Zależnie od tego w jakich jest Pani relacjach z ojcem dziecka, warto zacząć od rozmowy właśnie z nim. Opowiedzieć o tym, co dzieje się z małym, o jego uczuciach, zachowaniu, słowach. Wspólnie poszukać możliwości poradzenia sobie z trudnością, dla dobra dziecka. Żeby podobna rozmowa miała szanse powodzenia warto przeprowadzić ja w atmosferze szczerej troski o malucha, traktować drugiego rodzica także jako ważnego, troszczącego się o dziecko. Unikać natomiast zarzutów, pretensji czy złośliwości, bo one wywołują tylko reakcje obronną, a często także agresję, a jeśli mamy na celu współpracę, warto uniknąć kłótni.
Może częstsze spotkania albo umówienie się na telefon byłoby dobrym rozwiązaniem? Ważne, żeby Państwo spróbowali razem uzgodnić jak można pomóc synkowi i jakie rozwiązanie byłoby dla obojga satysfakcjonujące.
Jeśli podobna współpraca jest niemożliwa, warto rozmawiać z maluchem, pytać go o uczucia, potrzeby. Tłumaczyć, że nawet jeśli taty w pobliżu nie ma, to tata go kocha i o nim myśli (jeśli oczywiście tak jest). Warto także skorzystać z pomocy psychologa dziecięcego, który obserwując zachowanie synka mógłby konkretniej pomóc w poradzeniu sobie z rozłąką i tęsknotą.
