Tęsknota za domem rodzinnym u 25-latki

Mam 25 lat,od roku jestem szczęśliwą mężatką,od dwóch lat mieszkam z mężem.Przeprowadziłam się do niego o ponad 500km od rodzinnego domu lecz raz w miesiącu jedziemy do moich rodziców na ok tydzień.Tęsknie za nimi bo są moimi rodzicami i przyjaciółmi.Z mamą rozmawiam codziennie przez tel.Usamodzielniłam się i nie długo planuje zostać mamą.Są chwilę kiedy jednak tęsknie za dzieciństwem i domem rodzinnym tak bardzo,że płaczę w poduszkę mimo,że niczego mi nie brakuje w życiu.Dlaczego tak jest?
KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Witam serdecznie. Bardzo ciekawy jest Pani list. Bardzo szczerze opisuje Pani uczucia z którymi się boryka. Jest Pani w wieku wczesnej dorosłości. Podjęła Pani pewne realne kroki celem usamodzielnienia się, wyjachała Pani z domu, wyszła za mąż, planuje ciążę. Wewnętrznie jednak w Pani rozgrywa się konflikt związany z separacją, zwłaszcza od matki (codzienne telefony, trudna do opisania tęsknota). Idealnym rozwiązaniem dla Pani byłoby podjęcia psychoterapii. Jestem przekonana, że przyniosłoby to Pani ulgę w przypadku tej tesnoty, której Pani doświadcza. Byłoby też na pewno z korzyścią dla Pani przyszłego macierzyństwa i relacji z dzieckiem. Pod wpływem psychoterapii również Pani uczucia powinny zostać przekierowane bardziej w kierunku męża niż rodziców, także chyba wszystkim wyjdzie to na dobre ;). Pozdrawiam. Małgorzata Danielewicz.

0

Witam. Tęsknota to bardzo naturalne, ludzkie uczucie. Tęskni Pani, bo czuje się Pani związana z rodzicami. Nie ma nic "patologicznego" w tęsknocie. Chyba, że czuje Pani, że tej tęsknoty jest więcej, że jest ona w pewien sposób "nad wyraz". Wówczas może Pani rozważyć zgłoszenie się do psychoterapeuty, aby mogła Pani zbadać, co takiego się dzieje, że tak bardzo Pani tęskni. Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty