Wychowanie a pewność siebie
Zmartwię Panią, ale w przypadku dorosłego syna trudno już mówić o "wychowywaniu". Ma przecież prawo decydować o sobie, a Pani może co najwyżej sugerować, negocjować, może czasem postawić warunki (jeżeli wciąż go Pani utrzymuje), ale do niczego nie da się go zmusić...
Jeżeli się Pani o niego martwi, może Pani namawiać go na wizytę u psychologa (skoro nie ma na nic siły, może to jest dla niego dyskomfortem i chciałby to zmienić). Mogą Państwo udać się razem do terapeuty systemowego. Ewentualnie Pani sama może skorzystać z konsultacji i porad dla siebie. W bezpośrednim kontakcie łatwiej zastanowić się ze specjalistą, jak postępować z synem, jakich błędów unikać, by żyło Wam się możliwie dobrze, spokojnie.
http://www.krakowpsycholog.com.pl/
Witaj! Proszę postarać udać się z nim do psychologa lub terapeuty. Ważne jest aby była przeprowadzona rozmowa ze specjalistą. Powinna Pani namówić go to przyjęcia pomocy.
Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego!
http://psychopedagog.eu
http://facebook.com/gabinetdawidkk/
Proszę udać się z nim do specjalisty terapeuty lub psychologa.
Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego!
http://psychopedagog.eu
http://facebook.com/gabinetdawidkk/
Szanowna Pani,
może Pani pomóc synowi odwołując się do jego wieku i potrzeb z tym związanych. Jest już dorosłą osobą. Co by Pani poradziła drugiej, dorosłej osobie? Np. bliskiemu przyjacielowi?
Jak wcześniej wspomniano - może Pani sugerować synowi pewną pomoc, ale to on musi sam zadecydować, czy chce z niej skorzystać. Może Pani odwołać się do swoich uczuć i przemyśleń ("Gdy to widzę czuję że...","Gdy tak postępujesz martwi mnie że...") komunikując, co Panią martwi, żeby przemyślał, czy i jego to martwi, ale nie narzucać pomocy. Z kolei Pani również może posłuchać, co martwi syna i odwoływać się do tego. Może martwi go brak planów na przyszłość? Gdyby tak było, opierając się na tym przykładzie, może Pani podsunąć mu informację, że psycholodzy pomagają uporządkowywać życie - także zawodowe, pomagając określić predyspozycje, silne i słabe strony itp.
Jeżeli jest agresywny wobec Pani, należy zastanowić się, jak zamierza się Pani przed tym ochronić, by być w dobrej kondycji - także dla syna.
Jeśli nie zagraża życiu swojemu lub swoich bliskich, często informacja, że się martwimy, służymy wsparciem i słuchamy uważnie drugiej, dorosłej, osoby, ale nie narzucamy jej, co ma robić - już pomaga. W innym przypadku trzeba rozważyć interwencje ratującą zdrowie i życie.
W razie pytań zapraszam do kontaktu,
Anna Szostak, www.ctzo.org
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Tiki nerwowe u 13-letniego chłopca – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- O czym może świadczyć zachowanie 10-latka? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
- Trudna przeszłość a wychowanie syna – odpowiada Mgr Piotr Jan Antoniak
- Problemy wychowawcze z 10-latkiem – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Znęcania nad dzieckiem przez kolegę z klasy – odpowiada Mgr Marta Belka-Szmit
- Jak postępować, kiedy partner zostawił? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Bunt nastolatka u 16-letniego syna – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
- Problem z relacją pomiędzy 22-latkiem a rodzicami – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Jak opanować ataki nerwicy? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Jak pomóc synowi w konflikcie z nauczycielem? – odpowiada Mgr Ryszard Chłopek
artykuły
Ważył 171 kg. Gdy syn zadał mu to pytanie, przeszedł imponującą metamorfozę
Kilka lat temu 35-letni Matthew Riggs ważył prawie
Rodzice dzieci z ADHD - pytania
Jak poskromić niewłaściwe zachowanie dziecka z ADH
Napiszmy kartkę dla Krzysia. To będzie dla niego najlepszy prezent na 18 urodziny
Mieszkają w jednym pokoju z synem, nie mają rodzin