Nadmierny apetyt u 3-latki

Polecam udać się na konsultację z pediatrą - być może dziecku brakuje jakichś minerałów, czy innych elementów organicznych, których niedobór powoduje ciągłe uczucie głodu, lub też dziecko ma jakiegoś rodzaju problem gastrologiczny. Pediatra będzie mógł skierować was na szczegółowe badania.
Jeżeli badania niczego nie wykażą, warto zastanowić się czy ciągłe wołanie o jedzenie nie jest ze strony córki wołaniem o uwagę rodziców. Proszę się zastanowić czy dziecko ma Państwa uwagę przez taką ilość czasu, ile potrzebuje dla naturalnego rozwoju, czy jednak musi o tą uwagę "walczyć". Być może córka nauczyła się, że wołając o jedzenie dostanie również skoncentrowanie na jej osobie. Pozdrawiam.

Jeśli wyniki córeczki są w porządku, nie choruje na nic, nie ma nadwagi czy innych zaburzeń związanych z układem pokarmowym (powinien wykluczyć to lekarz)- warto przyjrzeć się psychologicznym przyczynom takiego zachowania. Szczególnie, jeśli nacisk dotyczy tylko słodyczy. Co do tych ostatnich proponuje wprowadzenie jasnych zasad, konsekwencję i stanowczość. Dziewczynka swoim zachowaniem wymusza na Pani zmianę decyzji. Nie jest to łatwe, szczególnie w sytuacjach społecznych, jednak każda zmiana decyzji wzmacnia i "programuje" histeryczne zachowania w przyszłości (skoro dane zachowanie działa, przynosi pożądany przez dziecko efekt, będzie je ono odtwarzało). Warto także przemyśleć konsultację z psychologiem rodzinnym.

Witam,

nieprawidłowości związane z odżywianiem nie pojawiają się bez powodu. Często jest to kwestia związana z kimś w otoczeniu, kto powoduje, że dziecko spożywa nadmierne ilości - w efekcie dziecko zaczyna jeść za dużo. Warto zrobić rodzinne ustalenia co do karmienia dziecka (włączone w to powinny być wszystkie osoby, które spędzają czas z dzieckiem), dotyczące ilości posiłków i przekąsek, przede wszystkim wprowadzenie zakazu używania jedzenia jako kary lub nagrody.
Proszę pamiętać, że nawyki żywieniowe kształtują się od najmłodszych lat dziecka, i to właśnie na opiekunach spoczywa więc duża odpowiedzialność. To Państwo, dorośli wiedzą, co jest dobre dla dziecka, nie powinni ulegać terrorowi dziecka i pozwolić wymuszać na Was niezdrowe przekąski. Jeśli nie czuje się Pani komfortowo z odmawianiem dziecku, zachęcam do kontaktu z psychologiem dziecięcym – opracowanie planu działania powinno dać Pani narzędzia do podejmowania skutecznych reakcji w momencie, gdy dochodzi do niezdrowej sytuacji.

Pozdrawiam,
Elwira Chruściel