Jakie są przyczyny anoreksji?

Powyższa choroba ma podłoże psychiczne. Proszę udać się do lekarza psychiatry. Po badaniu będzie można określić odpowiednie postępowanie.

Przyczyny anoreksji mogą być różne i dzielą się na te o podłożu biologicznym i psychologicznym. Biologiczne przyczyny anoreksji to np.
1. podłoże genetyczne: prawdopodobieństwo wystąpienia anoreksji zwiększa się ośmiokrotnie, gdy wśród krewnych danej osoby jest inna/inny anorektyczka/anorektyk; zaburzenie określonej genetycznie homeostazy pomiędzy utrzymywaną dietą i masą ciała.
2. Podłoże biochemiczne (hormony, enzymy, czy neuroprzekaźniki) - dysfunkcje ośrodków mózgowych regulujących określone procesy metaboliczne (np. związanych z odczuwaniem głodu); brak równowagi pewnych neuroprzekaźników - szczególnie serotoniny, neuroprzekaźnika, którego poziom wpływa na nastrój, sen, potrzeby seksualne, apetyt; podwyższony poziom kortyzolu, hormonu współodpowiedzialnego m.in. za poziom glukozy we krwi, często nazywanego hormonem stresu; zaburzenia funkcjonowania mózgowego mechanizmu nagrody, związanego z dopaminą; zmiany w mózgu spowodowane komplikacjami w okresie płodowym, a w szczególności nieprawidłowości u matki osoby chorej na anoreksję, w czasie ciąży (cukrzyca ciążowa, podwyższone ciśnienie tętnicze, przedwczesne starzenie się łożyska, anemia).
Psychologiczne przyczyny anoreksji możemy podzielić np. na:
3. Osobowościowe przyczyny anoreksji - Wg licznych opracowań istnieje zestaw cech, które wśród osób chorych na anoreksję powtarzają się. Jednak należy pamiętać, że wystąpienie określonych cech charakterystycznych dla osób z anoreksją nie zawsze powoduje zachorowanie. Uważa się, że osoby dobrowolnie poddające się głodówkom są inteligentne, uparte w dążeniu do wyznaczonego celu, przesadnie ambitne, oraz mają niskie poczucie wartości odnośnie swojej osoby, a także swoich osiągnięć. Inne cechy to perfekcjonizm, chłód emocjonalny, podatność na krytykę ze strony innych ludzi, brak zaufania zarówno do siebie samej, jak i do innych ludzi, a także niska samoświadomość.
4. Lęk przed dorosłością - U wielu anorektyczek choroba ta wykształca się w okresie dojrzewania, kiedy ciało zmienia swój kształt, nabiera kobiecości, powodując wzmożone uczucie niepewności co do własnej osoby. W takim ujęciu wielu psychologów określa anoreksję jako wyraz lęku przed dorosłością, nie tylko w sferze zmian fizycznych, ale także zwiększającej się odpowiedzialności i presji związanej z podejmowaniem życiowych decyzji.
5. „anorektyczka rodzina” – rodzina posiadająca następujące cechy: usidlenie (granice między członkami rodziny ulegają zatarciu, problemy jednego z członków rodziny stają się problemami pozostałych); nadopiekuńczość (wynikająca z poczucia obowiązku, przy jednoczesnym braku bliskości, rodzina taka jest zamknięta na świat zewnętrzny, chroniąc dzieci przed złem wszelakim, przez co dzieci są nadmiernie zależne od rodziców, a ich separacja od rodziny, która jest normalnym aspektem dorosłości, zostaje zaburzona); mocno nakreślona granica między rodziną, a resztą świata, który jest dodatkowo demonizowany (wychowanie dzieci w poczuciu obowiązku wobec rodziny, podkreślanie, że wszelkie niepowodzenia, porażki i występki godzą przede wszystkim w dobro rodziny); powtarzający się w rodzinie element poświęcania się dla dobra rodziny np. kosztem rezygnacji z własnych aspiracji; brak elastyczności, trudne akceptowanie naturalnych zmian takich jak np. dojrzewanie i dorastanie dzieci, rodzina skrępowana zasadami, rytuałami obejmującymi także sposób spożywania posiłków (np. celebrowanie rodzinnych obiadów); unikanie konfliktów w myśl zasady, że jeżeli problem nie jest nazwany po imieniu, to nie istnieje; problemy małżeńskie rodziców nie są rozwiązywane wprost, a dzieci stają się sojusznikami jednego z rodziców w utajonej walce; poczucie rodzinnej sprawiedliwości, które nakazuje rodzicom jednakowo kochać i traktować wszystkie dzieci, ponieważ w rzeczywistości nie jest to możliwe, dzieci obserwują dysonans między deklaracjami, a faktycznym zachowaniem rodziców - anoreksja jako sposób na znalezienie się w centrum uwagi.
6. Mass media - Wylansowany został nowy standard kobiety sukcesu - kobiety zadbanej, eleganckiej, robiącej karierę zawodową, a przede wszystkim szczupłej.
7. Ryzyko zawodowe - Istnieje grupa zawodów, których wykonywanie zwiększa ryzyko zachorowania na anoreksję - są to zawody, w których zwraca się uwagę na wygląd zewnętrzny i sylwetkę - tancerki, baletnice, modelki, a także osoby uprawiające dyscypliny sportowe takie jak jazda figurowa na lodzie czy gimnastyka artystyczna.



Zawsze jednakże należy brać pod uwagę indywidualny przypadek zachorowania na zaburzenia odżywiania. Dlatego też w przypadku kiedy Pani lub ktoś bliski wykazuje objawy anoreksji - proszę udać się do psychologa i/lub psychiatry, z którym uda się zgłębić jednostkowe źródła powstania problemu i stworzyć plan terapeutyczny. Pozdrawiam.

Szanowna Pani, anoreksja ma zawsze podłoże systemowe, rodzinne. Jest odzwierciedleniem relacji z rodzicami. Jedyną skuteczną metodą leczenia jest psychoterapia. Jeśli mamy do czynienia z osobą niepełnoletnią, zalecana jest również praca z rodzicami. Zachęcam Panią do zapoznania się z podejściem metasystemowym w psychoterapii: www.pocieszka.pl

W Katowicach z pełnym zaufaniem polecam panią

lek. med. Dagmara Kuczyńska - Ginko

Psychoterapia Integratywna
Katowice, ul. 1-Maja 10
tel. 0 606 605 601

Pozdrawiam,

Kamil Tarnawski
psychoterapeuta rekomendowany przez
Polskie Towarzystwo Psychoterapii Integratywnej