Jestem bardzo nieśmiała - jak mam się przełamać?

Jestem strasznie nieśmiałą osobą, nie wiem co z tym zrobić. Dziwię się sama sobie, że tu napisałam. Mam 14 lat. Izoluję się od rówieśników, nie mam z nimi wspólnych tematów. Koleżanki mówią mi, że dorośleję. Nie umiem żartować z innymi, nie wiem jak się odezwać w różnych sytuacjach, ale chcę to zmienić. Szukam różnych sposobów. Nigdy nie mieszkałam długo w jednym miejscu, więc też nie mam zbyt wielu kolegów/koleżanek. Pierwsze dwa lata mojego życia spędziłam na wsi, następne trzy w centrum Poznania, cztery lata mieszkałam w Luboniu, a teraz znów na wsi. Nie posługuję się młodzieżowym językiem. Dziecinne zabawy moich rówieśników mnie drażnią - dogaduję się bardziej z dorosłymi. Nie rozumiem kroków, które stawiają moi rówieśnicy, żeby mnie pocieszyć. To jest bez sensu. Nie mam odwagi powiedzieć rodzicom o moich problemach, z nimi też za często nie rozmawiam o takich sprawach. Nie chodzi o to, że nie mam w nich przyjaciół - bo mam, ale nie mam odwagi porozmawiać. Jestem bardzo nerwowa - od byle czego łzy stają mi w oczach. Wstydzę się wszystkiego co robię, nie potrafię wyjść na środek klasy (nawet gdyby liczyła np. 6 osób) i powiedzieć coś, ogłosić konkurs itp. Bardzo proszę o pomoc.

KOBIETA, 14 LAT ponad rok temu

Rozwój osobisty Psychologia Komunikacja

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Warto rozmawiać o problemach. Piszesz, że główną trudnością, która uniemożliwia Ci kontakt z rodzicami jest wewnętrzny opór. Możesz na początek np. spisać sobie wszystko to, co chciałabyś im powiedzieć i przećwiczyć to parę razy "na sucho", przy lustrze czy do ulubionej maskotki. Rodzice są osobami, z którymi jesteś najbliżej i ich wsparcie może dać Ci siły i zmobilizować do zmian. Wsparcie bliskich to również poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji, które są niezbędne do przełamywania wewnętrznych barier i radzenia sobie z lękiem. Często zmieniałaś miejsce zamieszkania, a tym samym nie miałaś szansy na długotrwałe kontakty z grupą rówieśników. Dlatego teraz możesz czuć się niezrozumiana i zbyt dorosła. Warto jednak korzystać z tego, że masz wokół siebie życzliwych ludzi. Piszesz, że w Twoim otoczeniu rówieśnicy starają się Ci pomóc. Bardzo ważne są nie tyle same działania, co gotowość do udzielenia pomocy. Z tego dobrze byłoby skorzystać. Staraj się mówić o uczuciach, w domu czy wśród rówieśników. Kiedy masz wystąpienie przed klasą, zawsze możesz powiedzieć "ale jestem zdenerwowana!", co da Ci kontrolę nad emocjami. Warto ten sposób wypróbować. Łzy mogą pojawiać się w sytuacjach, które odbierasz jako zagrożenie. Dlatego wsparcie bliskich jest tak ważne, wtedy łatwiej jest sobie radzić zarówno z trudnościami, jak i własnymi przeżyciami. Zachęcam Cię do skorzystania z pomocy innych osób i próby zrozumienia zachowania rówieśników, oraz pozwolenia im, by mogli zrozumieć Ciebie.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy to normalne, że jestem aż tak bardzo nieśmiała? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Problemy w szkole – odpowiada Paulina Witek
Jestem szykanowany i nie potrafię rozmawiać z ludźmi - jak sobie z tym poradzić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Koledzy ze szkoły stosują wobec mnie przemoc - jak powinienem zareagować? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Nerwy, myśli samobójcze - co mam zrobić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Nikt mnie nie lubi - czy jestem nienormalna? – odpowiada Mgr Magdalena Boniuk
Jak powiedzieć rodzicom, że mam problem? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Problemy w szkole, brak chęci do życia - co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy miłość bez wzajemności jest zła? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Samookaleczanie i picie krwi - co się ze mną dzieje? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Smutna prawda o SORach: Przekroczenie granicy godności

W maju dziennikarka Magdalena Rigamonti opisała na

Jadwiga Kłapa-Zarecka została zaatakowana przez pacjentkę. "Miałam poczucie, że ona zaraz wyciągnie nóż i się na mnie rzuci"

Była w ciąży, kiedy do jej gabinetu wtargnęła agre

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Dlaczego jestem taka nieśmiała?

