Dzieciom w tym wieku zdarzają się podobne lęki, coraz więcej wiedzą o świecie i pojawiają się rzeczy czy zdarzenia, których bardziej się obawiają. Mogą one pojawiać się także w koszmarach. Warto z córką spokojnie rozmawiać. Uspokoić, ale także pytać. Być może coś jej się śniło albo kiedyś o podobnej porze czegoś się wystraszyła (np głośnego hałasu, a potem lęk się uogólnił)? Często wybudzenie, zapewnienie o obecności i bezpieczeństwie, przytulenie czy dotyk są bardzo pomocne. Dopytać, czego się boi, co jest źródłem strachu, poobserwować, kiedy sytuacja się powtarza, a kiedy córeczka śpi spokojnie. Warto także przemyśleć, czy w życiu rodziny nie wydarzyło się ostatnio coś ważnego, trudnego (np przeprowadzka, rozpoczęcie szkoły, narodziny rodzeństwa, śmierć kogoś itp)- to także może mieć wpływ na nocne lęki. Cenne byłoby także przyjrzenie się diecie, zarówno porom jak i składowi szczególnie ostatniego posiłku. Można także rozważyć sprawdzenie obecności pasożytów układu pokarmowego (niektóre utrudniają spokojny sen dziecka).
Jeśli pomimo rozmów, rozwiania różnych wątpliwości sytuacja będzie się powtarzać, warto skonsultować się z lekarzem pediatrą, który w razie potrzeby skieruje na dalszą diagnostykę (np neurolog, psycholog dziecięcy).
