Płaczliwość i apatia

Od jakiegoś czasu bardzo dziwnie się czuję - cały czas płaczę, nie chce mi się nic i o wszystko się martwię. Skończyłam studia i mam pracę, której jednak strasznie nie lubię i nie widzę żadnej przyszłości w związku z nią, jednak nie wierzę, że znajdę inną - teraz jest tak ciężko... Codziennie chodzę do tej pracy, jednak liczę godziny kiedy wyjdę do domu. W nocy budzę się i myślę, że musze tam iść - cały czas się martwię, że nigdzie mnie nie przyjmą, jest taka konkurencja. Wydaje mi się, że jestem beznadziejna i do niczego się nie nadaje, ciągle płaczę. Jestem kłębkiem nerwów. Kłócę się z chłopakiem, on ma już dość mojego zachowania - nie może już słuchać moich narzekań. Bardzo go kocham, ale w ogóle przestaliśmy ze sobą współżyć - mi się nie chce, nie czuję żadnego pociągu, choć nie wyobrażam sobie życia bez niego. Jedynym odpoczynkiem są dla mnie książki, głównie te o miłości i pięknym, ułożonym życiu bohaterów. Zazdroszczę im i po każdej przeczytanej książce nie mogę wrócić do codzienności. Martwię się, bo ta sytuacja doprowadza mnie do szału. Co mam zrobić? Normalnie nie chce mi się w tej szarej codzienności żyć. Całymi dniami myślę tylko jak mi źle, nie mogę się skupić na niczym, nawet pracy się boję szukać, bo z góry wiem, że mi się nie uda. Co robić? Co mi jest?

ponad rok temu

Stres Psychologia Problemy psychologiczne

Mgr Małgorzata Wierzbicka Pedagog

40 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Wygląda na to, że zmęczyła Panią rutyna związana z pracą i monotonia życa codziennego. Jest to właściwy moment na to, by coś zmienić, ponieważ, jeśli nie potrafi Pani zmienić podejścia do swojej pracy, to za chwilę będzie to "wypalenie zawodowe" i Pani stan będzie się pogłębiał.

Mam jednak wrażenie, że te negatywne myśli wiążą się u Pani z niską samooceną. Przewiduje Pani, że nie uda się zmienić dotychczasowego życia, bo nie wierzy Pani w swoje możliwości. Z maila wynika, że skończyła Pani studia, znalazła pracę, więc w pewnym sensie osiągnęła Pani sukces. Proszę przypomnieć sobie, co wtedy Pani pomogło w osiągnięciu sukcesu i wykorzystać to w tej właśnie sytuacji. Proszę również zrobić sobie listę swoich zalet, umiejętności, aby określić cel Pani poszukiwań, jeśli chodzi o znalezienie odpowiedniej pracy. No i zacząć jej szukać, bo przecież ma Pani i wykształcenie i doświadczenie, więc nie ma powodu by czuć się gorszą od innych.

Często jest tak, że przyzwyczajamy sie do życia, które nam nie odpowiada z obawy, że lepiej już nie będzie, zakładając z góry, że się nie uda. A przez to tak wiele tracimy. Proszę nie pozwolić na to, by strach wykluczył Panią z gry. To, co dzieje się z Pani myśleniem, to błędne przekonanie, że się nie uda, że jest się gorszym od innych. Są to tzw. zniekształcenia poznawcze, czyli po prostu nasze błędne myślenie o sobie, świecie i o innych.

Uprawia Pani wróżbiarstwo, przewidując przyszłość, pomniejszając swoje pozytywy. A to są tylko myśli, nie fakty! Te myśli odpowiedzialne sa za Pani nastrój, emocje i to, w jaki sposób Pani postępuje. Jeśli jest Pani trudno stawić czoła tym myślom samemu i obawia się o swoją przyszłośc, proszę udać sie do psychologa, by pomógł Pani w tej drodze.

Powodzenia!