Nie można zmusić kogoś kto nie jest ubezwłasnowolniony do leczenia wbrew jego woli, jeśli ta osoba nie zagraża zdrowiu, życiu swojemu lub czyjemuś, ani czyjemuś mieniu. Na pewno można zachęcać, podawać przykłady pozytywnych skutków podjęcia leczenia, a także stawiać granice i oddawać odpowiedzialność za zachowania wynikające z zaburzeń. Czasem jest to kwestia czasu, który musi upłynąć, by ktoś doświadczył konsekwencji i poczuł potrzebę leczenia, wsparcie bliskich i zachęcanie może jednak w tym znacząco pomóc. W leczeniu- a szczególnie w psychoterapii- bardzo istotna jest bowiem motywacja i zaangażowanie pacjenta w leczenie. Jeśli nie jest on do niego przekonany, uważa, że mu to niepotrzebne lub też nie wierzy w jego skuteczność, jest rzeczywiście duża szansa, że nie będzie on korzystał z leczenia, a nawet na nieświadomym poziomie może je bojkotować. Dlatego ważne, by leczenie zostało podjęte z własnej, nieprzymuszonej woli, a sam pacjent widział w tym sens i był gotów zaangażować się w proces terapeutyczny.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Abulia to zaburzenie psychiczne, przejawiające się
Kontrakt terapeutyczny to rodzaj umowy między pacj
Borderline to rodzaj zaburzenia, choć czasem termi
