Szanowny Panie, powodów takiego zachowania może być wiele. Nie da się precyzyjnie określić sposobu postępowania. Wydaje mi się, że podstawowym pytaniem, na które należy sobie odpowiedzieć, to to, czy ja chcę w ogóle rozmawiać z taką osobą. Zrozumienie takiego zachowania wymagałoby zapewne wizyt tej osoby u specjalisty, ale to ona musiałaby widzieć potrzebę zmiany i przyjrzenia się mechanizmowi. Otoczenie może jedynie sugerować i informować, iż widzi problem.
Pozdrawiam
Szanowny Panie,
Trudno mi jednoznacznie stwierdzić, czy opisywane przez Pana objawy mogą mieć charakter chorobowy czy tez nie.
Z cała pewnością jednak są dla Pana dużym wyzwaniem i powodują znaczny dyskomfort psychiczny.
Proponuję rozpocząć od rozmowy z partnerem/partnerką na temat tej trudności. Na moment rozmowy proszę wybrać chwilę, w której oboje jesteście w dobrym nastroju, macie dla siebie czas i możliwość spokojnej komunikacji.
Być może partner/partnerka widzi sprawę zupełnie inaczej i kiedy w spokojnej rozmowie przedstawi Pan swój punkt widzenia, będzie w stanie zaoferować wyjaśnienie lub będzie skłonny zmienić swój sposób komunikacji.
Jeżeli to nie pomoże, proponowałabym zasugerować wspólne spotkanie z psychologiem, który pomoże odnaleźć bardziej efektywne dla Państwa sposoby wzajemnej komunikacji.
Wreszcie, jeżeli ta opcja również nie będzie możliwa w realizacji, pozostaje poszukanie dla siebie indywidualnego wsparcia terapeutycznego, które umożliwi Panu odnalezienie wsparcia i spokoju, a także siły potrzebnej na dbanie o siebie w relacji.
Życzę powodzenia.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Myśli samobójcze należy zawsze traktować poważnie.
Uchodźcy uciekają na zachód przed wojną w Ukrainie
Uzależnienie od internetu dołączyło to takich nieb
