Pytanie jak długo jest Pani w terapii? Być może potrzeba jeszcze trochę czasu, zaangażowania, budowania relacji terapeutycznej?
Zachęcałabym także do konsultacji z lekarzem psychiatrą- doradzi w razie potrzeby wspierająco farmakoterapię (która jest często konieczna w przypadku zaburzeń depresyjnych), a to przyniesie ulgę i ułatwi prace terapeutyczną.
Dzień dobry.
Problemy z nastrojem nie wydają się być uzasadnieniem pobytu w szpitalu (jak rozumiem - ma Pani na myśli szpital psychiatryczny). Być może jednak w ten sposób szuka Pani swoistej ucieczki od wątków, które odkrywa Pani podczas własnej psychoterapii, o której Pani pisze, że "nic Pani nie daje".
Niewątpliwie warto podzielić się tym odczuciem z psychoterapeutą. Nadmieniam, że psychoterapia sama w sobie nic nikomu nie da, jeżeli nie ma się woli i chęci do zmiany. Z Pani postu wynika natomiast, że oczekiwałaby Pani, że ktoś (w tym wypadku szpital psychiatryczny) zrobi z Panią coś, dzięki czemu - niejako bez Pani udziału - poprawi się jakość Pani życia. Nie jest to, niestety, możliwe.
Pozdrawiam i życzę większej aktywności w psychoterapii.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Zwykle termin „depresja" kojarzy się z dorosłymi,
Myśli samobójcze mogą być wynikiem różnych czynnik
"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k
