Rozłąka jest trudna ale sądzę że już powinna się Pani przyzwyczaić. Proponuje udać się do psychologa.
Warto skonsultować się z psychologiem. Z tego, co Pani pisze, to Pani odczucia się zmieniły, a nie zachowanie rodziców. Trudno Pani odseparować się od nich, jest Pani silnie związana z domem a także w jakiś sposób "rywalizuje" Pani z bratem. Przepracowanie tych trudności, a także głębszych emocjonalnych przyczyn takiego stanu rzeczy pozwoli zwrócić się ku przyszłości i skupić na relacji z mężem.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Wyprowadzka do chłopaka – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Tęsknota za matką po rozwodzie rodziców – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
- Jak rozmawiać z rodzicami, którzy nie pozwalają wyprowadzić się do narzeczonego? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
- Jak poprawić relacje ze swoimi rodzicami? – odpowiada Mgr Katarzyna Kapral
- Mieszkanie z teściami a problemy w małżeństwie – odpowiada Mgr Mariola Pilawa
- Czy obsesyjną zazdrość można leczyć? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Jak postąpić z rodzicami? – odpowiada Mgr Elżbieta Grabarczyk Pracownia Pomocy Psychologicznej SALAMANDRA
- Wyprowadzka z domu po kłótni z rodzicami – odpowiada Mgr Nina Szalas
- Brak potrzeby kontaktu z rodzicami – odpowiada Mgr Elżbieta Grabarczyk Pracownia Pomocy Psychologicznej SALAMANDRA
- Tęsknota za domem rodzinnym u 25-latki – odpowiada mgr Małgorzata Danielewicz
artykuły
Koronawirus. Przeszli COVID-19, dziś walczą z powikłaniami. Jak choroba zmieniła ich życie?
Nawet ci, którzy przeszli zakażenie koronawiusem ł
Wszawica. Powracający problem polskich przedszkoli?
Wszy wcale nie są reliktem przeszłości ani efektem
Kasia żyje z FAS. "Nie mam żalu do mamy. Jestem jej wdzięczna, że mnie urodziła"
39-letnia Katarzyna Liszcz z Torunia została adopt