Jak radzić sobie z dużym poczuciem samotności?
Cześć. Piszę tutaj ponieważ tak naprawdę nie mam do kogo się zwrócić. Otóż Jestem bardzo nieszczęśliwa..czuję jakbym całe życie miała pod górkę i dosłownie wszystko mnie męczy. Mam wrażenie ,że nic mnie nie cieszy.( Chodzi o to ,że mogę mieć wszystko ale i tak jest mi źle) Nawet słyszałam wielokrotnie takie zdanie od matki,,Ty to dosłownie jak ojciec łazisz wiecznie nie zadowolona" ...może coś w tym jest? Mój ojciec miał schizofrenie i był alkoholikiem. Przez całe moje dzieciństwo słyszałam od niego wyzwiska.Wieczne awantury,podnoszenie ręki na matkę. Czyli raz ujmując moje dzieciństwo to totalna porażka. Nie zaznałam miłośći ani od ojca ani od matki. Z czym w sumie już bardzo dawno się pogodziłam i nie mam im tego za złe. Oblewałam szkołę bo wolałam być w samotności. byłam w 3 letnim związku w którym się męczyłam ... mieszkaliśmy razem i wiecznie słyszałam ,że jestem na kogoś utrzymaniu ..a nikt nie potrafił zrozumieć,że nie mam dokąd wracać. Robiłam wszystko co w mojej mocy i mimo kilku,, sukcesów' dosłownie kilka godzin później myślałam o przyszłości i wizjach ,że moje życie się zakończy szybciej bo to nic nie warte. Byłam u lekarzy jednak nie jeden robił ze mnie idiotkę,przepisywał leki ,które mnie przymulaly i wmawiał mi ,że żyje przeszłością .ALE TO NIE PRAWDA. POGODZIŁAM SIE Z PRZESZŁOŚCIĄ .BOLI MNIE TO,ZE NIE WIDZE PRZYSZŁOŚCI.
Jestem typem samotnika i lepiej się czuję ,gdy jestem sama. Ciezko to wyjaśnić... ale czuję jakbym żyła w jakimś błędnym kole i dosłownie jakby życie mi się śmiało w twarz. Nie potrafię też wyjaśnić dlaczego doslownie nic mnie nie cieszy ..i to nie jest tak,że jestem do wszystkiego źle nastawiona ..bo naprawdę ja próbuję ale nie potrafię.
