W zasadzie odpowiedziała Pani na swoje pytanie, pisząc o chęci wspólnego zamieszkania z chłopakiem.
W opisie sytuacji wyraźne jest jednak bardziej to, że jest Pani pełna obaw z tym związanych.
Zastanawiające jest, że napisała Pani o uczuciach partnera, a nie napisała Pani o swoich uczuciach wobec niego. Jak to rozumieć? Czy Pani uczucia są dla Pani ważne, czy Pani je rozeznaje? Czy inni liczą się z Pani uczuciami? Czy Pani liczy się ze sobą, czy bardziej z innymi?
Mam wrażenie, że znając siebie obawia się Pani tego, że nie potrafi chronić swoich granic, przykładem jest to, że oddaje Pani innym pole do podejmowania za Panią decyzji. Robienie czegoś wbrew sobie, uleganie innym, jest pewnym wzorcem Pani dotychczasowego funkcjonowania.
Wracając do Pani pytania, to nikt nie zna jednoznacznej, pewnej odpowiedzi. Każda decyzja wiąże się z podjęciem pewnego ryzyka, utratą czegoś i korzyściami ze zmiany. Uważa Pani, że ktoś podejmie mądrzejszą decyzję od Pani? Z pewnością nie. Ważne, aby uwierzyła Pani i uszanowała siebie, nie robiła czegoś wbrew sobie, szczególnie jeżeli dotyczy to obszaru Pani intymności, przekracza w jakiś sposób Pani granice psychologiczne, emocjonalne.
Jeżeli nie zgadza się Pani z tym co napisałam powyżej i Pani dylemat spowodowany jest wyłącznie obawą przed zajściem w ciążę, to tak naprawdę samo odroczenie decyzji o wspólnym zamieszkaniu nie daje gwarancji. Musiałaby Pani zrezygnować ze zbliżeń z chłopakiem, aby nie konfrontować się z tego typu obawami, które w zasadzie mają wymiar egzystencjalny i dotyczą wszystkich kobiet w pewnych okresach życia.
Pozdrawiam
Marta Widera-Kędryna
