Warto przyjrzeć się czy zmiana zachowania dziecka związana jest z jakimś wydarzeniem lub osobą. Może coś widziała, ktoś jej coś powiedział itp. Być może coś ważnego wydarzyło się w życiu rodziny lub coś zmieniło?Warto także porozmawiać z córeczką, spróbować- delikatnie i bez sugerowanie- dopytać, skąd ten pomysł, kiedy pojawił się po raz pierwszy itp. Jeśli zachowanie jest nieakceptowane, warto tłumaczyć Małej dlaczego, co jest, a co nie jest dopuszczalne i stopniowo, ale konsekwentnie zmieniać senne przyzwyczajenia córeczki. Jeśli niepokojących zachowań będzie więcej lub dowie się Pani czegoś, co Panią zaniepokoi- warto skorzystać z pomocy psychologa dziecięcego.
Witam Panią serdecznie. Przede wszystkim pragnę Panią uspokoić. Nie widzę w zachowaniu Pani córeczki nic niepokojącego, oprócz faktu, że moim zdaniem pragnie ona mieć Panią pod kontrolą. To ona chce kierować tym w jaki sposób i kiedy będzie zasypiała. Proszę mi wierzyć, że kreatywność dzieci w tym wieku, dążących do przejęcia kontroli jest olbrzymia. Córeczka wymyśliła taki właśnie sposób. Często takie zachowania mają miejsce, gdy coś się zmienia w życiu dziecka. Jest to np. pójście do przedszkola. Wtedy małe jeszcze dziecko z domu, gdzie dyscyplina i rytm dnia nie jest taki sztywny idzie w świat pełen zasad. Metodą radzenia sobie z przymusem podporządkowania może być próba przejęcia kontroli w domu. Moja rada jest taka, by pozostawała Pani ciepła i kochająca, ale konsekwentnie nie ulegała naciskom dziecka, zwłaszcza tym bardziej dziwaczym. Dziecko, by czuło się bezpiecznie potrzebuje kochającej, ale też silnej i konsekwentnej matki. Proszę zauważyć, że oprócz małej nikt w domu nie zasypia w ten spobób. Ona ma zasypiać tak, jak pozostali. Prawdopodobnie mała na zakaz będzie reagowała złością. Wówczas Pani zadaniem jest przetrzymać taki atak w miarę cierpliwie i ukoić zdenerwowane dziecko. Czasami dobrą metodą jest przytrzymanie dziecka na kolanach, aż do momentu, gdy cała złość ustąpi. Konsekwentne postępowanie w taki sposób powinno uspokoić zachowanie córeczki. Więcej na ten temat znajdzie Pani w książce Prekop "Mały tyran". Małgorzata Danielewicz
Warto dopytać dziecko skąd się wziął u niej ten pomysł - zadając pytania otwarte, które nie nakierują córki na odpowiedź. Ponadto uczulam, iż dziecko może w ten sposób odczuwać nad Panią kontrolę. to ona wyznacza zasady i reguły, które egzekwuje, a Pani się temu poddaje. Polecam zacząć wyznaczać granice - nie "szturmem", ale konsekwentnie - tak, aby w późniejszym wieku dziecko nie wykorzystywało manipulacji, czy szantażu emocjonalnego (jak teraz - "nie pogłaszczesz mnie tak, to nie zasnę") w kontaktach z innymi ludźmi. Pozdrawiam.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Agresja u 2,5-letniego dziecka – odpowiada Mgr Marta Belka-Szmit
- Napady złości u 2,5-letniej dziewczynki – odpowiada Mgr Jakub Bieniecki
- Rozwój psychologiczny 3-letniego dziecka – odpowiada Mgr Anna Suligowska
- Problem z usypianiem 4-letniej córki – odpowiada Mgr Piotr Schwarz
- Czy to zachowanie to wyraz buntu dziecka? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski
- Zachowanie 2-letniego dziecka – odpowiada Mgr Anna S
- Płaczliwość i chęć dominacji u 5-letniej córki – odpowiada Mgr Agata Polańska-Krzos
- Czy istnieje bunt u 3-letniego dziecka? – odpowiada Mgr Sylwia Nowak
- Zachowanie 3-letniej córki – odpowiada Mgr Sylwia Nowak
- Autoagresja u 18-miesięcznego dziecka – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
artykuły
Jakiś czas temu miałam konsultację psychologiczną z kobietą...
Jakiś czas temu miałam konsultację psychologiczną
"Nie jestem zaklinaczem dzieci. Jestem psychologiem. Uczę, jak wychowywać" - rozmowa z Michałem Kędzierskim
Pięciolatek, który podczas ataku złości demoluje m
Rozwój dziecka - 17 miesiąc
Dziecko w wieku 17 miesięcy potrafi być urocze i k