Witam,
Definitywnie powinna Pani powiedzieć o tym psychiatrze prowadzącemu i nie obawiać się, że "Panią zamknie". Im dłużej Pani trzyma to w tajemnicy tym bardziej się Pani boi a myśli stają się natrętne i wymykają spod kontroli. Tak działa mechanizm skupiania bardzo silnej uwagi na naszym myśleniu i próby go kontrolowania - im silniej próbujemy kontrolować nasze myśli i robimy wszystko aby one się nie pojawiają tym mamy ich więcej. To prowadzi do wzrostu poczucia lęku i braku kontroli.
Dobrze byłoby aby oprócz opieki psychiatry była Pani również w terapii. Wychodzenie z depresji i stanów lękowych samemu, tylko przy pomocy leków jest bardzo trudne.
Pozdrawiam serdecznie i życzę odwagi,
Anna Mochnaczewska
Witam Panią,
Z Pani wypowiedzi wnioskuję, iż sytuacja ta wywołuje zagubienie, niepokój i bezradność, tym bardziej, że jest Pani młodą kobietą, wchodzącą w dorosłe życie.
Leczenie depresji jest długotrwałe, uciążliwe, wymagające naszej cierpliwości i zaufania do specjalisty. Podstawą kontaktu pacjent-lekarz jest wzajemne zaufanie, a z Pani wypowiedzi wynika, że nie jest ono pełne, ponieważ boi się Pani mówić o swoim samopoczuciu. Trudno jednoznacznie odpowiedzieć jakie są przyczyny Pani objawów. Depresja to choroba będąca spectrum bardzo wielu dolegliwości. Być może pomocna byłaby konsultacja psychologiczna, jako wsparcie dla farmakoterapii, gdzie mogłaby Pani powiedzieć o swoich obawach i uzyskać wsparcie.
Życzę wszystkiego dobrego.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Nawet lekarzom zdarza się mylić jej objawy z depre
A co jeśli bym ci powiedziała, że to, co jest twoi
„Praca z ludźmi powinna przypominać na przykład mo
