Dlaczego, chociaż mam przy sobie rodzinę, czuję się bardzo samotna?

Witam, W zasadzie nie wiem dlaczego to piszę, ale nie mam do kogo się odezwać, więc chciałam, żeby ktoś mnie wysłuchał i w miarę możliwości powiedział co mi jest. Mam 16 lat. Od ponad roku nasila mi się uczucie ciągłego przygnębienia, bezsilności i jakiejkolwiek chęci do działania. Mam dosyć swojego życia. Moja mama choruje na nieuleczalną chorobę, mój tata jest inwalidą, a brat był w więzieniu, to dodatkowo mnie przygnębia. Nie mam ochoty by rano wstawać z łóżka, po powrocie ze szkoły, potrafię przepłakać cały dzień, naprawdę czuję się okropnie. Nie widzę żadnego sensu w moim życiu. Nie chcę już dłużej tak żyć. Rodzina widzi, że dzieje się ze mną coś nie tak i widzę, że niepokoi ich to. Czasem myślę, że najlepiej dla wszystkich byłoby, gdybym zniknęła z tego świata. Nie potrafię bardziej opisać tego co się ze mną dzieję, ponieważ nie rozumiem tego. Mam po prostu dość wszystkiego. Czuję się bardzo samotna, chociaż mam przy sobie rodzinę. Dziwne prawda? Proszę o jakąkolwiek odpowiedź. Za każdą będę wdzięczna.

KOBIETA, 17 LAT ponad rok temu

Rola kampanii edukacyjnych w leczeniu depresji

Witam!
Rodzina się o Ciebie niepokoi, a to oznacza, że nie jesteś im obojętna. Trudna sytuacja w domu i wiek dojrzewania mogą prowadzić do powstawania poczucia bezsensu, beznadziei i myśli samobójczych. Warto, żebyś porozmawiała z rodzicami o tym, co się z Tobą dzieje i jak się czujesz. Możecie wspólnie siebie wspierać i otaczać się uczuciami.
Możesz czuć się samotna mimo tego, że masz rodzinę, bo sama się od niej izolujesz. Relacje międzyludzkie wymagają wzajemności. Dlatego spróbuj rozmawiać z mamą i tatą, pytaj ich i słuchaj tego, co chcą Ci przekazać. Opowiadaj też o sobie. Możesz pomyśleć, że mówiąc o swoich trudnościach pogarszasz ich sytuację. Zastanów się jednak, czy na ich miejscu nie chciałabyś wiedzieć co dzieje się z Twoim dzieckiem? Niepewność i brak kontaktu wywołują dużo trudniejsze problemy, niż rozmowa o tym, jakie Ty masz trudności i jak się czujesz.
Możesz również pomyśleć o wizycie u psychologa. Jednak do takiej wizyty niezbędna będzie zgoda rodziców. Dlatego i tak należałoby z nimi porozmawiać. Wspólnie możecie się wspierać i pomagać sobie w ciężkich chwilach.
Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty