Jak polubić i zaakceptować siebie?

Witam, Jestem kobietą, mam 26 lat, mieszkam w dużej miejscowości. Mogłoby się wydawać, że niczego mi nie brakuje - od 2 lat jestem w szczęśliwym związku, dogadujemy się, rozumiemy, jednak moje samopoczucie psychiczne jest złe. Zaczęło się w dzieciństwie, gdy doznałam nękania w szkole ze strony rówieśników, oraz w domu ze strony własnej, jedynej, starszej siostry. Rodzice nigdy mnie nie rozumieli, nie pomogli. Ojciec zawsze chciał mieć święty spokój, jego wychowanie ograniczało się do pracowania i przynoszenia pieniędzy. Matka często ignorowała moje problemy, gdy miałam kłopot i płakałam, nie porozmawiała ze mną a zostawiała zamkniętą w pokoju. Dziś mimo dorosłości, mimo, że odnalazłam miłość i tak nie radzę sobie. Mimo skończenia studiów (praca socjalna), których nienawidzę i które nawiasem zrobiłam z przypadku bo rodzina naciskała na mnie, że mam iść na jakieś studia, nie mogę znaleźć pracy i nie mam żadnego pomysłu na siebie, dlatego pomagam rodzicom w gospodarstwie. Prawo jazdy, oblałam 14 razy i mam dość. Próbowałam wytłumaczyć mamie, że nie daję rady, nie nadaje się do auta i czuję panikę gdy wsiadam do samochodu ale nie chciała słuchać. Teraz mam z nią jeszcze gorszy kontakt bo po 50 bardzo się zmieniła. Stała się mocno wręcz dewotycznie religijna i pilnuje tylko cudzej moralności, zapominając o zwykłym człowieczeństwie. Często gdy rodzina pyta czy mam już prawo jazdy, zmyśla, że tak żeby się nie wstydzić za mnie. Sama czasem niektórym kłamię bo wiem, że wyśmialiby mnie a mnie jest przykro gdy znajomi jeżdzą samochodami a ja nawet za bramę nie mogę wyjechać. Kiedyś siostra gdy nie dostałam pracy, gdyż zlikwidowano ofertę rzuciła tekstem "nie przyjęli Cię bo nie masz czym jeżdzić. Nie zrobiłaś prawa jazdy bo jesteś za głupia". Te wszystkie rzeczy mnie niszczą. Mam czasem ochotę wyjść i po prostu nie wrócić, ale uciec gdzieś daleko. Od dziecka czuję się jak ktoś gorszy. Mieszają się we mnie wszelakie uczucia, mam milion wątpliwości. A najgorsze jest to, że nie umiem żyć ze sobą lubiąc siebie i akceptując. Proszę o konkretną opinie i radę. E.

KOBIETA, 26 LAT ponad rok temu

Niska samoocena Psychologia Psychoterapia

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Szanowna Pani,
poczucie własnej wartości, kształtuje się w procesie socjalizacji. Wiele czynników składa się na poczucie własnej wartości, takich jak; postrzeganie samego siebie, wiara w siebie, własna skuteczność, samoakceptacja, poczucie własnej godności. Ogólnie mówiąc jest to opinia nas samych o sobie, inaczej mówiąc negatywne automatyczne myśli dotyczące siebie, wysoki krytycyzm w stosunku do siebie. Wskazana jest pomoc psychologa/psychoterapeuty, proces terapeutyczny umożliwi zrozumieć swoje zachowanie w określonym kontekście (sytuacji) i umożliwi zmodyfikować wzory myślenia, to wpłynie na poprawę funkcjonowania społecznego. Poczucie własnej wartości czyli samoocenę trzeba odbudować, tak żeby była optymalna i stabilna. Przekonania i opinie na własny temat w oparciu o doświadczenia życiowe kształtują samoocenę. Szczególnie negatywne komunikaty i doświadczenia w procesie rozwoju są istotą niskiego poczucia własnej wartości. Spróbuj zastanowić się jaką wartość sobie przypisujesz, zastanów się, jak ta opinia wpływa na twoje myśli i uczucia, w związku z tym, jakie działania podejmujesz: 1)Czy doceniasz siebie? 2)Czy lubisz siebie? 3)Czy akceptujesz swoje zachowanie? 4)Jaka jest twoja skuteczność? 5)Czy masz poczucie własnej godności? 6)Jak widzisz siebie? Negatywne przekonania na własny temat - wysoki samokrytycyzm jest wskaźnikiem, który pokazuje, że skupiasz się na własnych słabościach, wadach i jednocześnie nie doceniasz swoich zalet. Emocje, które są synchronizowane z negatywnymi myślami to; smutek, lęk, frustracja, złość, poczucie winy i wstydu. Myśli i emocje mają wpływ na nasze zachowanie - obserwuje się to w różnych sytuacjach; trudność w asertywnym wyrażaniu potrzeb, niezdecydowanie w realizacji planów życiowych. Mogą pojawiać się też dolegliwości somatyczne; napięcie, zmęczenie, ból głowy. Wskazane jest leczenie metodą psychoterapii poznawczo - behawioralnej.
Terapia poznawczo-behawioralna pozwala zrozumieć problem, im lepiej rozumiemy problem, tym łatwiej sobie z nim radzimy - poprawi się Pani funkcjonowanie społeczne oraz ustabilizuje się Pani samoocena, co wpłynie na dobrostan psychiczny. Pozdrawiam serdecznie

Mgr Łucja Fitchman Psychoterapia, Wrocław

61 poziom zaufania

Dzień dobry
Nosi Pani w sobie wiele bólu, żalu i cierpienia. Jeśli podjęłaby się Pani psychoterapii (indywidualnej lub grupowej) po pewnym czasie poczucje się Pani dużo lepiej ze sobą.
Praca socjalna to dobry początek, ale jeśli to studia z przypadku, to zawsze można zrobić jeszcze jakieś podyplomowe, które będą Panią satysfakcjonowały.
Gdyby była Pani zainateresowana psychoterapią on-line zapraszam do kontaktu.
Pozdrawiam
Łucja Fitchman
https://www.facebook.com/psychoterapiasystemowa
https://www.facebook.com/psychoterapiapary

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego nie akceptuję siebie? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak przestać się przejmować tym porównywaniem siebie do innych? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak sobie radzić z taką niską samooceną? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak bardziej akceptować siebie? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak nauczyć się samoakceptacji? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Dlaczego borykam się z brakiem pewności siebie? – odpowiada Mgr Anna Szyda
Jak radzić sobie z dużą nieśmiałością? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak leczyć niską samoocenę u 25-latka? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak poradzić sobie z uczuciem niskiej atrakcyjności? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak radzić sobie z obniżoną samooceną po rozstaniu z partnerem? – odpowiada Mgr Bożena Waluś

artykuły

Zaniżone poczucie własnej wartości a depresja

Osobowość człowieka jest bardzo złożona. Każdy z n

Akceptowanie własnego ciała a depresja

Sposób, w jaki spostrzegamy samych siebie, ma ogro

Jeden dzień w Dziennym Domu Opieki Medycznej

Dzień zaczyna się tutaj jak w każdym prawdziwym do

Jak zaakceptować siebie?

Witam. Mam 16 lat i problem, który mnie przerasta, a mianowicie nie umiem zaakceptować siebie. Nie mogę pogodzić się z bardzo dużym wzrostem (ponad 180 cm) ,z tym, że nie mam chłopaka, albo przynajmniej prawdziwego przyjaciela.

Cały czas czuję się odrzucona przez innych, co tylko pogarsza sprawę, np. koleżanka zajęła miejsca wszystkim przyjaciołom, oprócz mnie. Nie umiem być sobą, bo nie wiem kim jestem. Czasem dziwnie się zachowuje. Gdy ktoś mnie raz czymś zrani - nie potrafię o tym zapomnieć, czuję się cały czas jak ta gorsza, nic nie warta. Trudno mi się otworzyć przed innymi. Nie wiem jak mam się zachowywać przy "szalonych" ludziach. Jestem trochę zwariowana, ale nie 24 h na dobę. Gdy chcę powiedzieć coś od siebie, nie jest to już takie interesujące. Dlatego muszę udawać, że jestem kimś innym.

Nie umiem pokazać siebie i to jest najgorsze. Czuję się beznadziejnie. Krytyka sprawia, że jestem jeszcze słabsza. Wstaję, a potem znowu upadam. Jest mi źle. Ogólnie ludzie uważają mnie za nudną osobę, dlatego często głupio się zachowuję, żeby pokazać, że jestem ciekawa, zabawna. Chciałabym, żeby ktoś mnie zaakceptował, przestał mówić: "z takim wzrostem to na koszykarkę powinnaś iść". Dlaczego tak się mówi do wysokich osób? Czy koniecznie moimi zainteresowaniami musi być kosz, siatka czy modeling? Czy ludziom o niskim wzroście mówi się, że mają grać elfy w filmach? Nie!

Tylko my, wysocy, mamy przerąbane. Na zabawach nikt nie prosi nas do tańca, bo to przecież głupio wygląda chłopak z wyższą od siebie dziewczyną. Jestem wierząca i wiem, że powinnam dziękować Bogu za wszystko, jednak wydaje mnie się to niesprawiedliwe. Mam pełną rodzinę. Nie jesteśmy zbyt bogaci, ale jest ok. Mamy stary samochód, co również nie polepsza mojego samopoczucia. Dużą rolę w tym moim załamaniu odegrała toksyczna przyjaźń, jeśli można to nazwać przyjaźnią. Olka rozbroiła mnie psychicznie i dlatego nigdy jej tego nie wybaczę. Nienawidzę jej.

Przez rok oderwałam się od tego wszystkiego, znalazłam wspaniałe koleżanki, ale mimo wszystko czegoś mi brakuje. Wiem, że nie dacie mi gotowej recepty co zrobić, by czuć się po prostu dobrze, ale może chociaż jakieś wskazówki? Proszę o pomoc. Nie chcę tak żyć. Ania

KOBIETA, 16 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Samoocena

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Może to zabrzmi banalnie, ale każda kobieta może być piękna, jeśli tylko chce. Ty wymieniłaś swoje "wady" oraz przykrości, jakie Cię spotykają. Przede wszystkim musisz popracować nad pewnością siebie i akceptacją swojego wyglądu. Znajdź swoje atuty, popracuj nad ich uwydatnieniem. Następnie postaraj się zmienić swoje słabsze strony w silne.

Jeśli zyskasz pewność siebie i podwyższysz swoją samoocenę, łatwiej będzie Ci być sobą przy innych. Kup poradniki, jak zaakceptować swoje ciało, jak sprawnie się komunikować i jak przełamać swoje kompleksy. Jesteś młodą dziewczyną i powinnaś zadbać o to, żeby czuć się dobrze i pozytywnie patrzeć na świat.

Wygląd nie jest wszystkim, co możesz innym zaoferować. Nawiązanie z innymi kontaktu i utrwalanie relacji, może pomóc Ci znaleźć swojego wybranka i zbudować związek. Każdy człowiek jest inny i to jest w nas piękne, ponieważ nie ważne kim się jest można znaleźć ludzi, których polubimy i z którymi będziemy chcieli tworzyć wspólną przyszłość.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak sobie poradzić z sobą samą w szkole... – odpowiada Paulina Witek
Jak zaakceptować swój wygląd? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Nie potrafię zaakceptować przeszłości mojego chłopaka, którego bardzo kocham – odpowiada Mgr Joanna Kwiatkowska
Co z tym zrobić? Jak zaakceptować siebie? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Jak poradzić sobie samej z niskim poczuciem własnej wartości? – odpowiada Mgr inż. Ola Kilen-Zasieczna
Dlaczego moja mama nie potrafi zaakceptować mojej orientacji? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak zmienić lub zaakceptować siebie? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Jak zaakceptować siebie i wygląd? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
Dlaczego odczuwam samotność? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak pomóc siostrze - mówi do siebie, obsesyjnie myje ręce, dziwnie się zachowuje? – odpowiada Dr n. med. Anna Zofia Antosik

artykuły

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Wysypka była objawem chłoniaka

