Dlaczego odczuwam lęk przed usamodzielnieniem się?

Witam proszę o pomoc .otusz mam 23 lata pracuje mieszkam u rodziców .Mam się usamodzielnić ale boje się bardzo że sobie nie poradzę .Boje się jak rodzice umrą co tak samo jak bym stracił teraz prace nie wiem co bym począł .Mam niską samo ocenę .Przyznam się że nie mogę się zakochać w i ułożyć życie z kobietą ciągle jestem smutny i zobojętniały .Myślę ciągle o samobójstwie ale brakuje mi odwagi to raz dwa wiem że bym skrzywdził moich bliskich chodzę do psychologa ale nie czuje efektów
MĘŻCZYZNA, 30 LAT ponad rok temu

Witam, napisał Pan że pracuje, mieszka z rodzicami, ma się usamodzielnić. Obawia się tego, czy sobie poradzi. Ma Pan obniżony nastrój i samoocenę. Pana lęk przed samodzielnością, jak Pan napisał, może być związana z małą wiarą w swoje możliwości, mniejszą motywacją. Jeżeli korzysta Pan z psychoterapii proszę o tym porozmawiać ze swoim psychologiem. Terapia to proces. Jest to skuteczna forma pomocy, wymagająca jednak czasu i zaangażowania. Jeżeli nie czuje Pan efektów, również warto ten temat poruszyć. Pozdrawiam serdecznie

0

Witam
Pana objawy bez wątpienia wymagają uważnego przeanalizowania. W opisie Pana problem poruszył Pan kilka sfer problemowych myślę jednak, że objaw, który może być osiowym (głównym) to zaburzenia nastroju w kierunku zaburzeń depresyjnych.

Podwyższony lęk i poczucie nieradzenia sobie z wymogami codziennego życia, poczucie bezsensu oraz myśli samobójcze to typowe objawów zaburzeń depresyjnych.

Jeśli podczas terapii udało by się nam uporać z Pana zaniżonym nastrojem zobaczyłby Pan swoją sytuację życiowa z nowej bardziej pozytywnej perspektywy oraz odzyskałby Pan poczucie sprawczości w swoim życiu.

Myślę, że warto będzie rozważyć farmakoterapię połączoną z psychoterapią prowadzoną w nurcie poznawczo behawioralnym, zapraszam do kontaktu wspólnie postaramy się rozwiązać Pana problem. Prowadzę również psychoterapię drogą on-line

Pozdrawiam
Radek Szafrański
Psycholog, Psychoterapeuta
Zapraszam do odwiedzenia mojej strony na facebooku:
https://www.facebook.com/MmaTerapia

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego ciągle odczuwam lęk?

Dzień dobry. Tak naprawdę nie wiem od czego zacząć i obawiam się, że moja wypowiedź będzie bardzo chaotyczna. Codziennie towarzyszy mi uczucie niepokoju, lęku i obawa, że wydarzy się coś niedobrego. Objawy te nasilają się szczególnie po wyjściu z domu: robi mi się duszno i słabo, mam wrażenie, że nie mogę złapać równego oddechu, kręci mi się w głowie, serce zaczyna bardzo szybko bić do tego dochodzą drżenia rąk i całego ciała, ścisk szczęki. Mam wrażenie jakbym miała zaraz zemdleć albo dostać zawału. Nieświadomie skrobię skórki nawet do krwi doprowadzając do stanów zapalnych. Towarzyszą mi także ciągłe wachania nastroju. Bardzo ciężko jest mi się zebrać do działania bo czuje, że i tak nie podołam. Są dni w których nawet umycie się czy sprzątnięcie pokoju stanowi wyzwanie. Odczuwam coś na zasadzie bólu całego ciała nie wiem do końca jak to wyjaśnić. Zminimalizowałam bardzo życie towarzyskie, nie czuję się dobrze w miejscach publicznym a większość wyjść kończy się tym, że na początku próbuje ze wszystkich sił utrzymać „dobry” humor po czym bardzo szybko tracę energię i mażę o tym żeby wrócić do domu. Moje problemy zaczęły się jakoś pod koniec 6 klasy podstawówki: problemy z zaakceptowaniem siebie, niska samoocena, brak wiary w siebie, mam wrażenie, że wszystko robię źle. Boję się oceny ze strony innych. Mam wrażenie, że każdy mnie ocenia po każdym spotkaniu odczuwam niepokój i analizuje czy aby napewno nie zrobiłam czegoś głupiego… W tym roku skończę 24 lata i powoli nie mam już siły na walkę z tym wszystkim. Ciągłym niepokojem, zamartwianiem, złym samopoczuciem. Doszłam do wniosku, że już tak naprawdę nie wiem kim jestem i jaka jestem przez to jak przejmuję się opinią innych i tym co sobie o mnie pomyślą. Boje się o swoją przyszłość, tak naprawdę powoli już przestaje ją sobie „wyobrażać”. Nie wiem tak naprawdę co powinnam zrobić, jestem przyzwyczajona do nie mówienia o problemach i radzeniu sobie samemu z tym co się dzieje. Boję się wizyty u psychologa bo mam wrażenie, że moje „problemy” są głupie i tylko użalam się nad sobą. Jest mi głupio...
KOBIETA, 24 LAT ponad rok temu

