Zaburzenia odżywiania u 18-latki

Witam :) prosze o odpowiedz na moje pytanie, bardzo mi na tym zależy... Od 2 lat jestem na diecie, wszystko z umiarem i głowa ale od roku a dokładniej Ok.11 miesięcy mam zaburzenia odżywiania, z tego co wyczytałam na rożnych formach wydaje mi sie, ze cierpię na anoreksję bulimiczna.. Są dni gdy nie jem nic a gdy zjem cokolwiek nie mogę sie powstrzymać a potem od nowa Głodówka... Łamią mi sie paznokcie,włosy wypadają, chce być zdrowa.. Waze 48 kg (175 cm) jak sobie pomoc...

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Anoreksja Zaburzenia odżywiania Dietetyka Psychologia

Mgr Małgorzata Mróz Psycholog, Kraków

13 poziom zaufania

Witam, byłoby dobrze aby w celu uzyskania dokładnej diagnozy i ustalenia planu leczenia udała się Pani jak najszybciej na konsultację do lekarza psychiatry w POZ. Zaburzenia odżywiania wymagają specjalistycznego leczenia- farmakologicznego i psychoterapeutycznego.

Mgr Joanna Wasiluk (Dudziec) Dietetyka, Warszawa

100 poziom zaufania

Zaburzenia odżywiania są bardzo poważna choroba o podłożu psychologicznym. Nie jestem pewna czy sama poradzi sobie Pani z tym problemem. Warto się zastanowić nad skorzystaniem z pomocy psychologa a potem dietetyka. Osoby chore mają lęk przed jedzeniem, boją się przytyć a po zjedzeniu czegoś ponad swoje plany mają wyrzuty sumienia, często kończy się to wymiotami lub całkowitym głodzeniem się drugiego dnia. U Pani widać te objawy. Proszę reagować i oddać się w ręce specjalistów.
Z pewnością nie powinna Pani już chudnąć!!! Osoby z zaburzeniami odżywiania a szczególnie z anoreksją zawsze postrzegają siebie w innym świetle - są już bardzo chude a uważają że muszą jeszcze zgubić kilka kilogramów.
Radzę Pani nie czekać ani chwili dłużej i udać się o pomoc. Proszę poszukać w okolicy poradni zajmującej się zaburzeniami odżywiania. Anoreksja czy bulimia pociąga za sobą wiele chorób i wyniszcza organizm!
W razie dodatkowych pytań zapraszam na konsultację lub zachęcam do kontaktu
tel. 506225670 lub joanna.wasiluk@o2.pl
Pozdrawiam
Mgr Joanna Wasiluk
Dietetyk

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Podstawową metodą w leczeniu zaburzeń odżywiania jest psychoterapia, stąd jak najbardziej namawiam na podjęcie leczenia - w formie ambulatoryjnej (np.: PZP, prywatnie) lub na oddziale szpitalnym specjalizującym się w leczeniu zab. odżywiania (np.: Szp. Uniwersytecki w Krakowie).

Dr Daniel Melerowicz Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Dzień dobry, leczenia zaburzeń odżywiania musi odbywać się przy współudziale specjalisty. Zachęcam w pierwszej kolejności do pogłębionej diagnozy psychologicznej u psychologa - psychoterapeuty zajmującego się tego typu problemami. Następnie prawdopodobnie zaleci on pani rozpoczęcie terapii. Pozdrawiam.

Mgr Adrian Kowalewski Dietetyk, Toruń

64 poziom zaufania

Zaburzenia odżywiania to bardzo poważne schorzenia i najlepszym rozwiązaniem byłoby zwrócenie się o pomoc do specjalistów. Terapia wiąże się nie tylko z odpowiednio dobraną dietą, ale także, co może i bardziej istotne, z odpowiednio dobraną pomocą psychologiczną. Podejście holistyczne jest podstawą do osiągnięcia sukcesu i osiągnięcia pełni zdrowia. Nie ma też na co czekać, ponieważ już pojawiają się u Pani poważne konsekwencje niedoborów - spowodowane nieprawidłowym odżywianiem.

Poradnia Dobry Dietetyk Toruń
tel. 887 433 444

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Zaburzenia odżywiania u 32-latki – odpowiada Dr Bartosz Piasecki
Odpowiednia dieta dla osoby cierpiącej na bulimię – odpowiada Mgr Aleksandra Tyszka
Jak zakwalifikować moje zaburzenie odżywiania? – odpowiada Mgr Joanna Wasiluk (Dudziec)
Anoreksja i duża niedowaga – odpowiada Mgr Magdalena Romaniuk
Jakie konsekwencje neurologiczne ma przewlekła anoreksja bulimiczna? – odpowiada Dr n. med. Maria Magdalena Wysocka-Bąkowska
Zaburzenia odżywiania i objadanie się z wymiotami – odpowiada Dr Krystyna Pogoń
Leczenie zaburzeń odżywiania u 19-latki – odpowiada Ewa Kozłowska
Niska waga, ograniczenia posiłków i brak okresu a anoreksja – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Zaburzenia odżywiania i powrót do normalnego odżywiania bez efektu jojo – odpowiada Mgr Joanna Wasiluk (Dudziec)
Zaburzenia odżywiania i uzależnienie od wymiotowania – odpowiada mgr Agnieszka Płóciniak

artykuły

Anoreksja (jadłowstręt psychiczny) - przyczyny, objawy, leczenie

Anoreksja to choroba, której podłożem są zaburzeni

Zaburzenia odżywiania - rodzaje, przyczyny, objawy i leczenie

Zaburzenia odżywiania stanowią liczną grupę chorób

Psychiatra - kim jest i co leczy? Jak wygląda wizyta?

Psychiatra diagnozuje i leczy choroby oraz zaburze

Jak leczyć zaburzenia odżywiania u 18-latki?

Dzień dobry, Chciałam zadać pytanie, które jest dla mnie dość ciężkie. Od ośmiu lat najprawdopodobniej choruję na zaburzenia odżywiania. Oczywiście to się zmieniało. Przez to, że najprawdopodobniej cierpiałam na kompulsywny syndrom objadania w krótkim czasie w dzieciństwie przytyłam. Pewnie wiem dojrzewania też zrobił swoje. Zajadłam emocje, miałam tryb życia dość siedzący. Przez co przytyłam. Ważyłam najwięcej 75kg. W którymś momencie uznałam, że muszę schudnąć. Pod koniec maja 2018r. zaczęłam się głodzić. Nie znając innego tak naprawdę sposobu. Jadłam mało, trochę ćwiczyłam i ruszałam się w ciągu dnia i schudłam. Oczywiście czasami zdarzały mi się napady, które zwracałam później doszły leki przeczyszczające i większy wysiłek fizyczny. Schudłam do wagi 48/49kg po czym miałam ogromny efekt jojo bo walczyłam z napadami, nie umiałam przestać jeść. Rok 2018/2019 chudłam i tyłam. Ostatecznie w wakacje jakoś udało mi się schudnąć po tym efekcie jojo i trzymam 52/53kg. Jednakże chciałabym cały czas chudnąć i chudnąć. Być jak dziecko, mała, drobna, krucha, delikatna, koścista, chuda, a wręcz wychudzona. Mam problem z tym, że według innych przesadzam bo jestem szczupła, wręcz chudziutka. Ja czuję się gruba i otyła. Mam problem z tym, że wybieram te produkty tylko z dobrym składem, z niskimi kaloriami, wszystko ważę na kuchennej wadzę, boję się jeść za dużo lub wysokokalorycznych rzeczy. Ostatnio zauważyłam, że zaczęły samoistnie wychodzić mi siniaki, żyły. Mam ogromne podkrążone oczy, jestem senna i osłabiona, boli mnie cały czas brzuch, czasami mam ogromne poczuciem głodu. Mam łamliwe paznokcie, są na nich białe plamy, wymagają mi włosy, rzęsy. Mam suchą i bladą skórę, która się łuszczy. Mam kołotania serca, zasłabnięcia, bóle głowy, bóle mięśni i kości. Zazwyczaj jem jakieś 1400/1500kcal, staram się być aktywna w ciągu dnia, czasami mam napady po których się przeczyszczam lub je zwracam. Chciałabym schudnąć, mieć niedowagę. Czuję się okropnie gruba i nienawidzę tego jak wyglądam.. znajomi sugerują, że to może być anoreksja, ale przecież mam wagę w normie i wyglądam normalnie. Nic mi chyba nie jest, prawda? Nie wiem co już mam robić.

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Zaburzenia odżywiania Ból brzucha Odchudzanie Niedowaga Psychologia Ból kości Dziecko Włosy Serce

Problem z zaburzeniami odżywiania u 18-latki

Witam! Ach, więc...Mam 18 lat i od około początków gimnazjum zmagam się z zaburzeniami odżywiania. Tak myślę, choć czy to nie jakieś wymysły? Kiedyś jadłam do 800kcal na dzień, teraz wpycham w siebie wszystko jak leci, lub najzwyczajniej w świecie się głodzę..mam 166cm i ważę (niestety) 56/57kg :(( Czuję się naprawdę obrzydliwie, jak jakaś świnka na sterydach :(( Mam nieodparte wrażenie,że moje życie jest naprawdę kiepskim żartem. Współczuję mojej mamie, że los pokarał ją takim niewypałem. Nie wiem co zrobić,żeby się zmienić...Boję się samej siebie, ale coraz częściej myślę, że powinnam po prostu zniknąć. Nie jestem ważna i osoba czytająca to straci kilka minut swojego cennego czasu...Ale już sama nie wiem co robić. Czy to nie przerważliwienie?

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Zaburzenia odżywiania Sterydoterapia Dietetyka Psychologia Żywienie

Mgr Anna Szyda Psychologia, Bełchatów

56 poziom zaufania

Witam
Proszę skorzystać z bezpłatnej pomocy psychologicznej w najbliższej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej. Psycholog udzieli niezbędnych wskazówek, przekaże porady co do dalszego postępowania i być może zaproponuje terapię psychologiczną, aby uporządkować swoje emocje, podnieść samoocenę i przepracować to, co utrudnia funkcjonowanie.
Pozdrawiam
Anna Szyda