Zazdrość o partnera u 21-latki

Witam

Zazdrość jest emocją związaną z obawą że utracimy coś co jest dla nas niezmiernie ważne, w tym przypadku zazdrość wiąże się z obawą i strachem przed utratą partnera z którym jest Pani związana emocjonalnie.
Zazdrość może być reakcją nie niektóre zachowania partnera, jeśli tak jest w Pani przypadku należy szczerze porozmawiać z chłopakiem o swoich emocjach i odczuciach jakie odnośnie podejmowanych przez niego zachowań które wywołują u Pani uczucie zazdrości. Rozmowa może Wam pomóc ustalić pewne zasady i granice przekroczenie których dla Pani jest sytuacją wywołującą zazdrość.
Zazdrość może być też związana z Pani wcześniejszymi doświadczeniami, odczuciami czy dokonywanymi przez Panią interpretacjami danej sytuacji. W takiej sytuacji poradzenie sobie z uczuciem zazdrości zależy w większości od Pani działania. Może Pani spróbować stopniowo ograniczać kontrolę nad partnerem i wydarzeniami w jego życiu, skupić się bardziej na sobie, swoich zadaniach, zainteresowania, hobby. Ważne aby partner całkowicie nie wypełniał Pani życia, aby miała również Pani swoją przestrzeń życiową.
Jeśli mimo samodzielnych prób zmniejszenia uczucia zazdrości, nadal nie będzie mogła sobie Pani z nim poradzić proponuję wizytę u psychologa, który pomoże Pani radzić sobie z zazdrością.
Pozdrawiam

Warto zgłosić się do psychologa. Nieadekwatna czy nadmierna zazdrość jest zaburzeniem. Wynika z różnych przyczyn- np. zaniżonej samooceny czy poczucia własnej wartości, trudnych wcześniejszych doświadczeń zranień czy zdrad itp. Praca nad sobą pozwoli na poznanie i przepracowanie przyczyn zazdrości. A także zmianę, która pozwoli na odbudowanie zaufania i bliskości w relacji.

Dzień dobry, rozumiem, że obecny partner nie daje pani rzeczywistych powodów do zazdrości, a wynika ona z pani lęków przed zdradą lub też przekonań na temat związku dwojga ludzi. Zazdrość tego typu może w końcu doprowadzić do zakończenia relacji. Z tego powodu zachęcam panią do konsultacji psychologicznej i być może rozpoczęcia terapii, jeżeli zajdzie taka potrzeba. Pozdrawiam.

"nauczyła się tego pani" więc także może się pani tego oduczyć. Jeżeli samodzielna praca nie przynosi rezultatów, polecam udać się na konsultację psychologiczną i podjęcie terapii. Szczególnie polecam wizytę u psychologa poznawczo-behawioralnego, gdyż w tym nurcie skupia się uwagę na procesach uczenia się pewnych zachowań, na sposobach myślenia (a wydaje mi się że w Pani przypadku problem ma również tu swoje źródło) i pozwala je efektywnie zmieniać. Pozdrawiam