Jestem osobą nieśmiałą, mam problemy z nawiązywaniem znajomości. Jestem w nowej pracy 2 miesiąc. Moje znajomości w pracy są coraz gorsze, Mamy wspólne śniadania, ale nie mam żadnych wspólnych tematów. Ostatnio koleżanka miała wesele z pracy, i te koleżanki jeszcze bardziej się z kumplowały między sobą. Za bardzo nie wiem jak mam z nimi się zakolegowa. W pierwszym tygodniu mieli wyjście na kręgle. Mi nie proponowali, to co miałam na siłe się wkręcać. Ostatnio kupywali wspólnie kubki, dla mnie nie

KOBIETA, 26 LAT ponad rok temu

Problemy w komunikacji między partnerami Warsztaty z rozwoju zawodowego Psychologia Leczenie psychologiczne

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Szanowna Pani,

poczucie własnej wartości czyli samoocenę trzeba odbudować, tak żeby była optymalna i stabilna. Wiele czynników składa się na poczucie własnej wartości, takich jak; postrzeganie samego siebie, wiara w siebie, własna skuteczność, samoakceptacja, poczucie własnej godności. Ogólnie mówiąc jest to opinia nas samych o sobie, inaczej mówiąc negatywne automatyczne myśli dotyczące siebie, wysoki krytycyzm w stosunku do siebie.
Przydałaby się Pani pomoc psychologa/psychoterapeuty, proces terapeutyczny umożliwi zrozumieć swoje zachowanie w określonym kontekście (sytuacji) i umożliwi zmodyfikować wzory myślenia, to wpłynie na poprawę funkcjonowania społecznego.
Pozdrawiam serdecznie

mgr Magdalena Rachubińska Psychologia, Łódź

60 poziom zaufania

Witam serdecznie,

Z tego, co przeczytałam, mogę wywnioskować, że boi się Pani odrzucenia i braku akceptacji, dlatego nie naraża się Pani na ewentualną porażkę, poprzez wycofywanie się i nieodzywanie na forum.
To może świadczyć o niskim poczuciu własnej wartości, nad którą trzeba popracować, w celu zwiększenia pewności siebie i wypracowania umiejętności budowania satysfakcjonujących relacji.
Jest w Pani wiele lęku. Warto byłoby dowiedzieć się, z czego ten lęk wynika i jak można z nim walczyć.
Polecam skorzystanie z pomocy psychoterapeutycznej.

Zapraszam na rozmowę.
Pozdrawiam serdecznie,
Magdalena Rachubińska
PSYCHOLOG, PSYCHOTERAPEUTA

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego przejmuję cechy innych ludzi? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak przestać sobie wmawiać, że ktoś o mnie coś mówił? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Czy jest to spowodowane chorobliwą zazdrością czy może moją zaniżoną samooceną? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Utracona pewność siebie – odpowiada Mgr Dorota Kotarska
Jak poradzić sobie z nieśmiałością i niezdecydowaniem? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak sobie radzić z taką niską samooceną? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Czy ja jestem pewna siebie czy może nieśmiała? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
Brak własnej akceptacji – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Jak przestać się przejmować tym porównywaniem siebie do innych? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Dlaczego nie akceptuję siebie? – odpowiada Mgr Bożena Waluś

artykuły

Autopsychoterapia

Autopsychoterapia albo inaczej metoda autopsychote

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Teleterapia - terapią przyszłości

Internet od dwóch dekad sukcesywnie i nieodwracaln

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Czy ja jestem pewna siebie czy może nieśmiała?

