Czy wystarczy jednak tylko jakiś lek i odpowiednia dieta?

Dzień dobry!

Zespół jelita drażliwego (ang. irritable bowel syndrome, IBS) to w obecnych czasach jedno z częściej występujących zaburzeń pracy układu trawiennego. Do najczęstszych objawów IBS należą: bóle brzucha, dyskomfort ustępujący po wypróżnieniu się, przewlekłe biegunki i/lub zaparcia, wzdęcia, gazy; rzadziej objawy ze strony żołądka „drażliwego” (uczucie pełności po posiłku, odbijanie się, zgaga). Przyczyna zespołu jelita drażliwego nie jest znana. Ponieważ w zespole tym nie stwierdza się zmian anatomicznych (patologicznych) w układzie pokarmowym, nie ma też badań, które – poza wywiadem lekarskim – jednoznacznie potwierdziłyby diagnozę. Objawy syndromu jelita drażliwego są niespecyficzne, dlatego zawsze należy wykonać diagnostykę wykluczającą inne, poważniejsze schorzenia. Więcej na ten temat przeczyta Pani w artykule: https://portal.abczdrowie.pl/zespol-jelita-drazliwego. IBS to dolegliwość przewlekła, a leczenie jest objawowe i długotrwałe. Obejmuje ono: zmianę trybu życia na zdrowszy i bardziej regularny, odpowiednią dietę zmniejszającą objawy ze strony układu pokarmowego oraz włączenie leków poprawiających jego pracę.

Wiele wskazuje na psychologiczne, emocjonalne podłoże zespołu jelita drażliwego, dlatego zalicza się go do tzw. chorób psychosomatycznych. Nie bez przyczyny IBS bywa nazywany też „nerwicą jelit”. Po pierwsze, fizjologiczna reakcja stresowa objawia się spięciem mięśni (w jelitach są to mięśnie gładkie). Chroniczny stres to przewlekłe napięcia. Po drugie, w ostatnich latach udowodniono, że jelita to „drugi mózg” człowieka, ściśle połączony z tym anatomicznym.

Leczenie chorób psychosomatycznych jest najskuteczniejsze, gdy obejmuje zmianę stylu życia, naukę radzenia sobie ze stresem oraz psychoterapię. Pisze Pani, że objawy IBS pojawiły się w bardzo stresującym dla Pani czasie, że miała Pani wtedy napady paniki. Czy korzystała Pani wówczas z pomocy psychologa, aby znaleźć przyczynę lęku i go przepracować? To zrozumiałe, że woli Pani uniknąć antydepresantów, ale w takim razie proszę jednak rozważyć jakąś formę wsparcia psychologicznego. Może to być terapia krótkoterminowa (ok. 10 spotkań) w nurcie poznawczo-behawioralnym, którego skuteczność w zaburzeniach lękowych jest najlepiej udokumentowana. Bardzo pomocne będą wszelkie techniki redukcji stresu i napięcia, metody relaksacji. Proszę poczytać też o roli probiotyków, a zwłaszcza tzw. psychobiotyków. Jeśli nie ufa Pani lekarzowi, który zalecił lek antydepresyjny, warto skonsultować się z innym specjalistą i opowiedzieć o swoich obawach. Może Pani też zacząć od wizyty u dietetyka, drobnych zmian w stylu życia, nauki metod relaksacji i obserwować, czy objawy IBS się nie zmniejszają – czego Pani serdecznie życzę.

Pozdrawiam serdecznie.

Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.