Jak leczyć fobię szkolną u syna?

Witam. Mój syn ma zdiagnozowaną fobię szkolną od czerwca 2018 roku. Zaprzestał też wtedy całkowicie chodzenia do szkoły. Ogólnie przerosła go komunia, dokuczanie przez kolegów i dość specyficzna wychowawczyni. Od czerwca korzysta z pomocy psychologa, psychiatry i bierze leki tj. Apo serta, hydroksyzyzna. Przez wakacje ustąpiły wszystkie inne lęki które miał tj. przed ciemnością, przed pozostaniem u babci na noc czy pójściem sam do sklepu. Wydawało by się, że w szkole też będzie ok. Sytuacja wygląda tak że chodzi do szkoły, wchodzi sam na lekcję ale nie chce pozostawać sam w szkole. Mama całe dnie siedzi pod klasą. Na przerwie syn podchodzi, pyta czy na pewno go nie zostawię a próby pozostawienia go kończą się atakami paniki i płaczu. Do tego kilka razy wychodzi na lekcjach bo męczy go biegunka. Po południu i weekendy jest ok, nawet aż za bardzo. Jest otwarty, komunikatywny i wesoły. Rozumie nasze tłumaczenia, prośby, groźby a codziennie rano akcja od nowa. Czy spotkał się ktoś z podobną sytuacją? Jak długo może to trwać? Psycholog każe nam "rzucić go na głęboką wodę", psychiatra przepisał relanium na wyciszenie rano, szkoła radzi poczekać i dać mu czas a my już sami nie wiemy.
KOBIETA, 36 LAT ponad rok temu

Jeśli jesteście Państwo w procesie leczenia i psychoterapii, warto z zaangażowaniem kontynuować. Dodatkowo specjaliści obserwując syna, a także rodzinę, będą potrafili wskazać najlepsze możliwe działania w celu poprawienia funkcjonowania i komfortu pobytu dziecka w szkole. Zmiana często wymaga nie tylko czasu, ale przede wszystkim współpracy zarówno samego zainteresowanego, jak i całej rodziny. W tym kontekście ważne, aby Państwo także uczestniczyli w procesie psychoterapii i zmiany, wspierali syna w procesie terapeutycznym, podejmowali współpracę ze specjalistami. Warto także pamiętać, że okres wakacji (wycofania bodźca stresującego, związanej z tym ulgi, a zarazem braku możliwości doświadczenia sukcesu i poradzenia sobie w walce ze strachem) mógł paradoksalnie wzmocnić lęk syna. Początek nowego roku szkolnego jest dla niego wyzwaniem po długim okresie "unikania" bodźca stresującego i wymaga nowej adaptacji, zmierzenia się z własnym lękiem, ale także powrotem do regularnego rytmu dnia, obowiązków itp. Zachęcam zatem do kontynuacji leczenia.

0

Zachęcam do przyjrzenia się swojemu związkowi z mężem. Często dzieci przejawiają objawy po to, by "pomóc" rodzicom nie myśleć o ich problemach małżeńskich....
Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Fobia szkolna u nastolatka

Witam. Mam 19 lat i od podstawówki borykam się z problem fobii szkolnej. Byłam już u wielu specjalistów, niestety niekompetentnych, którzy wmawiali mi, że to moja wina. Nie otrzymałam pomocy. Po ukończeniu 18 roku życia zrezygnowałam ze szkoły po nauczaniu indywidualnym. Myślałam, że z wiekiem moje problemy zanikną. Tak się nie stało. A do pracy trzeba w końcu pójść. Moje pytanie, co mam robić dalej ? Czy pójść znów do psychiatry ? Boję się, że nie będę już nigdy normalnie funkcjonować.
KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Problemy nigdy nie znikają same. Z całą pewnością warto znaleźć specjalistę, który ma doświadczenie w leczeniu fobii i który będzie potrafił ocenić, czy konieczna jest wizyta u psychiatry. Leki nie zawsze są potrzebne, często wystarcza terapia poznawczo-behawioralna. Dobrze poprowadzona terapia daje na tyle dobre efekty, że po kilku tygodniach zaczyna się już normalnie funkcjonować. Taka terapia pomaga zrozumieć lęk, znaleźć jego przyczyny oraz opracować skuteczne sposoby radzenia sobie w sytuacjach w których pojawiają się napady lęku.

0

Witam Panią Serdecznie,

Jak najbardziej zachęcam Panią do tego, żeby pomogła Pani samej sobie i zgłosiła się do lekarza i do psychologa, celem postawienia diagnozy i leczenia terapeutycznego (w ramach NFZ-tu).

Proszę nie zwlekać, bo zasługuje Pani na piękne i wartościowe życie, czego Pani życzliwie życzę i życzę też zwyczajnej pomyślności,

Irena Mielnik-Madej
irena.mielnik.madej@gmail.com

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak sobie poradzić z fobią szkolną?

Mam ogromny problem, z którym męczę się już ponad rok... Chodzę do technikum, do 3 klasy. Rok temu w 2 klasie zaczęłam zauważać dziwne objawy... wymioty z rana, bóle głowy, bóle brzucha, zawroty głowy, a co najgorsze myśli samobójcze!!! Jakoś skończyłam tę drugą klasę, a w trzeciej... od jakichś dwóch miesięcy wszystko wróciło z nasileniem... Płaczę bez powodu... mam lęki po nocach, bezsenność i ogólnie wszystkiego dosyć... nawet życia, nie uśmiecham się już wcale, nie wychodzę z domu, nie radzę już sobie z tym. Mama się na mnie wydziera, że mam się zdopingować i chodzić do szkoły... ale ja nie potrafię. Chodzę do psychiatry, psychologa, ale bezskutecznie. Psychiatra dał mi leki, które początkowo działały, lecz teraz już nie... Mama była u psychiatry, który powiedział, że nie jest możliwe nauczanie indywidualne, bo to za dużo papierów jest potrzebne... i że albo zacznę chodzić do szkoły, albo mam ją rzucić... Czytałam sporo i wiem, że mogę mieć nauczanie indywidualne, tylko nie wiem, gdzie się zgłosić po pomoc... PROSZĘ MI ODPOWIEDZIEĆ... Nie wiem, co robić. Wiem tylko, że walczyć nie mam już siły... Czekam na odpowiedź.

KOBIETA ponad rok temu
Lek. Jan Karol Cichecki
52 poziom zaufania

Witam,

zaburzenia fobiczne, szczególnie jeśli mają podłoże w sytuacji szkolnej, powinny być leczone głównie za pomocą psychoterapii. Najlepsze wyniki uzyskuje się, stosując podejście poznawczo-behawioralne. Leki mogłyby być dobrym uzupełnieniem terapii, jednakże nie są w stanie jej zastąpić. Być może warto pomyśleć o uzupełnieniu leczenia w ten sposób?

Kwalifikacją do nauczania domowego zajmują się ośrodki psychologiczno-pedagogiczne. Z pewnością w okolicy znajduje się taki ośrodek - myślę, że pedagog szkolny lub lekarz prowadzący mógłby pomóc w znalezieniu kontaktu.

Pozdrawiam serdecznie

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty