Jak reagować na nerwowe zachowanie córki?
Witam. Mam córkę 10 letnią z którą nie mogę sobie poradzić. Mianowicie są dni kiedy jest wszystko ok, jest normalna, ale czasem wpada w takie histerie, ze nie daje juz sobie z nią rady, np jesli chodzi o o czesanie włosów to ma chyba jakąś obsesję, może być tylko kucyk, albo rozpuszczone, ale to niby ok, ale przy czesaniu się strasznie denerwuje, poprawia te wlosy, czesze po kilkanaście razy, płacze, nieraz i wyrywa je, a wiązać ja jej muszę, bo jak nie wychodzi jej to jest tylko gorzej. Niby nic takiego, ale przez to ciężko wyjść z domu na czas i zawsze wychodzi zła z domu i trzaska drzwiami. Inny problem jak np ma zadanie z matem którego nie rozumie odstawia straszne histerie, krzyczy, pręży się, prostuje, wygina, skrobie się po rękach, rzuca przedmiotami, nie potrafi normalnie poprosic o pomoc tylko zawsze z wielkim placzem przychodzi. Również jak jej cos nie wychodzi, czy nie moze czegos znalesc jest to samo. Pp prostu strach jej co kolwiek kazac w domu zrobic, lub np zostawic w pokoju zeby odrabiala zadanie, bo na dół slychac jak wrzeszczy i kopie np w krzeslo. Przez to jest nerwowa atmosfera w domu i sama sie denerwuje i zalamuje sie, ze nie daje rady. Byl czas ze miala tiki nerwowe, potrzasala glowa, na razie to minęło. Co mam z nią zrobic, bo naprawde potrafi z byle czego zrobic aferę, zepsuć sobie humor, czy dzien jak i calej rodzinie, nieraz np. A bo czapka mi spaduje, to spodnie gniota, to kurtka za bardzo pod szyja i to jest prostowanie sie, wyginanie, wrzeszczenie czy dziwne stekanie, nie wiem juz co robic, zeby sie wyciszyla
