Uczucie samotności, stres i odcięcie się od znajomych

Bardzo dziekuje .Nie wiedzialam ze istnieje strona internetowa, gdzie moge napisac o moich problemach. Czytam odpowiedzi lekarzy i do nich powracam. Ogromnie dziekuje.Mam wrazenie, ze moje cialo i glowa jest tak przesiaknieta stresem,ze ucieczka do lozka jest najlepszym wyjsciem. Moja ciocia napiasla do mnie "gdy cie krzywda nie ominie, nie mow przyjaciolom - radosc im do serca splynie, gdy cie krzywda nie ominie." Czuje sie bardzo samotna I odcielam sie od wszystkich znajomych.

KOBIETA, 61 LAT ponad rok temu

Stres Trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji Pogorszenie relacji z bliskimi Uczucie samotności Psychologia Psychoterapia

Mgr Kamila Drozd Psycholog

80 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Dobrze, że znalazła Pani naszą stronę i postanowiła napisać o swoich kłopotach. Wspomniała Pani o tym, że nie potrafi radzić sobie ze stresem, że najchętniej spędza czas w łóżku, że odcina się Pani od znajomych. Nie sprecyzowała Pani, jakie ma Pani problemy, ale proszę pamiętać, że ucieczką nie rozwiąże Pani swoich trudności. Może Pani odroczyć pewne sprawy w czasie, ale i tak w końcu przyjdzie taki czas, kiedy będzie musiała się Pani skonfrontować ze swoimi problemami i je rozwiązać. Drogą internetową nie da się postawić diagnozy i stwierdzić, co Pani dolega w sensie klinicznym. Czy Pani nastrój, kiepskie samopoczucie to oznaka depresji, nerwicy, czy po prostu przemęczenia i nadmiernego stresu? Radziłabym Pani skonsultować się z lekarzem psychiatrą albo psychologiem. Specjalista postawi rozpoznanie i zaproponuje Pani najlepszą terapię (np. leki, psychoterapię, trening radzenia sobie ze stresem itp.).

Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

80 poziom zaufania

Dzień dobry.

Pani wypowiedź porusza poczuciem niemocy, cierpienia i brakiem nadziei. Jak rozumiem, ukojenie znajduje Pani w między innymi w tym portalu, czerpiąc z wypowiedzi różnych osób na różne tematy.

Zapewne należałoby w tym momencie powiedzieć, że powinna Pani otworzyć się na ludzi, zaufać, poszukać interesującego i życzliwego towarzystwa, dzięki któremu nie będzie Pani samotna. Pani przekonanie (i być może życiowe doświadczenia) każą Pani jednak myśleć, że świat i ludzie są z gruntu nieprzychylni, że bliscy czyhają na Pani niepowodzenie i zacierają ręce z radości, gdy tak się stanie. Istotnie - ludzie bywają podli, nieprzyjaźni, a niekiedy wrodzy. Ale prawdą jest też, że nie wszyscy tacy są.

Uroda naszego naszego życia polega między innymi na tym, że jest ono różnorodne, zmienne i wielobarwne. Porada Pani cioci może mieć swoje logiczne i faktyczne uzasadnienie, jednak tylko wtedy, jeśli rzeczywiście doświadczy się takich sytuacji i takich reakcji najbliższych. Jeżeli jednak Pani życiowe wybory, które na dzisiaj skutkują samotnością, wynikają nie z własnego doświadczenia, a z doświadczeń innych osób (w tym cioci), trochę jest tak, jakby nie chciała Pani na własnej skórze przekonać się i doświadczyć życia - z wszystkimi jego plusami i minusami. Pytanie tylko, czy warto?

Pozdrawiam.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Uczucie samotności i stres w życiu – odpowiada mgr Patryk Goleń
Skurcze mięśni, uczucie napięcia i stres – odpowiada Mgr Ludmiła Kulikowska-Kubiak
Uczucie samotności i braku sensu życia – odpowiada Piotr Bochański
Co może znaczyć uczucie samotności chociaż przebywamy wśród ludzi? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Uczucie samotności i drżenie rąk podczas stresowych sytuacji – odpowiada Mgr Jolanta Liczkowska-Czakyrowa
Silny stres wywołany życiem codziennym – odpowiada Mgr Anna Bal
Uczucie samotności u 19-latki – odpowiada mgr Jakub Pyka
Co zrobić z uczuciem, które nie che zniknąć? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Uczucie samotności u 20-latka a możliwe przyczyny – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak radzić sobie z samotnością? – odpowiada Mgr Agnieszka Borowska

artykuły

Kobieta wsadziła czosnek do pochwy. Dr Strus ostrzega przed konsekwencjami domowego leczenia infekcji intymnych

Młoda kobieta uskarżała się na swędzenie pochwy i

Tajemnice pracy psychologa - wywiad z psychologiem i psychoterapeutką Magdaleną Nagrodzką