Olivia Nikolic zauważyła, że na jej biodrze pojawi

Introwertycy w czasie epidemii koronawirusa. "Ta sytuacja dla mnie mogłaby trwać znacznie dłużej"

Izolacja, samotność i brak kontaktów towarzyskich.

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Kamila Drozd Psycholog

umów wizytę

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

Jak zaakceptować samego siebie?

Witam serdecznie! mój problem polega na tym że mam wrażenie że mój nos jest za duży do proporcji mojej twarzy, bardzo chciał bym również się dowiedzieć jaki typ nosa jestem posiadaczem? ktoś mi kiedyś powiedział że mój nosek jest za gruby, bardzo mnie to zraniło ponieważ bardzo mocno biorę do siebie krytykę. Ja osobiście uważam że mój nosek jest słodki Ale czasami to już sam niewiem, potrzebuję odpowiedzi od specjalisty. Mam 22 lata i staram się pokochać siebię takim jakim jestem. Pozdrawiam!

MĘŻCZYZNA, 22 LAT ponad rok temu

Psychologia Twarz Nos

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

poczucie własnej wartości czyli samoocenę trzeba odbudować, tak żeby była optymalna i stabilna. Wiele czynników składa się na poczucie własnej wartości, takich jak; postrzeganie samego siebie, wiara w siebie, własna skuteczność, samoakceptacja, poczucie własnej godności. Ogólnie mówiąc jest to opinia nas samych o sobie, inaczej mówiąc negatywne automatyczne myśli dotyczące siebie, wysoki krytycyzm w stosunku do siebie. Przydałaby się pomoc psychologa/psychoterapeuty, proces terapeutyczny umożliwi Panu zrozumieć swoje zachowanie w określonym kontekście (sytuacji) i umożliwi zmodyfikować wzory myślenia, to wpłynie na poprawę funkcjonowania społecznego.
Pozdrawiam serdecznie

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Witam Pana Serdecznie,

Ucieszyło mnie, że Panu podoba się nos i tak ciepło się Pan o nim wyraził.
Jestem przekonana, że Natura podarowała Panu to, co miała najpiękniejszego do zaoferowania...

Życzę Panu zaprzyjaźnienia się z samym sobą,
Irena Mielnik-Madej

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

76 poziom zaufania

Witam, pomocne w uzyskaniu akceptacji tego jakimi jesteśmy jest skorzystanie z pomocy psychologicznej, psychoterapii. Pozdrawiam serdecznie

Mgr Hanna Markiewicz Psychologia, Żelechów

100 poziom zaufania

Witam Pana
Nieadekwatna samoocena sprawia, że tworzy Pan
w umyśle wypaczony obraz samego siebie, co pogłębia
jedynie niską samoocenę i rodzi poczucie przygnębienia.
Jak sam Pan zauważył, nie należy uzależniać akceptacji
własnej osoby od opinii innych osób.
Najważniejsze jest obdarzenie siebie samego miłością
i bezwarunkową akceptacją.
Zachęcam Pana do podjęcia psychoterapii.
Terapeuta pomoże Panu zdystansować się do tego, co mówią
lub myślą inni ludzie, odzyskać równowagę wewnętrzną,
a także wzmocnić poczucie własnej wartości,
Gdyby chciał Pan porozmawiać ze mną o problemie,
to zapraszam do kontaktu.
Istnieje możliwość konsultacji online,
np. za pośrednictwem komunikatora Skype.
Pozdrawiam serdecznie

Hanna Markiewicz
psycholog
konsultacje@psycholog24online.pl
http://psycholog24online.pl