Jak reagować podczas napadów gniewu i histerii u partnerki?

Dzień dobry. Jestem tuż po dwudziestce, moja dziewczyna zaraz przed. Jesteśmy razem już ponad dwa lata. Od dawna zmagamy się z napadami histerii mojej dziewczyny. Właściwie prawie od początku. Współżyjemy też prawie od początku. Ja wcześniej byłem w związku, który wyglądał bardzo dziwnie, a ona nie miała nikogo. Te tematy są dla niej, jak się okazało bardzo ważne. Nie wchodząc w szczegóły chodzi o to, że moja aktualna dziewczyna czuje się oszukana tym, że nie mówiłem jej prawdy przez długi czas. Późno dowiedziała się o moim współżyciu z poprzednią dziewczyną. Właściwie była to wzajemna masturbacja i stąd nieporozumienia. W dodatku wszelkie informacje wychodziły powoli bo widząc jej złe reakcje zatajałem i niedomawiałem szczegółów i różnych aspektów tego co działo się w poprzednim związku. Wzbudziło to w niej poczucie bycia gorszą. Teraz pojawiły się u mnie problemy z potencją(a raczej ich nasilenie). Jestem już umówiony do lekarza ale pewnie to potrwa. Zepsuty romantyczny wieczór w bardzo ważny dzień przelał czarę goryczy i moja dziewczyna wylądowała na izbie przyjęć w szpitalu psychiatrycznym (z własnej woli bo nie mogła już wytrzymać). Dostała leki uspokajające i diagnozę, że to zaburzenia adaptacyjne. Wybieramy się do Poradni Zdrowia Psychicznego. Docierając do pytania. Jak mam sobie z tym radzić? Jak się zachowywać podczas jej napadów gniewu i histerii. Jestem niejako źródłem problemu. Dla mnie to jasne, że nie bez powodu jest na mnie zła i wciąż nie wzbudzam jej zaufania. Nie potrafimy się rozstać, za bardzo nam zależy, więc musimy nauczyć się z tym żyć stopniowo wzbudzając zaufanie. Tak myślę. To się nie uda jeśli jej ataki będą wytrącały mnie z równowagi. Jak powinienem o tym myśleć, co do niej mówić aby łagodzić napady, odsuwać kierunek jej gniewu od mojej osoby, tak żeby mnie to nie dotykało. Czy oprócz lekarza seksuologa udać się gdzieś jeszcze? Czy jej diagnoza też na pewno jest trafna czy są inne możliwości i udać się jeszcze raz do lekarza psychiatry na spokojnie a nie w trakcie skumulowanego bólu, cierpienia i zmęczenia?

MĘŻCZYZNA, 24 LAT ponad rok temu

Histeria Zaburzenia adaptacyjne Psychiatria Seksuologia Psychologia Psychoterapia Rozstanie Leki uspokajające Masturbacja

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

80 poziom zaufania

Dzień dobry,

Sądząc z Pana opisu, obwinia się Pan za stan psychiczny swojej partnerki, uznając, że swoim zachowaniem przyczynił się Pan do wystąpienia jej zaburzeń. Wydaje się jednak, że będąc w związku z jedną osobą nie ma Pan obowiązku spowiadać się jej ze swojej przeszłości (a jak rozumiem, Pana poprzednia relacja jest już przeszłością), a na pewno nie ma powodu, żeby w związku ze swoją przeszłością był Pan o nią oskarżany przez aktualną partnerkę.

Mówiąc inaczej - każdy człowiek ma jakąś przeszłość, czasem również taką, do której może niechętnie wracać bądź której się nawet może wstydzić. Rzecz w tym, że niezależnie od obecnej oceny tej przeszłości nie mamy już na nią wpływu, więc nie możemy jej ani zmienić ani poprawić.

Dodać koniecznie trzeba, że poprzez fakt bycia w poprzednim związku w żaden sposób nie skrzywdził Pan obecnej partnerki, tymczasem Pan pisze, że odczuwa poczucie winy zarówno z tego powodu, jak i dlatego, że nie wprowadził Pan jej w arkana poprzedniej relacji. Można pokusić się o sugestię, że w związku z tym czuje się Pan odpowiedzialny za samopoczucie partnerki, obciążając się tym, że nie umie ona (albo nie chce) radzić sobie z własnymi emocjami, podobnie jak osoby poddawane długotrwałej przemocy w związku (fizycznej, psychicznej, etc.) często oskarżają siebie o niestosowne zachowanie, które według nich wywołały agresję partnera skierowaną w ich stronę.