Rozumienie ludzkich zachowań to zadanie, przed któ

Stres pozytywny

Stres pozytywny - czy to w ogóle możliwe? Przecież

Uczucie samotności, stres

Witam, mam 27 lat od bardzo dlugiego czasu czuje ciagly stres, napięcie, uczucie samotnosci, zmiennosc nastroju. Mam troje rodzenstwa ale czuje sie przez nich "odrzucony" a przede wszystkim wykorzystywany. Mieszkam z siostrą bratem i rodzicami. Najpewniej czuje się w pracy bo w wolne dni nie mam co z sobą zrobic. Nie wiem dlaczego ale nie mam znajomych przyjaciół - bylem tym który zorganizuje spotkanie lib wyjdzie z inicjatywą. Mam niską samoocenę ale w pracy jestem zazwyczaj pewniejszy siebie.

MĘŻCZYZNA, 28 LAT ponad rok temu

Stres Uczucie samotności Psychologia

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

71 poziom zaufania

Witam. Powinien iść Pan na psychoterapię bo takie problemy tam można rozwiazywać. To co się nasuwa z Pana opisu to to, że nie czuje uniezależnił się Pan emocjonalnie jeszcze od rodziny mimo wieku. W zwiazku z czym żyje sprawami rodziny, od nich uzależnia swoje samopoczucie. Czas myśleć o sobie jako dorosłym człowieku, usamodzielnić się, brnąć do tego aby samemu mieszkać. To tak w skrócie,
Magdalena Brabec

Mgr Barbara Szalacha Psychologia, Rzeszów

72 poziom zaufania

Witaj,
to,że dobrze czujesz się w pracy jest ważnym atutem i kierunkiem aktywności.Być może Twoje potrzeby są bardziej związane z sytuacją,gdy inni organizują spotkania a ie Ty,choć jak piszesz ,taką podejmowałes dotychczas rolę.Spróbuj to zaakceptować i przyjrzeć się na ile sprawia ci to przyjemność.Inna ważna rzecz:role w grupie nie mogą i nie są zwykle sztywne,nie wiem dlaczego więc,mimo Twojej inicjatywy czujesz brak przyjaciół.Być może trzeba taki problem "zobaczyć"poprzez symbolizację albo w rozmowie,którą najlepiej odbyć z osobą postroną /np.psychologiem/.Można wtedy dotrzeć do emocji,jakie przekazujesz sam,nie będąc tego świadomy.Poczucie odrzucenia jest nie tyle faktem ,ile Twoim sposobem interpretacji mającym jakąś historię w przeszłości.Dobrze jest więc ją zrozumieć i skorygować,żeby nie powielała się w obecnych kontaktach z ludżmi/a tak się dzieje w życiu,że schematy nabyte najwcześniej są njsilniejsze i najtrwalsze/.
Zachęcam do kontaktu z terapeutą i pozdrawiam.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Uczucie odrzucenia i samotności u osoby niepełnosprawnej – odpowiada Mgr Zuzanna Starczewska
Jak poradzić sobie z samotnością w malej miejscowości? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Uczucie bycia wykorzystywaną przez partnera – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Samotność i brak koncentracji – odpowiada Mgr Jolanta Liczkowska-Czakyrowa
Uczucie samotności i smutku wśród rodziny – odpowiada Mgr Ĺukasz Kielemnik
Relacja z przyjacielem z młodości – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Uczucie samotności po wyjeździe do dużego miasta na studia – odpowiada Mgr Ryszard Chłopek
Jak poradzić sobie z tym uczuciem samotności i smutku? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Samotność w dużym mieście – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Niedosłuch a odrzucenie przez chłopaka – odpowiada Mgr Barbara Szalacha

artykuły

Autyzm a rodzina

Autyzm jest ciężkim zaburzeniem powodującym powsta

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

Koronawirus. Mieczysław Opałka - polski pacjent "zero" o życiu, które zabrał mu koronawirus

- Rok temu nie byłem żadnym pacjentem zero, 25

Mgr Hanna Markiewicz Psychologia, Żelechów

umów wizytę

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

umów wizytę

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

umów wizytę

Mgr Katarzyna Kulczycka Psychologia, Wrocław

umów wizytę

Co robić, gdy chłopak chce mnie odciąć od znajomych?

Dobry wieczór!

Potrzebuję porady, może problem wydaje się być błahym, ale jednak. Mam 22 lata, prawie od roku jestem razem z pewnym chłopakiem, również w moim wieku, kocham go, wiem, że mu na mnie zależy, wiem, że mogę na niego liczyć i że mnie kocha. Jednak boję sie pewnej rzeczy, której on nie może zaakceptować. Mam znajomych, mam koleżanki, które widział tylko raz, nie zna nikogo i za wszelką cenę próbuje mnie od tego odciąć, mimo że nigdy nie wybrałam ich zamiast jego, mimo że nie ma powodu do zazdrości. Mówi, że mając jego, nie mogę mieć znajomych, nawet koleżanek. Łączy ze sobą dwie różne sprawy, mówi że jeśli jest on to nie może liczyć się jeszcze ktoś inny, bo on nie potrzebuje nikogo innego oprócz mnie.

Chciałabym po prostu żeby wyszedł ze mną gdzieś razem, żeby było normalnie. Nie chcę tego żeby kiedyś, kiedy zamieszkamy razem, żeby nikt nie mógł mnie odwiedzić, żebym ja w towarzystwie nie mogła mówić tego co chcę. Ja ograniczyłam kontakty, kiedy tylko mogę jestem z nim, ale przecież nie jest nic złego w tym, że chciałabym pójść normalnie na kawę do kogoś, nie chcę być tak kontrolowana. Kocham go i trudno jest mi podjąć decyzję, może powinnam się z nim rozstać? Skoro tak bardzo chce zamknąć mnie w klatce? Tylko, że to jest bardzo trudne. Dlatego szukam rozwiązania, które pomoże mi tego uniknąć. Bardzo proszę o odpowiedź. Z góry serdecznie dziękuję!

KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje z partnerem Toksyczne związki

Mgr Magdalena Brudzyńska Psycholog, Warszawa

56 poziom zaufania

Witam Panią serdecznie!

Prawdziwy związek powinien się opierać na szczerości, zaufaniu oraz wolności jednostki, nikt nie ma prawa Pani ograniczać czy zakazywać kontaktów społecznych. Każdy z nas jest inny, każdy ma też inne potrzeby a będąc z kimś trzeba tę inność akceptować, tylko na takim fundamencie można, bowiem budować wspólną przyszłość. Z Pani listu wynika, że męczy się Pani w obecnej sytuacji. Wyrzeka się Pani kontaktów z innymi ludźmi, co sprawia, że czas spędzony z chłopakiem też nie jest tak szczęśliwy jak mógłby być – to sytuacja skrajnie niekorzystna dla Pani. Nie jestem osobą, która może podejmować jakiekolwiek decyzje w Pani imieniu, dlatego to Pani będzie się musiała zastanowić nad przyszłością tej relacji ze swojej strony mogę jedynie doradzić w dwóch z mojego punktu widzenia ważnych kwestiach. Po pierwsze, nie powinna Pani pozwolić na to by zatracić samą siebie, jeśli potrzebuje Pani kontaktów z innymi ludźmi, jeśli potrzebuje Pani ich towarzystwa nie można pozwolić na to by ktokolwiek Pani tego zakazywał. Podejmując jakiekolwiek decyzje trzeba myśleć przede wszystkim o sobie – jeśli Pani nie będzie szczęśliwa to nie da Pani także szczęścia partnerowi a co za tym idzie związek nie będzie miał szans na przetrwanie. Drugą kwestią, o jakiej wspominałam jest natomiast relacja z partnerem. Tak jak wspominałam wcześniej szczerość jest jednym z podstawowych komponentów udanego związku i dlatego zachęcałabym Panią do rozmowy ze swoim partnerem. Powinna mu Pani wyjaśnić swój punkt widzenia. Być może Jemu faktycznie wystarcza utrzymywanie relacji wyłącznie z Panią, ale nie oznacza to, że Pani nie ma innych potrzeb. Powinna mu to Pani spokojnie wyjaśnić, wytłumaczyć, że ograniczenia, jakie Pani stawia sprawiają, że czuje się Pani nieszczęśliwa. Miłość powinna się opierać na akceptacji i zrozumieniu. Oczywiście w związku należy też iść na pewne ustępstwa, ale nie wolno pozwolić na to by druga osoba całkowicie zmieniała Pani życie i podejmowała decyzje w Pani imieniu. Prawdziwe uczucie opiera się na szacunku i zrozumieniu wolności drugiego człowieka. Podsumowując, sądzę, że ten związek może być szczęśliwy, ale by tak się stało powinni Państwo szczerze ze sobą porozmawiać i wyjaśnić sobie, jakie są Wasze wzajemne oczekiwania. Oboje musicie przemyśleć zaistniałą sytuację i zastanowić się, czy łącząca Was na dzień dzisiejszy relacja jest tym, czego faktycznie oczekujecie od Partnera życiowego.

Pozdrawiam

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Pani,

Słusznie, że poczuła Pani obawy z powodu braku przyzwolenia Pani Chłopaka na Pani
kontakty i relacje z Pani Znajomymi.
Niestety relacja, w której nie ma przestrzeni na relacje poza związkiem, nie rozwija się
a "zlewanie" się z Partnerem nie służy obojgu Partnerom.

Jest rozwiązanie..., to podjęcie terapii par, do której mocno zachęcam, jeśli zechcecie wspólnie pracować nad Waszym związkiem.

Życzę, żeby się Wam udało!
irena.mielnik.madej@gmail.com