Czy twoje dziecko bierze narkotyki?
Witam serdecznie,
okres adolescencji to okres gwałtownych przemian, burzy hormonalnej.
Wszystko jest przeżywane silnie, intensywnie. Jeśli nastolatek na coś się nie zgadza, to bardzo intensywnie neguje, jeśli coś mu się podoba (to "uwielbia" to). Pierwsze zakochania są również intensywne. Chcę przez to w dużym skrócie i uogólnieniu powiedzieć, że do pewnego momentu taka jest norma.
Jednakże z tego co Pani pisze, widzę, że syn bierze jakieś leki uspokajające. To słusznie wzbudziło Państwa czujność. Być może problemy z jakimi boryka się syn są poważniejsze. Jeśli to stan depresyjny, trzeba byłoby skonsultować się z psychologiem w Państwa okolicy, być może będzie potrzebna pomoc farmakologiczna. Może się okazać, że problem jest mniejszy i wystarczy wygadanie się przed neutralnym psychologiem, bo czasem łatwiej tak niż przed kimś bliskim.
Proszę mimo wszystko spróbować porozmawiać z synem. Nawet jeśli syn wprost nie rozmawia z rodzicami, to jednak całym sobą komunikuje, że ma problem, że coś jest nie tak i może to być forma wołania o pomoc, gdy wstydzi się mówić o uczuciach wprost.
Proszę powiedzieć synowi, że bardzo go kochacie, że widzicie, że zachowuje się tak, jakby miał jakieś trudne chwile, problemy. Powiedzcie mu Państwo, że zawsze jesteście gotowi mu pomóc i bardzo byście chcieli pomóc, ale nie wiecie jak, dopóki Wam nie powie, o co chodzi.
Być może warto podsunąć synowi jakąś aktywność? Może ma jakiś talent, jest w czymś dobry? Może warto, aby swoją energię i emocję wylewał na płaszczyźnie np. sportowej, albo artystycznej? Odwróci to jego uwagę, pozwoli wysublimować emocje, może środki uspokajające nie będą potrzebne.
Dzień Dobry Pani,
Sugerowałabym zaproponować i zachęcić Syna do rozmowy i ewentualnej pracy terapeutycznej z psychologiem.
O skierowanie do Poradni zdrowia psychicznego ( w ramach NFZ-tu) proszę poprosić lekarza pierwszego kontaktu lub prywatnie.
Gdyby Pani Syn był niechętny na osobisty kontakt z psychologiem, optymalnym rozwiązaniem byłby kontakt online, na Skype.
Zapraszam serdecznie do kontaktu.
Życzę Pani i Synowi tylko dobrego samopoczucia,
Irena Mielnik-Madej
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Czy mam iść z synem do psychologa? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
- Nerwowe zachowanie i ataki histerii u 3,5-latki – odpowiada Mgr Agata Kulpa-Kulpińska
- Dlaczego mam dość spory problem związany z rozwodem rodziców? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Ograniczony kontakt z synem, który był wychowywany w rodzinie zastępczej – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Czy w tej sytuacji leczenie urojeń u syna może być utrudnione? – odpowiada Mgr Alicja Maria Jankowska
- Problem z teściem, który znęca się psychicznie nad synem – odpowiada Mgr Małgorzata Mont
- Jakie leki uspokajające można podać 8-letniemu dziecku? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski
- Autoagresja u 2-letniego syna – odpowiada Mgr Anna Ingarden
- Problem z 10-letnim synem, który stał się bardzo pyskaty – odpowiada Mgr Zuzanna Starczewska
- Problem z zasypianiem u 19-latki – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
artykuły
Pomoc psychologiczna w związku z epidemią koronowiursa. Nasi eksperci czekają na Twoje pytania
Rozwijająca się epidemia koronawirusa przyczyniła
Najbardziej pomocni lekarze i specjaliści w czerwcu 2018
Zapraszamy do zapoznania się z najnowszym raportem
Jak częste są choroby rzadkie? (WIDEO)
-Od 7 lat trwają w Polsce rozmowy na temat planu