Witam mam 24 lata . Rok temu spotykalam sie z 31 letnim mężczyzną z czasem wyszlo na jaw ze chciał wyludzic ode mnie pieniądze i chodzilo mu o sex ,.od zawsze mialam problem z facetami bylam cicha niesmiala balam sie mezczyzn ,wydawalo mi sie ze nie jestem zbyt dobra dla nich zbyt atrakcyjna . Teraz minęly 2 od tamtej sytuacji , gdy z kims sie spotykam wydaje mi sie ze staje sie kims innym nagle z tej cichej niesmialej dziewczyny staje sie pewna siebie rozgadana sama nie wiem czemu tak jest czy poprostu to jest popis?boje sie ze czasem znow bede ta cicha niesmiala dziewczyna im bardziej mnie pozna wyjdzie to co teraz probuje zakryc zeby wypasc jak najlepiej,nie wiem czrmu tak jest . Teraz tętnie pewnoscia siebie ,duzo mowie ,nie ma we mnie skrepowan . dlaczego pozniej wyjdzie to jaka jestem .Boje sie ze bije ode mnie jakas sztucznosc nie wiem jak to nazwac .Kiedys przeżyłam podobna sytuacje na początku znajomosci bylam podobna pozniej wychodzilo to jaka jestem ,boje sie ze kogos udaje jak dawny chlopak to nazwal,tylko ze ja tak nie mysle nie wiem czemu skad to jest.?nie wiem tojest powod moich nieudanych zwiazkow ..Sama nie wiem jaka jestem przez to czy ta pewna siebie ja czy tylko niekiedy sie gubie .Moze sie zmienilam .. .

KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Fobie społeczne Lęk Niska samoocena Konsultacje psychologiczne Psychologia

Mgr Agata Pacia (Katulska) Psycholog, Wrocław

54 poziom zaufania

Dzień dobry, jeżeli uważa Pani, że ma Pani problem z relacjami z mężczyznami warto pomyśleć o psychoterapii- popracować nad tym. Jeśli chodzi o obecną Pani pewność siebie to nie ma się czym martwić . Jeżeli spotkała Pani na swej drodze mężczyznę, który dba o Panią, prawi komplementy to zaczęła znani w siebie wierzyć . Oczywiście może to się zmienić. Jednak wiele zależy od tego w jakim kierunku będą Panatwo budować relacje. Myśle że psychoterapia pozwoliłaby Pani zrozumieć siebie.

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Szanowna Pani,
samoocena czyli poczucie własnej wartości, kształtuje się w procesie socjalizacji. Wiele czynników składa się na poczucie własnej wartości, takich jak; postrzeganie samego siebie, wiara w siebie, własna skuteczność, samoakceptacja, poczucie własnej godności. Ogólnie mówiąc jest to opinia nas samych o sobie, inaczej mówiąc negatywne automatyczne myśli dotyczące siebie, wysoki krytycyzm w stosunku do siebie. Wskazana jest pomoc psychologa/psychoterapeuty, proces terapeutyczny umożliwi zrozumieć swoje zachowanie w określonym kontekście (sytuacji) i umożliwi zmodyfikować wzory myślenia, to wpłynie na poprawę funkcjonowania społecznego. Poczucie własnej wartości czyli samoocenę trzeba odbudować, tak żeby była optymalna i stabilna. Przekonania i opinie na własny temat w oparciu o doświadczenia życiowe kształtują samoocenę. Szczególnie negatywne komunikaty i doświadczenia w procesie rozwoju są istotą niskiego poczucia własnej wartości. Spróbuj zastanowić się jaką wartość sobie przypisujesz, zastanów się, jak ta opinia wpływa na twoje myśli i uczucia, w związku z tym, jakie działania podejmujesz: 1)Czy doceniasz siebie? 2)Czy lubisz siebie? 3)Czy akceptujesz swoje zachowanie? 4)Jaka jest twoja skuteczność? 5)Czy masz poczucie własnej godności? 6)Jak widzisz siebie? Negatywne przekonania na własny temat - wysoki samokrytycyzm jest wskaźnikiem, który pokazuje, że skupiasz się na własnych słabościach, wadach i jednocześnie nie doceniasz swoich zalet. Emocje, które są synchronizowane z negatywnymi myślami to; smutek, lęk, frustracja, złość, poczucie winy i wstydu. Myśli i emocje mają wpływ na nasze zachowanie - obserwuje się to w różnych sytuacjach; trudność w asertywnym wyrażaniu potrzeb, niezdecydowanie w realizacji planów życiowych. Mogą pojawiać się też dolegliwości somatyczne; napięcie, zmęczenie, ból głowy. Wskazane jest leczenie metodą psychoterapii poznawczo - behawioralnej. Terapia poznawczo-behawioralna pozwala zrozumieć problem, im lepiej rozumiemy problem, tym łatwiej sobie z nim radzimy - poprawi się Pani funkcjonowanie społeczne oraz ustabilizuje się Pani samoocena, co wpłynie na dobrostan psychiczny. Pozdrawiam serdecznie