Nieśmiałość
Dzień dobry!
Ludzie różnią się między sobą cechami osobowości - to naturalne i prawidłowe. Brak potrzeby publicznego wypowiadania się nie musi świadczyć o żadnych trudnościach czy zaburzeniach, jeśli jest świadomy, akceptowany i nie powoduje cierpienia.
Niekiedy jednak utrwalone, nadmierne cechy osobowości (i zachowania, w których się one objawiają), których nie chcemy/ nie umiemy/ nie możemy zmienić mogą okazać się objawem np. stanów lękowych, fobii społecznej czy unikowego zaburzenia osobowości itp.
Pozdrawiam!
odpowiedź na portalu niewiele pomoże,polecam konsultacje u DOŚWIADCZONEGO TERAPEUTY.pozdrawiam serdecznie Violetta Ruksza
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Propranolol na fobię społeczną – odpowiada Lek. Paweł Brudkiewicz
- Problem fobii społecznej u 32-letniej osoby – odpowiada Marta Osińska-Białczyk
- Stosowanie preparatu Asentra a senność i tycie – odpowiada Prof. dr hab. n. med. Iwona Małgorzata Kłoszewska
- Zaburzenia psychiczne a częste zmiany leków – odpowiada Mgr Edyta Kołodziej-Szmid
- Przyspieszone bicie serca przy publicznych wystąpieniach i fobie społeczne – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Studiowanie a przedział inteligencji – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
- Czy nieśmiałość może nieść za sobą jakieś konsekwencje w życiu dorosłym? – odpowiada Dr Bartosz Piasecki
- Stosowanie witamin przy stanach lękowych – odpowiada Mgr Ewa Czernik
- Jakie mogą być skutki nieleczonej fobii społecznej? – odpowiada Agnieszka Jamroży
- O czym ma rozmawiać z ludźmi małomówny człowiek? – odpowiada Mgr Dorota Babrzymąka