Podsumowując - z opisu wynika, że to nie Pan postępuje niewłaściwie wobec partnerki, ale, że ona nie radzi sobie z własnymi emocjami, w związku z czym oskarża Pana o to, że to Pan jest za jej stan odpowiedzialny (albo to Pan się o to sam oskarża). Tego rodzaju interpretowanie rzeczywistości może powodować tylko nieuzasadnione wzmaganie się poczucia winy u Pana oraz również nieuzasadniony wzrost poczucia krzywdy u partnerki. Wydaje się więc, że najwyższy czas skorzystać z konsultacji psychologicznej (najlepiej razem), dzięki której być może uda się Panu i partnerce ujrzeć wzajemną relację i siebie w bardziej obiektywnym świetle.

Pozdrawiam
Maciej Rutkowski
www.abovo.bialystok.pl

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak pogodzić się z przeszłością seksualną partnerki? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Brak akceptacji przeszłości partnerki – odpowiada Mgr Beata Szymik
Natręctwa dotyczące stylu ubierania się partnerki – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak pogodzić się z przeszłością partnerki i nie myśleć o jej pierwszym razie? – odpowiada Mgr Tomasz Furgalski
Zaborczość i brak zaufania do partnerki – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Jak pogodzić się z przeszłością partnerki? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Czy powinienem dać szansę naszej relacji? – odpowiada Mgr Małgorzata Ziółkowska
Napady lęku i natrętne myśli o poprzednim związku partnerki – odpowiada Mgr Mateusz Dobosz
Zazdrość po zdradzie ze strony partnerki – odpowiada Mgr Piotr Godleś
Jak poradzić sobie z emocjami i stresem? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Zdrada a depresja

Tworzenie związku wymaga od partnerów zaangażowani

Pasywna agresja - objawy, przyczyny i przykłady

Pasywna agresja jest techniką manipulacyjną, która

Krytyczność, niepewność, brak wiary w siebie... Oto 6 oznak, że wychowywałeś się w toksycznej rodzinie!

Krytyczność, niepewność, brak wiary w siebie... Ot

Moja córka reaguje histerią: jak temu zaradzić?

Dzień dobry! Moja córka ma 3 i pół roku. Od pewnego czasu jej zachowanie doprowadza do szału całą rodzinę. Dodam, że mieszkamy z moimi rodzicami i sytuacja staje się coraz bardziej napięta. W ciągu dnia chodzi do przedszkola. Bardzo lubi tam chodzić, panie w przedszkolu ją chwalą, że jest grzecznym dzieckiem. Za to jak wróci do domu, daje do wiwatu. Wystarczy, że jej się czegoś odmówi, a reaguje histerią. Oczywiście staram się nie zwracać na to uwagi, tłumaczę jej, że takim zachowaniem nic nie osiągnie. Nie potrafi się zająć jakąś zabawą - rysowaniem czy klockami. Nie zawsze mam czas, żeby się z nią bawić.

Najgorsze jest to, że przez pewien czas był już spokój z tymi histeriami i znowu to samo. Jeszcze do tego doszło, że wieczorem kładzie się spać normalnie i po paru godzinach, tak około 24.00, zaczyna się: ciągnie nosem, zaczyna krzyczeć, że nie chce kataru albo, że chce sikać, albo że kupę, pić itd. Próbuję ją uspokoić, nic nie daję albo nie zwracam uwagi - to samo. Przeważnie jej histerie nocne trwają około 1,5 godziny, aż wreszcie usypia. Bardzo proszę o jakąś radę, bo naprawdę niczym te histerie nie są spowodowane: w domu jest względy spokój, w przedszkolu nikt nie robi jej krzywdy. Faktycznie, może trochę za dużo uwagi jej poświęcaliśmy i przez to tak się zachowuje. Sama nie wiem. Ogólnie jest raczej żywym dzieckiem (ale też nie przesadnie), lubi pomarudzić, no i chce rządzić.

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Psychologia Relacje Relacje z dziećmi

Mgr Aurelia Grzmot-Bilska Pedagog, Bydgoszcz

63 poziom zaufania

Witam ;)

Domyślam się, że sytuacja, ze względu na wspólne mieszkanie, jest dość napięta. Przede wszystkim zachęcam do spotkania z psychologiem dziecięcym, który wyjaśni Pani, jakie są potrzeby, reakcje, zachowania, umiejętności dziecka w tym wieku i czego może się Pani wkrótce spodziewać ;) Ważne jest również, po przeprowadzeniu wywiadu i obserwacji dziecka w domu, pewnych zmian i sposobów postępowania z nim, jeśli wpada w "histerię". Z listu wynika, że ataki histerii mają miejsce głównie wówczas, gdy dziecku odmawia się czegoś lub zabrania. Musiało zadziać się jakiś czas temu sporo niekonsekwencji, skoro reakcje dziewczynki są tak silne, dlatego na pewno bez wsparcia specjalisty nie obejdzie się. Najlepszym rozwiązaniem byłoby włączenie dziadków do postępowania z dzieckiem i poproszenie ich o pomoc w przestrzeganiu ustalonych zasad. Poza tym podczas nocnego wstawania dziecka dobrze jest nie dyskutować z nim, nie przegadywać, nie opowiadać itd., tylko zaspokoić jego potrzebę i położyć spać, dając buziaka na dobranoc. Konsekwentne postępowanie pozwoli na pewno maluchowi po jakimś czasie wybudzać się rzadziej, choć raczej należy się cieszyć, że dziecko sygnalizuje potrzebę fizjologiczną w nocy, niż załatwia się w łóżko.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego moja 3,5-letnia córka bije dzieci w przedszkolu? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Histeria córki w nocy – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Problemy związane z przedszkolem – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Dlaczego moja roczna córka reaguje płaczem? – odpowiada Lek. Łukasz Kowalski
Jak nauczyć sześciomiesięczną córeczkę troszkę samodzielności? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Moja córka gryzie - dlaczego? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Dziecko wymusza wszystko płaczem - jak reagować? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Czy moja córka ma autyzm? – odpowiada Paulina Witek
Mój syn jest nadpobudliwy - czy to Zespół Aspergera? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Histeryczny płacz dziecka - co zrobić, gdy córka próbuje coś wymusić? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska

artykuły

"Nie jestem zaklinaczem dzieci. Jestem psychologiem. Uczę, jak wychowywać" - rozmowa z Michałem Kędzierskim

Pięciolatek, który podczas ataku złości demoluje m

Niepełnosprawny Kacper śpi na klatce. Matka wyrzuciła go z domu

Oto smutna historia młodego mężczyzny, który śpi n

Zaburzenia lękowe u dzieci

Strach i lęk - często używamy tych słów zamiennie,

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

umów wizytę

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

umów wizytę

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Barbara Dziura Psychologia, Jedlicze

umów wizytę

Co robić podczas napadów?

mam napady nie często podczas snu śmiechu czasem płaczę czasem się śmieję i to mnie bardzo denerwuje co mam robić w takiej sytuacji przy tych napadach nie mogę zamknącv oczu bo jest gorzej nie mogę połknąc nawed śliny bo zaraz mnie atakuje

KOBIETA, 42 LAT ponad rok temu

Pomoc psychologiczna Psychologia Leczenie psychologiczne Problemy psychologiczne

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

zalecana jest konsultacja w Poradni Leczenia Zaburzeń Snu.

Pozdrawiam serdecznie

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Panu,

Wskazana byłaby osobista konsultacja specjalistyczna w Poradni zdrowia psychicznego, w celu diagnostycznym i leczniczym.

Serdeczności,
irena.mielnik.madej@gmail.com

Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski Seksuologia, Katowice

64 poziom zaufania

Dzień Dobry.

Proponuję wizytę u psychologa - psychoterapeuty celem diagnostyki i ewentualnego leczenia.

D.Pysz-Waberski
www.nadżycie.pl
https://www.facebook.com/nadzycie/