Jak radzić sobie z depresją na studiach?

Choruję na depresję (nie pamiętam od ilu lat), biorę leki i w tym roku postanowiłam pójść na studia II stopnia. Moi rodzice są przeszczęśliwi, a moja terapeutka mówi, że jest ze mnie dumna... Problem w tym, że jest dopiero koniec października, a ja już czuję, że nie daje rady. Mój mózg jest "zablokowany". Panicznie boję się wychodzić z domu i spotykać z ludźmi z uczelni. Nie wiem jak powiedzieć o tym rodzicom, którzy stale mówią mi jakie to ważne, bym skończyła studia magisterskie :/ Pomocy!

KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Depresja Psychiatria Mózg

Mgr Agnieszka Słomka Psychologia, Rudnik

56 poziom zaufania

Proszę pamiętać, że Pani zdrowie jest najważniejsze, zaś studia... nie zając. Dobrze by było, gdyby zdobyła się Pani na odwagę i porozmawiała szczerze z rodzicami - poczucie presji z ich strony na pewno nie ułatwia sprawy, a jest dodatkowym obciążeniem.

https://terapiaslomka.wordpress.com/

Mgr Marta Reichel Psycholog, Rzeszów

28 poziom zaufania

Witam, rozumiem jak Pani jest trudno, spełnia Pani oczekiwania rodziców, chodzi na terapię, z której zadowolona jest terapeutka, natomiast Pani problemy ze zdrowiem pozostają nadal i wraz z podjęciem studiów nasilają się, w tej sytuacji nie można dłużej udawać, że nic się nie dzieje, trzeba szczerze porozmawiać z rodzicami i terapeutką, powiadomić ich jak się Pani czuje i jakie są Pani możliwości kontynuowania nauki dzisiaj, Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak radzić sobie ze stresem na studiach? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Rezygnacja ze studiów - jak powiedzieć rodzicom? – odpowiada Mgr Magdalena Hanna Nagrodzka
Jak radzić sobie z silnym stresem na studiach? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Rodzice nie zgadzają się na to aby miał dziewczynę – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Moje samopoczucie jest fatalne. Czy to początki depresji? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak mogę poradzić sobie ze stresem na studiach? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
jakie wykształcenie jest potrzebne, aby wykonywać zawód dietetyka? – odpowiada Natalia Ulewicz
Konflikt z matką a studia – odpowiada Mgr Joanna Pluta
Jak być bardziej zmotywowanym przy leczeniu depresji? – odpowiada Mgr Joanna Lida
Depresja i zaburzenia lękowe a powrót na studia – odpowiada Mgr Violetta Ruksza

artykuły

Meghan Markle przyznała, że zmagała się depresją. Została zlekceważona i skrytykowana. Psycholog: to cios w psychoedukację

Meghan Markle przyznała, że będąc w ciąży, zmagała

Spowiedź byłego narkomana. Dziś wyciąga innych z dna

"Narkoman jest w środku trąby powietrznej, tam nie

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Problemy z radzeniem sobie z rywalizacją na studiach

Witam. Nie mam chęci do życia, jest mi strasznie źle. Studiuję medycynę i nie mogę już znieść tej rywalizacji, przechwalania się innych, wywyższania się. Nie widzę sensu życia. Co powinnam zrobić?

KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Zaburzenia nastroju Psychologia Problemy w relacjach młodzieży

Mgr Przemysław Mućko Psychologia

52 poziom zaufania

Witam,

myślę, że dobrym pomysłem byłoby umówienie się na spotkanie z psychoterapeutą. Czasem problemy takie jak te, które Pani opisuje, to tylko przejściowy kryzys, czasem zaś efekt głębszych problemów, np. z samooceną czy z nadmiernymi wymaganiami. Spotkania z terapeutą pomogą zorientować się co (i czemu) się w ogóle dzieje oraz jak sobie z tym poradzić.

Pozdrawiam!

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

W takiej sytuacji warto zwrócić się o pomoc do psychologa. Omówienie i przyjrzenie się rzeczywistym przyczynom kryzysu, a także możliwościom zmiany i poprawy funkcjonowania w relacjach powinno przynieść wzrost satysfakcji z relacji oraz nauki.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak radzić sobie z niską samooceną? – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Jak poradzić sobie po rozstaniu z bliską osobą? – odpowiada Mgr Beata Bystranowska
Problemy z motywacją do nauki u 22-letniej osoby – odpowiada Mgr Justyna Szczygłowska
Problemy ze spotkaniamia z chłopakiem – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak radzić sobie z dorastajacym 16-latkiem? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Niska samoocena i trudne relacje z ojcem – odpowiada Mgr Monika Kotlarek
Niechęć i tęsknota po zerwaniu z narzeczonym – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Poczucie samotności po rozwodzie – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Zaburzenia lękowe mieszane – odpowiada mgr Robert Gutkowski
Zbyt emocjonalny stosunek do znajomości – odpowiada Paulina Witek

artykuły

Autopsychoterapia

Autopsychoterapia albo inaczej metoda autopsychote

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Tajemnice pracy psychologa - wywiad z psychologiem i psychoterapeutką Magdaleną Nagrodzką

Rozumienie ludzkich zachowań to zadanie, przed któ

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Czy to depresja? Mam problemy w domu i na studiach

Witam! Mam na imię Tomek. Jestem studentem we Wrocławiu od prawie dwóch i pół roku i od dłuższego czasu borykam się z pewnym problemem, którego nie potrafię tak do końca zidentyfikować. Mój lokator twierdzi, że kiedyś mieszkał z osobą cierpiącą na depresję i podobno zachowuję się całkiem podobnie. Chciałem więc się zwrócić z zapytaniem, ponieważ nie wiem, z jakimi kosztami to się wiąże, ale raczej, tak czy inaczej, nie będzie mnie stać na pomoc specjalisty. Do Wrocławia przeprowadziłem się nieco ponad 2 lata temu i to nie dlatego, że w tym mieście widziałem potencjał (mimo że teraz widzę, że go ma), ale za moją dziewczyną, która po roku pobytu we Wrocławiu i trzech latach pobytu razem ze mną, zerwała. No i zostałem w sumie sam, daleko od domu, za którym swoją drogą nie tęsknię, od kiedy dowiedziałem się, że ojciec spotyka się z jakąś obcą kobietą, a reszta rodziny tak naprawdę chodzi już własnymi ścieszkami, i nie wygląda to już tak jak kiedyś.

Po jakimś półtora roku pobytu we Wrocławiu zaczęło mi iść gorzej na uczelni i na dzień dzisiejszy w najlepszym przypadku jestem rok w plecy. Ostatnio prawie nie wychodzę z domu, mam problem ze wstawaniem i ogólnie to sam nie wiem, co ze sobą zrobić. Jestem zapalonym graczem i na grach spędzam większość czasu, mimo iż mnie to już tak nie bawi, a raczej męczy. Każdy kolejny dzień schodzi mi na niczym, nie wiem, co mam ze sobą zrobić. Nie mam zbyt wielu rówieśników, czego też mi trochę brakuje, ponieważ w międzyczasie także pracuję, ale znajomi z pracy są starsi niż ja, co nie zmienia faktu, że wielu z nich bardzo lubię.

Myślę, że warto także nadmienić, iż spotykałem się ostatnio z jedną dziewczyną, bo uznałem, że nie ma co rozpamiętywać tego, co było kiedyś w sercu i iść do przodu. Po dwóch miesiącach zerwałem, bo mi się to po prostu nie podobało, ale zauważyłem także, że moje "libido" również trochę... spadło. Schudłem dużo, nie wiem ile dokładnie, ale myślę że ok. 6-9 kg w tym roku, i w sumie więcej palę teraz papierosów niż jem. Zażywam też ostatnio sporo "lekkich dragów". Jeśli to możliwe, to proszę o jakąkolwiek pomoc bądź wskazówki, bo myślę, że sam tego nie przeskoczę, a gdy czytałem na Państwa stronie o depresji i to, że również podczas rozmowy z moim kolegą na ten temat słyszę "weź się w garść", nie mam do kogo się z tym zwrócić. Pozdrawiam, Tomek

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Lek. Jan Karol Cichecki

52 poziom zaufania

Witam,

myślę, że pozytywną rzeczą w Pana przypadku jest zauważenie problemu i chęć otrzymania pomocy. Należałoby rozważyć możliwość wystąpienia depresji czy uzależnienia jako przyczyny problemów. W grę mogą wchodzić czynniki osobowościowe.

Chciałbym jednak uspokoić Pana, że przy zaangażowaniu w chęć rozwiązania swoich problemów, które Pan wykazał, ma pan dużą szansę na powrót do swej normalnej aktywności.

Mógłby Pan zacząć od kontaktu z numerem "telefonu zaufania" (0-71-329-12-12, czynny, wg relacji internetowych, w poniedziałek-piątek - w godz. 16-22, w soboty, niedziele w godz. 10-22). Proszę udać się do poradni zdrowia psychicznego (we Wrocławiu takie placówki powinny mieścić się m.in. przy Pasteura 10 oraz ul. Dobrzyńskiej 21/23). Ubezpieczenie z uczelni bądź z Pana pracy powinno pokryć koszt konsultacji.

Wydaje mi się, że warto kontynuować to, co Pan rozpoczął - koszty choroby (nie mam tu na myśli tylko ekonomicznych, lecz również zdrowotnych, które często są niemierzalne) i odwlekania rozwiązania problemu w czasie mogą wielokrotnie przekroczyć ewentualne nakłady na leczenie. Życzę więc wytrwałości w podjętej decyzji - proszę pamiętać, że nigdy nie jest za późno na zmiany.

Pozdrawiam serdecznie