Pytanie skąd bierze się to "uzależnienie"? Czy nie warto nad nim popracować- na razie nie przeszkadza, jednak w przyszłości, całkowite Pani zatracenie się w relacji, w chłopaku, może stać sie bardziej uciążliwe. Brak własnych zainteresowań, czy przyjaciół na dłuższą metę zamiast scalać, będzie Państwa od siebie oddalać, Pani może niejako "wisieć" na chłopaku. Dla niego może sie to stać zarówno ograniczeniem, jak i przyczyna przeżywania poczucia winy i frustracji. Dla Pani lekkie kontrolowanie może się zmienić w nagminne kontrolowanie, poczucie zagrożenia, frustracji i cierpienia. Błędne koło zacznie się nakręcać.
Nasza odmienność i własny świat który mamy bardzo często jest właśnie tym czymś, co partnerów zachwyca i w czym się zakochują. Warto to pielęgnować. Także dla samego siebie.
Dzień dobry!
Jesteście Państwo szczęśliwi (to dobrze!), ale mimo to zauważa Pani "mam problem", "jestem uzależniona", "wkurza go, że go kontroluję". Nadmierne zlanie się z partnerem w jedno, przekraczanie wzajemne swoich granic i zaniedbywanie innych spraw, innych sfer życia może mieć bardzo bolesne konsekwencje. Polecam rozmowę z psychoterapeutą oraz stopniową pracę nad zmianą swoich nawyków. Warto również zastanowić się, jakie Pani cechy osobowości czy doświadczenia przyczyniły się do pojawienia chorobliwej zazdrości.
Pozdrawiam!
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
