Czy to objawy derealizacji?
Dzień dobry. Zacznę od tego, że kilka lat temu popełniłam głupotę i zażyłam LSD. Efekt był dla mnie okropny - wydawało mi się, że umieram, że przeżywam wiele żyć jedno po drugim, że jestem złym człowiekiem i że te okropne przeżycia to „boska kara”.
Od pewnego czasu zdarza mi się, że budzę się w środku nocy, serce mi bije bardzo szybko, oblewa mnie fala gorąca, a następnie robi mi się bardzo zimno. Czuję wtedy ogromną panikę, a w głowie pojawiają mi się wizje podobne jak podczas tamtego brania LSD. Wydaje mi się, że moje życie nie jest realne, że tak naprawdę cały czas jestem na „tripie” i że zaraz umrę, ale nie odejdę w spokoju w niebyt, tylko będę przeżywała kolejne nierealne życie. Mam w tych momentach wrażenie, że wszystko się powtarza, moje życie się zapętla, że to rodzaj „piekła” i kary dla mnie. Czasami myślę też wtedy o zrobieniu sobie krzywdy, ale nie decyduję się na to, bo boję się, że będzie jeszcze tylko gorzej. Psychiatra przepisała mi tylko leki na uspokojenie (0,25 mg Alpragen), które kazała łykać, gdy mnie to dotyka, ale w tym stanie nie jestem w stanie myśleć o wzięciu leku. Czy to objawy derealizacji? Czy powinnam się udać do innego psychiatry? Zaczynam się przez to bać chodzić spać, czuję się bezsilna.