Dzień dobry, z Pani wypowiedzi wynika, że zmaga się Pani z poważnymi kłopotami w życiu. Są to objawy nie tylko na podłożu psychicznym, ale również fizycznym. Dodatkowo Pani życie towarzyskie jest bardzo ograniczone, co dodatkowo ogranicza Pani na dobre relacje z innymi, które mogą być źródłem radości i satysfakcji na co dzień. Lęk o swoją przyszłość dodatkowo blokuje Panią przed działaniem. Dlatego potrzebuje Pani pomocy osoby, która wesprze Panią na bieżąco i pomoże przepracować problemy, z którymi się Pani boryka, pomoże wzmocnić poczucie własnej wartości i akceptacji. Taka pomoc jest dostępna w formie psychoterapii indywidualnej. Pani problemy nie są "głupie" i nie użala się Pani nad sobą. To poważny stan, który wymaga poważnego wsparcia.



Pozdrawiam, Tomasz Kościelny, certyfikowany psychoterapeuta psychodynamiczny. Pracuje indywidualnie, z parami, małżeństwami i grupami w gabinetach w Warszawie oraz poprzez Skype, https://tomaszkoscielny.pl, e-mail: tkoscielny@interia.pl, tel. 692 13 99 40.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego odczuwam lęk przed zaśnięciem?

Mam nerwice lekowa odtym 2tygodni. Biore leki od psychiatry od 4dni. Dzisiaj cala noc mialam nie przespana. Za kazdym razem jak bylam bliska zasnieciu budzil mnie lek jak bylam u psychiatry nie mowilam mu o tym bo moglam spac. Kolejna wizyte mam za 3tygodnie. Boje sie ze to pociagnie sie dalej i cos mi sie stanie czy to mozliwe? Przeczytalam ze mozna umrzec jak sie dlugo nie spi
KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Cieszę się, że pani napisała i poszukuje informacji o swoim zdrowiu. To dobra droga, aby pomóc sobie i odzyskać spokój. Bardzo dobrze, że zgłosiła się pani do lekarza, że szuka pomocy. Obecnie zastanawia się pani, jak brak snu może wpłynąć na stan zdrowia, martwi się.
Prawdopodobnie martwienie się bezsennością jest jednym z objawów nerwicy lękowej. Tymczasem jedna czy klika nawet nieprzespanych nocy nie powodują poważnych skutków. Dopiero dłuższa bezsenność może mieć wpływ na stan zdrowia. Pani jednak nie śpi dopiero jedną noc, a to zdarza się każdemu, szczególnie jeśli ktoś ma problemy, przeżywa stres.
Nie wiem jaki pani lek zażywa, zapewne lekarz psychiatra poinformował panią, że na efekt działania leku można czekać nawet od jednego do dwóch tygodni. Dlatego zachęcam do cierpliwości, zaufania lekarzowi. Zrobiła już pani pierwszy krok do poprawy samopoczucia.

Dodatkowo aby sobie pomóc zachęcam panią do:
*zadbanie o higienę snu, relaks czyli przyjemne czynności (kąpiel, pogodny film, pogodną książkę) i odkładanie zamartwiania się na jakiś czas, np. na kolejny dzień rano
*ograniczenie picia kawy, mocnej herbaty, które działają pobudzająco i mogą w dużych ilościach nasilić objawy lękowe
*konsultacji z psychologiem lub psychoterapię - pomaga zrozumieć przyczyny objawów lękowych, poznać sposoby radzenia sobie, zarówno na teraz jak też na przyszłość, dodaje odwagi, zmniejsza lęk i pozwoli pani uzyskać większe panowanie nad stanami lękowymi; terapia często jest zalecana przez lekarzy psychiatrów dla uzyskania trwalszych efektów leczenia
*jeżeli bezsenność powtórzy się przez kolejne noce w czasie oczekiwania na działanie leków, spowoduje zmęczenie i trudność w realizacji zadań codziennych, warto wtedy zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu z prośbą o tymczasowe wsparcie farmakologiczne w sytuacji bezsenności do czasu wizyty u specjalisty

Zyczę spokojnych snów i poprawy samopoczucia,
z poważaniem, Renata Kwiatkowska

0

Pełne, kompletne działanie leków następuje po ok. 2 tygodniach codziennego przyjmowania dawki zaleconej przez lekarza psychiatrę.
Jeśli ma Pani obawy związane z trudnościami w zaśnięciu, warto by skontaktowała się Pani z lekarzem, który udzieli Pani fachowej porady i/lub weźmie owe trudności pod uwagę.
Dobrze by było, gdyby skorzystała Pani również ze wsparcia psychologa, psychoterapeuty.
Wszystkiego dobrego!

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty