Jestem szykanowany i nie potrafię rozmawiać z ludźmi - jak sobie z tym poradzić?

Dzień dobry!   Mam 14 lat. Szykanują mnie w szkole. Jestem Spartanix, w realu Łukasz. Mam wielki problem. Otóż mam problemy z kontaktem z otoczeniem, głównie rówieśnikami. Ciągle mi dokuczają, w podstawówce mi dokuczali, w gimnazjum też mi dokuczają, chyba nawet dokuczali mi w przedszkolu. Teraz jestem w 1 klasie gimnazjum. Dziwnie się zachowuję, tzn. mówię jakieś głupie rzeczy, noo... jestem po prostu inny. Nie umiem wytrzymać tego. W rodzinie też nie mam się najlepiej , bo mam problem z dogadaniem się z rodzicami. Chcę, aby te sprawy w końcu się dla mnie skończyły, a ciągną się od dawna. Dlatego trafiłem tutaj. Dodam, że rozważałem pójście do psychologa w realu, ale nie miałem odwagi. Nie mogę iść do mamy i powiedzieć, że chcę iść do psychologa, bo ciągle sobie ze mnie żartują i nie potrafię tego znieść. Te żarty są również fizyczne (uderzenie w głowę, jakieś mocne szturchnięcie itp). Ponadto sam jestem słaby fizycznie i inni to wykorzystują. Nie potrafię rozmawiać z rówieśnikami, bo nie przychodzą mi ciekawe tematy do rozmowy. Uczniowie w klasie czasami mówią mi, że jestem dziwny i mówię głupie rzeczy. Próbuję to zmienić, ciągle wstrzymuję się od mówienia głupot. Z trudem mi to przychodzi. Co zrobić, aby normalnie z innymi rozmawiać? Co zrobić , aby nie być szykanowanym, i mieć kilku wiernych kolegów? Tak więc proszę o pomoc - będę bardzo wdzięczny. Chcę się również spytać, czy da się mnie pomóc bez korzystania ze wsparcia od rodziców, nauczycieli psychologów itd. Bardzo mi na tym zależy. Pozdrawiam, Spartanix

MĘŻCZYZNA, 14 LAT ponad rok temu

Witam!

Pytasz, czy możesz zmienić swoją sytuację bez wsparcia ze strony innych osób. Myślę, że będzie to bardzo trudne. Teraz sam walczysz z przeciwnościami i masz z tym poważny problem, bo sytuacja zaczyna Cię coraz bardziej przytłaczać. Dlatego sądzę, że pomoc innych byłaby jak najbardziej wskazana, tym bardziej, że masz trudności w nawiązywaniu kontaktu z innymi osobami. Rozmawiać z innymi nie nauczysz się bez rozmówcy. Rozmowa to spontaniczna wymiana myśli, opinii i wrażeń. Dlatego druga osoba jest bardzo potrzebna do ćwiczenia komunikacji. Piszesz, że nie możesz liczyć na wsparcie rodziców, a w szkole rówieśnicy uważają Cię za "dziwnego".
Nie napisałeś jednak, na czym polegają te "głupoty", o których mówisz. Ciężko jest zatem mówić o tym, co możesz zmienić. Warto, żebyś pracował nad swoimi psychicznymi problemami, przede wszystkim pewnością siebie i samoakceptacją. Najważniejsze jest, żebyś lubił siebie i nie bał się kontaktu z innymi ludźmi. Wiedz, że wiele osób ma problem z rozmawianiem z obcymi osobami. Jedni radzą sobie z tym lepiej, a inni gorzej, ale ważne, by próbować i nie poddawać się. Wzorem do naśladowania w kwestii kontaktów społecznych są rodzice. Z Twojego opisu wynika, że nie miałeś z nimi najlepszego kontaktu, a ich działania prowadziły do kształtowania się u Ciebie cech, które nie sprzyjają otwartości na innych. Wiele z obaw, które są związane z zachowaniem rodziców, możesz przenosić także na swoje najbliższe otoczenie rówieśnicze. Dlatego warto, byś zastanowił się, czy wszyscy Twoi znajomi w szkole są względem Ciebie oziębli i niechętni bliskiemu kontaktowi. Może jest wśród nich ktoś lub kilka osób, które mogą Cię lubić takim, jakim jesteś.
Kiedy czujesz, że wszyscy źle Cię traktują, możesz nie zauważyć tych osób, które mogłyby być dla Ciebie życzliwe. Twoje samopoczucie może być spowodowane odrzuceniem przez rówieśników, ale także może wpływać na Twoje izolowanie się ze środowiska. Oznacza to, że możesz uważać przyjacielskie gesty i próby pogłębienia kontaktu za nieszczere i mające na celu skrzywdzenie Cię. Jednak nie zawsze tak jest. Staraj się nie myśleć za innych ludzi, tylko pytać i działać. Kiedy nie jesteś pewien cudzych intencji, zapytaj o to. Próbuj nawiązywać kontakt. Piszesz, że brak Ci tematów, ale nie sądzę, by to była główna przeszkoda. Sądzę, że tematy się znajdą, tylko musisz sam popracować nad swoim lękiem w kontakcie z innymi. Lęk może blokować i prowadzić do trudności w bliskim kontakcie. Możesz poćwiczyć rozpoczynanie rozmowy w domu, np. przed lustrem. Wyobrażaj sobie także rozmowy z innymi. Znajdź tematy, w których czułbyś się dobrze, np. gry komputerowe, ulubiony serial, dziedzina sportu itp. Spróbuj pogadać z kimś na czacie internetowym i postaraj się nie myśleć ciągle o tym, żeby znaleźć interesujący temat. Postaraj się być spontaniczny. Poczytaj na temat komunikacji interpersonalnej i relacji międzyludzkich. Możesz również zapisać się na dodatkowe zajęcia - grę zespołową, kółko filmowe czy wolontariat.
Pamiętaj, że umiejętności społeczne należy ćwiczyć w praktyce, wśród ludzi. Wizyta u psychologa lub rozmowy z zaufanym nauczycielem byłyby przydatne. Wsparcie i doświadczenie życiowe innej osoby może pomóc Ci przezwyciężać trudności i otwierać się na innych. 

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jestem introwertykiem i nie potrafię rozmawiać z ludźmi

Witam. Mam 20 lat i odkąd pamiętam byłem introwertykiem. Czuję się z tym dziwnie a wręcz jak bym był gorszy od innych. Nie potrafię się odezwać w grupie i ludzie którzy mnie znają też za bardzo nie wiedzą jak ze mną rozmawiać. Na dodatek mam pracę związaną z kontaktem z ludźmi, po każdym dniu jestem wyczerpany. Kiedy mam wolny dzień najchętniej spędziłbym go sam w domu bądź gdzieś na łonie natury. W pracy jestem traktowany gorzej niż inni, szef mnie nie szanuje. Co mam robić ?
MĘŻCZYZNA, 20 LAT ponad rok temu

Witam serdecznie,
Najlepszym rozwiązaniem byłaby wizyta u psychologa, który po wywiadzie będzie w stanie stwierdzić skąd wynikają Twoje problemy w kontaktach z innymi ludźmi. Z kolei po określeniu natury Twoich kłopotów zaproponuje Ci odpowiednią formę pomocy - na przykład trening umiejętności interpersonalnych.
Pozdrawiam

0

Dzień Dobry Panu,

Zachęcałabym Pana do uczestnictwa w treningach rozwojowych, z komunikacji międzyludzkiej, poczucia własnej wartości, asertywności, wrażliwości
albo uczestnictwa w pracy rozwojowej psychologiem.

Z przesłaniem dobrego samopoczucia,

irena.mielnik.madej@gmail.com

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego nie potrafię rozmawiać z ludźmi?

Nie potrafię rozmawiać z innymi ludźmi. Kiedy znajduję się wśród obcych, ogarnia mnie nieuzasadniony lęk, cała się trzęsę, płaczę i mam wrażenie odrealnienia. Takie "ataki" zdarzają się coraz częściej. Nie potrafię nawiązywać relacji z ludźmi. Mam 18 lat, jestem z tym wszystkim całkiem sama. Nie potrafię mieć chociażby przyjaciół, czuję się osaczona, kompletnie nieswojo. Starałam się porozumieć z innymi, ale blokuję się i nie potrafię wypowiedzieć nawet słowa. Każdy dzień wśród ludzi to męka.
KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Witam Panią
Pani objawy wskazują na antropofobię, jednak rzetelną
diagnozę można postawić tylko podczas osobistej konsultacji.
W sytuacjach szczególnie obciążających, na pierwszy
plan wysuwa się lęk, napięcie oraz poczucie
niepewności i zagubienia.
Lęk, którego przyczyna często jest nieuświadomiona,
staje się wszechobecny i przyjmuje postać
różnych fobii - stąd u Pani lęk przed kontaktami z ludźmi,
nazywany fobią społeczną lub antropofobią.
Człowiek, dotknięty fobią społeczną w relacjach z innymi
ludźmi stale doświadcza obezwładniającego lęku
i nieustannie przeżywa katusze.
Zdarza się, że nawet wyobrażenie sobie jakiejś sytuacji
towarzyskiej czy nawet zwykłej rozmowy napełnia
ogromnym lękiem.
Niezmiernie ważne jest, żeby Pani problem został
prawidłowo zdiagnozowany i żeby Pani rozpoczęła
leczenie, psychoterapię, gdyż odczuwane przez Panią
lęki mogą doprowadzić do izolacji społecznej.
Aby Pani pomóc, należy dotrzeć do źródła problemu,
zbadać okoliczności, które doprowadziły do opisanych zaburzeń
i na tej podstawie opracować właściwą metodę terapii.
Dlatego zachęcam Panią do skorzystania z psychoterapii,
która pozwoli Pani spojrzeć na siebie i innych ludzi
z odpowiedniej perspektywy, a także wzmocnić
poczucie własnej wartości i nawiązać właściwe
relacje z ludźmi.
Terapeuta pomoże Pani uporać się zarówno z objawami
jak i przyczynami lęków oraz ich konsekwencjami,
dzięki czemu odzyska Pani spokój, równowagę wewnętrzną
i radość życia.
Gdyby chciała Pani ze mną porozmawiać o problemie,
to zapraszam do kontaktu.
Istnieje możliwość konsultacji online,
np. za pośrednictwem komunikatora Skype.
Pozdrawiam serdecznie

Hanna Markiewicz
psycholog
konsultacje@psycholog24online.pl
http://psycholog24online.pl

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty