Uczucie samotności po odejściu chłopaka

Nie mam nikogo. Kończąc szkole 2lata temu każdy poszedł w swoja stronę. Ja będąc w związku poznalam mojego chlopaka przyjaciół. Naprawdę fajni ludzie. Teraz chłopak mnie zostawił po 2,5 roku chodzenia. Codziennie płacze bo nie mam nikogo. Nie mam się komu wyzalic. siedzę w domu bez pracy bez niczego ;( nawet na dwór nie wychodzi bo nie mam do kogo. Dopiero kiedy zostawił mnie sama przekonałam się jak naprawdę wygląda nic ;( nie radze sobie ze strata osoby która kocham.

KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Uczucie samotności Psychologia Psychoterapia Rozstanie

Mgr Agata Kulpa-Kulpińska

Witam,
rozstanie jest wydarzeniem życiowym, które powoduje silne uczucia, smutku, lęku, złości, żalu.
Potrzeba czasu by zaakceptować nową sytuację i wrócić do równowagi. Na początku zwykle jest poczucie utraty bezpieczeństwa i stabilizacji. Z Pani wiadomości wnioskuję, że jest teraz najtrudniejszy etap procesu związanego ze stratą.
Wsparcie przyjaciół, bliskich jest bardzo pomocne, niestety czytam, że Pani nie ma nikogo.
Może są osoby, które były kiedyś dla Pani bliskie, do których mogłaby Pani zaryzykować i odezwać się by mogli pomóc, wysłuchać, pobyć razem?

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

80 poziom zaufania

Dzień dobry.

Żal po stracie jest stanem naturalnym. Najlepszym dla niego lekarstwem jest czas. Wydaje się, że w Pani stanie pomocna byłaby przynajmniej konsultacja psychologiczna.

Pozdrawiam i powodzenia.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Koszmary senne po utracie bliskiej osoby – odpowiada Mgr Adam Kowalewski
Czy mogę mieć depresję po śmierci męża? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Uczucie samotności po rozstaniu – odpowiada Mgr Karolina Kwiatkowska
Jak poradzić sobie po śmierci męża? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak poradzić sobie po stracie mamy? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Żal po stracie przyjaciółki – odpowiada Mgr Anna Suligowska
Poczucie samotności i chęci przytulenia kogoś – odpowiada Piotr Bochański
Strata bliskiej przyjaciółki – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka
Jak poradzić sobie z obniżeniem nastroju po rozstaniu z dziewczyną? – odpowiada mgr Małgorzata Danielewicz
Jak radzić sobie z utratą bliskiej osoby? – odpowiada Mgr Bohdan Bielski

artykuły

Muszą zostawić bliskich i cały dorobek życia w Ukrainie. Jak sobie radzić ze stratą w obliczu wojny?

Tracą wszystko w obliczu wojny w Ukrainie - najbli

Zmarła ceniona lekarka. "Nigdy nie odmówiła nikomu pomocy"

Szpital w Pucku w województwie pomorskim przekazał

Słowa mogą ranić. "Czego nie wiedzą, czyli usłyszane przy rodzinnym stole"

Na niebie widać już pierwszą gwiazdkę, w tle świec

Uczucie samotności po rozstaniu z chłopakiem

nie wiem co mam robic. Czuje sie bardzo samotna. Niedawno rozstałam sie z chłopakiem który był dla mnie jedyna radością zycia. Moja matka w ogóle nie akceptuje abym miała chłopaka, wg niej musze tylko siedziec w domu i sie uczyc. Ostatnio też sama za moimi plecami podjęła decyzje, nie pytajac mnie o zdanie. Gdy wyraziłam swoje zdanie na temat tego co zrobiła, to sie obraziła. nie zalezy jej na moim szczesciu tylko na pieniądzach. czuje sie zupelnie sama, bez zadnej miłosci. prosze pomóżcie.

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Uczucie samotności Psychologia Rozstanie

Mgr Daniel Filipek Psychologia, Katowice

29 poziom zaufania

Z pani opisu wydaje się, że dotyczy Panią problematyka zależności od rodziców. Polecam Pani terapię, która pomoże rozeznać emocje, którymi kieruje się Pani podczas dokonywania swoich wyborów. W trudnej sytuacji często dokonuje się wyborów bez dokonania refleksji, pod wpływem impulsu, psychoterapia może być na początku bezpiecznym miejscem w którym będzie Pani mogła przyjrzeć się swojemu życiu, a następnie dokonać wyborów w sposób bardziej świadomy swoich uczyć zwłaszcza tych związanych z rodzicami.

Mgr Magdalena Smoleń-Kosno Psycholog, Rzeszów

11 poziom zaufania

Potrzebuje Pani wsparcia, kogoś kto zrozumie Pani emocje, samopoczucie, będzie wsparciem. Proponuję proces psychoterapeutyczny. Proszę umówić się do psychologa.

Mgr Izabela Makowska-Trzeciak Psycholog, Olsztyn

45 poziom zaufania

Witam Cię,
rozstania nie są proste i jest to pewien proces, podobny trochę do żałoby, po której nasze życie powoli wraca na swoje tory. Tutaj niezbędny jest czas, aby dać miejsce uczuciom, które pojawiają się w związku z rozstaniem, począwszy od smutku, żalu, po złość, wściekłość... ..może pojawić się szeroki wachlarz emocji. Zwróciłam jeszcze uwagę na bardzo ważną rzecz, jaką napisałaś i chciałabym Ci pogratulować. Z Twego opisu wynika, ze Twoja mama jest wymagająca i ma wobec Ciebie określone oczekiwania. Cieszę się, że masz dobry kontakt ze sobą i sama wiesz czego chcesz, a co Ci nie odpowiada i jeszcze masz odwagę powiedzieć o tym mamie. Nie są to proste sytuacje, ale wiedz, ze warto siebie wyrażać, nawet jeśli ktoś ma odmienne zdanie i się obraża (oczywiście jeśli nie jest to destrukcyjne dla Ciebie). Jeszcze raz gratuluję i życzę dalszej odwagi - z czasem mama będzie musiała się pogodzić, że jej córka dorosła, ma swoje zdanie i nie zawsze będzie spełniała jej oczekiwania, ze czasem nawet ją zawiedzie.

Pozdrawiam
Izabela Makowska-Trzeciak

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Kiedy coś się kończy, coś co było bardzo ważne, to naturalne, że jest smutno i źle. Taka swoista żałoba. Jest tym trudniej, kiedy nie można liczyć na wsparcie bliskich.
Może jednak warto porozmawiać z mamą? Opowiedzieć, co Pani czuje, co dla Pani jest ważne, czego by Pani oczekiwała od mamy i czego potrzebuje. Być może jest tak, że mam naprawdę, chce dla Pani jak najlepiej, ale patrzy przez swój pryzmat, bo nie wie, czego Pani pragnie i potrzebuje. Może tez pomogłoby wysłuchanie mamy, dowiedzenie się co nią kieruje, jak widzi Pani przyszłość, zapytanie co czuje, czego ona pragnie i potrzebuje. Często bowiem konflikty rodzą się nie tyle z różnych zdań, ale z braku komunikacji, niewiedzy i "domyślania się".

Mgr Natalia Kunas Psycholog, Rzeszów

17 poziom zaufania

Witam serdecznie.
Rozstanie jest ciężką chwilą, ale pamiętaj, że czas leczy rany. Postaraj się poszukać czegoś co bedzie CI sprawiać przyjemność i zajmie czas. Na pewno jest coś, co lubisz robić. Coś czym się interesujesz. Jeśli chodzi o sytuację z Mamą, najlepszym rozwiązaniem jest spokojna rozmowa. Taka, w której możesz przedstawić swoje potrzeby, przemyślenia i uczucia. Rodzicom zawsze zależy na szczęściu swoich dzieci, ale w trosce o nie, często mogą się pogubić. To też tylko ludzie!. Nie wątp w miłość. Może postaraj się ją dostrzec naokoło - bo ciężka sytuacja po rozstaniu może Ci w tym przeszkadzać. No i jeszcze raz podkreślam - spróbuj porozmawiać z mamą. Powodzenia:)

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

80 poziom zaufania

jesli chlopak jest dla Pani "jedyna radoscia zycia", to jest cos nie tak...jest to niebezpieczne i gwarantuje bycie nieszczesliwym...dobrze byloby, aby Pani przyjrzala sie z terapeuta, swoim mechanizmom i nauczyla sie sama zaspakajac swoje potrzeby...wtedy wchodzi sie w zupelnie inny wymiar zycia i w satysfakcjonujace relacje...pozdrawiam serdecznie, Violetta Ruksza

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Rozstanie z chłopakiem i podejrzenie schizofrenii – odpowiada Joanna Duszyńska
Dlaczego chłopak powiedział, że wygasły w nim uczucia? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Rozstanie z chłopakiem a powrót do normalnego życia – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Rozstanie z chłopakiem i trudności z poradzeniem sobie w nowej sytuacji – odpowiada Mgr Anna Ręklewska
Rozstanie po przyznaniu się do zdrady – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Rozstanie z chłopakiem po 2 latach związku – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Rozstanie i niepewność uczuć chłopaka – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Uczucie zagubienia po rozstaniu – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Rozstanie z ukochanym a dalsze postępowanie wobec niego – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Rozstanie z chłopakiem i propozycja przyjaźni – odpowiada Mgr Magdalena Brabec

artykuły

Słowa mogą ranić. "Czego nie wiedzą, czyli usłyszane przy rodzinnym stole"

Na niebie widać już pierwszą gwiazdkę, w tle świec

Rozwój dziecka - 22 miesiąc

W 22 miesiącu życia dziecko jest coraz bardziej sa

Krytyczność, niepewność, brak wiary w siebie... Oto 6 oznak, że wychowywałeś się w toksycznej rodzinie!

Krytyczność, niepewność, brak wiary w siebie... Ot

Mgr Hanna Markiewicz Psychologia, Żelechów

umów wizytę

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

umów wizytę

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

umów wizytę

Mgr Katarzyna Kulczycka Psychologia, Wrocław

umów wizytę

Jak odejść od chłopaka?

Moja historia nie jest dość ciekawa. Jestem w związku, mam dziecko 1,5-roczne. Od 2 lat ten związek tak jakby nie istniał. Chłopak, którego kiedyś kochałam bardzo się zmienił... Narobił długów, o wszystko obwinia mnie i moją rodzinę, nie mogę na nim polegać... Od dłuższego czasu, gdy brakuje pieniędzy, ciągle są kłótnie, awantury, ciągle mi ubliża, jestem wyzywana od najgorszych. Bardzo bym chciała odejść, ale się boję... jego reakcji... tego, co będzie później... Bardzo proszę o pomoc, już nie daję rady... Mój e-mail md19@wp.pl.

KOBIETA ponad rok temu

Konflikty w związku Psychologia Relacje z partnerem

Lek. Marta Mauer-Włodarczak Psycholog, Warszawa

62 poziom zaufania

Witam!

Rozumiem Pani niepokój. Sytuacja, w której się Pani znalazła nie jest łatwa i obawiam się, że jej rozwiązanie nie będzie ani proste, ani szybkie, ale z pewnością będzie wymagało od Pani dużo siły i wytrwałości.

Problem, który Pani opisała, nie należy do rzadkości. Dzieje się tak, ponieważ młodzi mężczyźni często nie rozumieją, czym jest związek, jakie zmiany i obowiązki pociąga za sobą decyzja o poszerzeniu rodziny, tym samym decydują się na coś, na co jeszcze nie są gotowi.

Zachowanie Pani chłopaka spowodowane jest prawdopodobnie ogromnym lękiem przed koniecznością wzięcia odpowiedzialności już nie tylko za siebie, ale przede wszystkim za dziecko. Natomiast agresja w kierunku Pani i Pani rodziny może być sposobem, w jaki Pani partner próbuje zniwelować wewnętrzny konflikt, bo w inny sposób nie potrafi sobie z nim poradzić.

Moim zdaniem rozstanie powinno być rozwiązaniem ostatecznym, kiedy zostaną już wyczerpane wszelkie inne możliwości rozwiązania konfliktu. Najważniejszą i podstawową metodą pracy nad poprawą relacji w związku jest szczera i otwarta rozmowa, oparta na faktach i uczuciach. Zachęcam do przeczytania artykułu pt. Kłótnie w związku, czyli jak rozmawiać z mężczyzną, w którym opisałam kilka wskazówek, ułatwiających prowadzenie konstruktywnej rozmowy. Polecam też książki Jacka Pulikowskiego, które pomagają w zrozumieniu m.in. lęków i obaw, jakie targają męską duszą.

Myślę, że w Pani sytuacji pomocna mogłaby się okazać terapia par. Namawiałabym też Panią, aby w delikatny sposób podsunęła Pani partnerowi książkę pt. Dzikie Serce.Tęsknoty męskiej duszy, która pomogłaby mu zrozumieć swój problem i nakreśliłaby kierunek, w którym powinien szukać rozwiązania. Polecam także książkę pt. Warto być ojcem, w której autor podkreśla, że najważniejsze co może dać ojciec swoim dzieciom, to prawdziwie i dojrzale kochać ich matkę. Jeśli chłopak przeczyta te dwie pozycje, to już będzie duży krok w pracy nad zmianą jego zachowania.

Życzę Pani dużo siły i wytrwałości.

Pozdrawiam.