Zachowanie 3-letniej córki

Witam.Zastanawia mnie zachowanie mojej 3letniej córki.Mianowicie opowiada historie nie z tej ziemi.Np.ostatnio podczas obcinania jej paznokci(przy czym zachowuje sie krytycznie i nie da sobie przetłumaczyć że nic złego sie nie dzieje i każdy je obcina)stwierdziła,że powie babci,że ją zbiłam.Nigdy klapsa nawet jej nie dałam cały swój czas jej poświęcam.Reaguje krzykiem na słowa jesteś ładna,śliczna mówi że nie,że brzydko to jest jak tak się mówi.Nie chce się uczyć niczego.Zagłusza wszystko krzyki

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Psychologia Dziecko

Mgr Sylwia Nowak Psycholog, Łódź

45 poziom zaufania

Witam,
Jeśli chodzi o zachowanie podczas i po obcinaniu paznokci, to prawdobodobnie mogło sie zdażyć, iż córka przypadkowo "zauwazyła", że szantaż bazujący na lęku mamy działa. "Zauwazyła", gdyż wypływa to z podswiadomej obserwacji.
Zachowania opozycjne- krzyk, negacja nauki to częsta rekacja dziecka na próby ustalenia jakiś zasad, granic przez dorosłych. Proponuję wprowadzić system zasad (na początku do 2 zasad), motywacyjny, nagród i konsekwencji, który pomoże Pani osiągnąć założone cele wychowawcze. Ważne, aby był on prosty, jasny. System zasad dla 3latki powinien być w formie rysunków, najlepiej wielkości kartki A4.
Można też o pomoc poprosić np.: wychowawcę przedszkolnego lub udać się do psychologa dziecięcego w celu uściślenia takiej formy wychowawczej jakim są zasady, sys. motywacyjny. Polecam też lekturę "Łatwiej kochać, trudniej dyscyplinować"- świetna lektura do zrozumienia emocji rodzica, dziecka i opanowania ich.

Pozdrawiam
Sylwia Nowak

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

W tym wieku dzieci mogą mieć tendencje do fantazjowania i opowiadania historii, które w rzeczywistości się nie wydarzyły lub nawet nie mogły się wydarzyć. Podobnie jak lek przed obcinaniem paznokci może wynikać z jakiegoś przykrego doświadczenia dziecka (np skaleczenie) lub skojarzenia (ktoś jej kiedyś coś powiedział i obecnie córeczka się boi) itp. Pomocna będzie cierpliwa i spokojna rozmowa z córeczka, dopytywanie o źródło lęku i rozwiewanie wątpliwości. Jeśli jednak zauważa Pani więcej odstępstw od norm rozwojowych i córki, szczególnie w kontekście zachowań nietypowych, rozwoju społecznego itp- warto skonsultować się najpierw z lekarzem pediatrą, a w razie potrzeby z psychologiem dziecięcym.