tomasz Kościelny, psychoterapeuta psychodynamiczny. Pracuje indywidualnie, z parami, małżeństwami i grupami w gabinetach w Warszawie oraz poprzez Skype, https://tomaszkoscielny.pl, e-mail: tkoscielny@interia.pl, tel. 692 13 99 40.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak rozumieć takie zachowania byłej partnerki? – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny
Co robić z gdy związek się rozpada? – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny
Partner nie chce zalegalizować związku - jak go przekonać? – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny
Co powinienem stosować podczas ataków paniki? – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny
Czy przy tej psychozie u brata niezbędna jest wizyta na pogotowiu? – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny
Czy takie zachowanie taty może sygnalizować jakieś zaburzenie psychiczne? – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny
Dlaczego czuję odrealnienie? – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny
Dlaczego odczuwam te silne tremy? – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny
Co robić z obniżeniem nastroju? – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny
Dlaczego mam wysoki puls mając 31 lat? – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny

artykuły

"Religa - ojciec i syn". Z Grzegorzem Religą rozmawia Mira Suchodolska

Grzegorz Religa to syn najsłynniejszego polskiego

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Jeden dzień w Dziennym Domu Opieki Medycznej

Dzień zaczyna się tutaj jak w każdym prawdziwym do

Spędzanie czasu z partnerem i złość matki

Mam problem z moja matką. Zaczęłam się z kimś spotykać, widujemy się raz na tydzień bo Andrzej jest w delegacjach i wraca w weekendy. To normalne, że chcemy pobyć razem bez żadnego towarzystwa ale oczywiście moja matka zawsze ma jakieś ale, przez co ostatnio dochodzi do kłótni. Mój ojciec nie żyje 12 lat ale chyba to nie powód żebym z nią siedziała 24g/h. Doszło do tego, że wczoraj się wściekła że poszłam z nim na spacer. Żadne rozmowy ani argumenty nie skutkują

KOBIETA, 30 LAT ponad rok temu

Psychologia Psychoterapia Relacje

Mgr Anna Bernatowska Psycholog, Warszawa

52 poziom zaufania

Wygląda na to, że matce trudno jest pogodzić się z tym, że chce Pani układać sobie własne życie, poza jej kontrolą. Wyobrażam sobie, że na co dzień mierzy się Pani z wieloma trudnymi, skrajnymi emocjami, dlatego proponuję wizytę u psychologa, aby poukładać sobie te emocje i sprawdzić co takiego się dzieje, że tak trudno jest Pani stawiać granice matce.

Dr Daniel Melerowicz Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Dzień dobry, oczywiście, że to naturalny proces i potrzeba dla 30 letniej osoby aby pobyła sam na sam z partnerem. Zachęcam aby powiedziała pani mamie o swoich potrzebach i układała sobie życie ze swoim partnerem. Być może pani mama przez dłuższy czas będzie się złościć jednak to nie znaczy, że musi pani rezygnować ze swoich planów i potrzeb. Pozdrawiam.

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Proszę rozważyć podjęcie psychoterapii.
W Warszawie istnieje wiele ośrodków oferujących różne formy terapii/pomocy psych. i to zarówno w ramach NFZ, jak i prywatnie (np.: rasztow.pl).

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Relacja z matką i babcią – odpowiada Mgr Anna Suligowska
Silne relacje partnera z jego matką – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Uczucie rozdarcia między matką a partnerem – odpowiada Mgr Agata Hensoldt-Jankowska
Dlaczego partner chce przerwy? – odpowiada Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Związek a spędzanie czasu ze znajomymi – odpowiada Mgr Sylwia Nowak
Ciągłe awantury z matką i wulgarne wyrażanie o chłopaku – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
Brak akceptacji przez matkę partnera – odpowiada Mgr Anna Rossa
Dlaczego partner nie ma ochoty na seks w młodym wieku? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Zaborcza i konserwatywna matka – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Problem z relacją matki i partnera – odpowiada Mgr Marta Belka-Szmit

artykuły

''Dlaczego się pan czepia, przecież dziecko ma kapok'' - rozmowa z ratownikiem WOPR

Na co dzień pilnuje porządku na jednym z najbardzi

"Chcę nadal być mamą" - gwiazda "M jak miłość" Judy Turan o walce z rakiem

W głowie - wola walki, w ciele - nowotwór, który c

Objawy depresji poporodowej

Depresja po porodzie nie jest powodem ani do wstyd

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Kamila Drozd Psycholog

umów wizytę

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

W jaki sposób rozmawiać z partnerem, żeby poświęcał mi więcej czasu?

Dzień dobry, Jestem w związku z partnerem, który ma dwójkę dzieci 8 i 16 lat z poprzedniego związku. Ja i partner mieszkamy razem, każdy z nas pracuję. Ja trochę mniej od Niego, on wychodzi z domu około 7 rano bo zabiera jeszcze od byłej żony dzieci i zawozi je do szkoły a wraca z pracy przed 20. Każdy weekend od samego rana typu 8-9 rano spędza z dziećmi. Wraca od dzieci późno nawet około 23. Od dawna dręczy mnie to że dla mnie nie ma już zupełnie czasu, starałam się mu wymyślić kilka innych opcji spędzania czasu z dziećmi, aby wygospodarował dzięki temu choć z 2-3 godziny w weekend dla Nas. Przykładowo żeby 2 razy w miesiącu był z dziećmi np. do 15 a reszta dnia spędził ze mną on jednak mi przytakuje, ale finalnie nie robi nic by coś zmienić. Ja umieram z samotności, potrzebuje spędzić z nim choć odrobinę czasu, obecnie czuję się tak jakby go właściwie nie było. Bardzo go kocham i zależy mi na poprawie tej sytuacji jednak dodatkowo jest mi bardzo przykro że tylko ja czuję smutek spowodowany brakiem czasu dla Nas a On w ogóle nie. Nie wiem co robić skoro rozmowa wprost nie pomaga. Może powinnam jeszcze dodać, że na początku naszej relacji kiedy nie mieszkaliśmy razem to dzieci były na drugim miejscu a dla mnie był w stanie wyjść szybciej z pracy a nawet brać często dni wolne od pracy. Naprawdę nie rozumiem czy to taka tragedia gdyby raz na jakiś czas był z dziećmi krócej. Jestem już całkowicie bezradna. Ciągle kiedy jestem w sama w domu to przez to płaczę. Nie potrafię się skupić na niczym innym niż na tym dlaczego on nie chce znaleźć dla mnie czasu, ja naprawdę nie oczekuje wiele, tylko trochę czasu. Bardzo proszę o odpowiedź.

KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Psychoterapia par i małżeństw Konflikty w związku Uczucie samotności Psychologia

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

80 poziom zaufania

Dzień dobry.

Związek z osobą, która posiada dzieci z poprzedniego związku, wymaga świadomości, że wchodzi się w relację nie tylko z tą osobą, ale też z jego dziećmi oraz, że relacja z dziećmi z poprzedniego związku przekłada się na relację w nowym związku.

Mówiąc inaczej - taki związek wymaga ustalenia, "kim" dla dzieci partnera będzie jego nowa partnerka i jakie w związku z tym będą wzajemne oczekiwania partnerów wobec siebie.

Z postu wynika, że dzieci partnera potraktowali Państwo "po macoszemu", wierząc zapewne, że wszystko się jakoś samo ułoży. Jak można też wnioskować, Pani uznała dzieci partnera jako jego "osobisty" problem z przeszłości, trochę go chyba pozostawiając samego w tej relacji, na co on zachowuje się w taki sposób, w jaki według niego powinien zachowywać się ojciec dwojga dzieci - czyli angażować się w relację z nimi. Możliwe, że partner Pani, kierowany poczuciem winy, stara się swoim dzieciom jakoś "wynagrodzić" fakt rozstania z ich mamą i dlatego jego zaangażowanie w ich życie jest tak duże.

Konkludując, sugerowałbym konsultację rodzinną z psychologiem, celem ustalenia, w jaki sposób moglibyście Państwo wspólnie rozwiązać opisany przez Panią problem.

Pozdrawiam

Maciej Rutkowski

https://abovo.bialystok.pl/