Związek bez szacunku

Witam jestem w zwiazku 3 lata mezczyzna 7 lat odemnie starszym.otóż moj partner jest jedynakiem mieszka wciaz z rodzicami dodam ze ma 27lat.malo tego ze jest pupilkiem tatusia w takim wieku . Mnie traktuje jak wroga. tzn jest osoba bardzo pazerna na pieniadze na jedzenie na co kolwiek.zawsze mi odmawia a jak juz mi cos kupi to wypomina,oprocz tego sex uprawiamy raz na 2 miesiace ale..w taki sposob ze on skonczy ubiera sie i wychodzi poniza mnie to.jak zakonczyc ten zwiazek ?prosze o porade.pzdr

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Brak satysfakcji ze swojego związku Psychologia

Mgr Anna Bernatowska Psycholog, Warszawa

52 poziom zaufania

Witam, nie moze Pani pozwalać na upokarzanie sie. Pyta Pani jak zakończyć ten związek, ale byc moze, ze nie jest Pani na to gotowa, bo wystarczy rozmowa i powiedzenie, ze nie chce Pani juz kontynuować zwiazku. Jeśli nie czuje sie Pani na siłach aby zakończyć ten niszczący związek zachęcam do skorzystania z pomocy psychologa. Pozdrawiam

Mgr Katarzyna Batugowska Psycholog, Dąbrowa Górnicza

29 poziom zaufania

Witam,
Sytuacja, którą Pani opisała nie wskazuje na zdrową, opartą na zasadach partnerstwa, relację. Myślę, że to dobry moment, aby zastanowić się co takiego powodowało, że pozostawała Pani z Partnerem pomimo doświadczanego dyskomfortu i upokorzenia.
Ma Pani wątpliwości, w jaki sposób zakończyć ten związek. Pierwszym krokiem będzie podjęcie decyzji o odejściu. Być może pomocne okaże się wsparcie osób bliskich, bądź rozmowa z psychologiem. Wspólne poszukanie perspektyw i zauważenie plusów wynikających z zakończenia wspomnianej relacji może okazać się mobilizujące do odbycia rozmowy z Partnerem i domknięcia pewnego etapu w swoim życiu.
Powodzenia,
Katarzyna Batugowska

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Jeśli nie czuje się Pani w tym związku szanowana i kochana, warto postawić granice. Jasno komunikować swoje emocje, potrzeby. Mówić o tym, co dla Pani jest akceptowalne, a co nie. Warto zadać sobie pytanie, czy warto pozostawać jest w związku, w którym nie jest Pani partnerem, a wręcz jest Pani poniżana.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Związek oparty na partnerstwie a problemy – odpowiada Dr Krzysztof Dudziński
Czy możliwy jest toksyczny związek? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Dlaczego mój związek się kończy? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Jak radzić sobie z odległością w relacji? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Konflikty w związku 19-latki – odpowiada Mgr Anna Ręklewska
Czy związek na odległość ma szanse? – odpowiada mgr Małgorzata Danielewicz
Czy ten związek ma sens? – odpowiada Mgr Adam Kowalewski
Jak zbudować związek z nowym partnerem? – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Przyzwyczajenie i rutyna w związku – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak radzić sobie z konfliktami w związku? – odpowiada Mgr Joanna Pluta

artykuły

Koronawirus: Bezpłatne porady psychologiczne NFZ. Przetestowaliśmy, jak to działa

W związku z pandemią koronawirusa oraz gwałtownym

Tajemnice pracy psychologa - wywiad z psychologiem i psychoterapeutką Magdaleną Nagrodzką

Rozumienie ludzkich zachowań to zadanie, przed któ

Socjopata przy wigilijnym stole. Łatwo go rozpoznać, gdy pamiętasz o jednym

Święta Bożego Narodzenia to dla wielu osób czas ra

Związek bez szacunku dla partnerki

Nie wiem, czy jestem normalna?? jestem w związku z fajnym facetem, któremu strasznie na mnie zależy, jestem z nim szczęśliwa, zaakceptował fakt, że byłam molestowana i prawie padłam ofiarą gwałtu, ale nie potrafię mu do końca zaufać.Nie ufam nikomu, nawet sobie. Co ze mną jest nie tak, dlaczego nie potrafię zapomnieć o przeszłości? Bolesnych wspomnieniach? Byłam na terapii ale ją przerwałam, bo nie potrafiłam złapać kontaktu z Panią psycholog, miała55 lat, i głupio komentowała pewne rzeczy

KOBIETA, 26 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne

Mgr Agnieszka Glica Psycholog, Katowice

55 poziom zaufania

Pani doświadczenia życiowe bardzo mocno wpłynęły na to,że ma Pani trudność z zaufaniem. Dlatego niezbędna jest długoterminowa praca psychoterapeutyczna w bezpiecznej dla Pani relacji nad zaufaniem do innych osób i poradzeniem sobie z przeszłością, aby nie wpływała ona na relacje z partnerem. W relacji terapeutycznej to nie wiek, ale bardziej osobowość psychoterapeuty może nie zawsze pasować pacjentowi. Bardzo ważne jest, aby zakończyła Pani terapie i powiedziała psychoterapeutce co Panią zraziło do kontaktu z nią. A potem warto, aby poszukała Pani kogoś, przy kim nie będzie się Pani czuła głupio komentowana. Warto też sprawdzić czy psychoterapeuta przeszedł przez terapie własną, ma certyfikat i w jakim nurcie pracuje. np. w psychoterapii humanistycznej Gestalt nie komentuje się i nie interpretuje, tego co mówi pacjent. Proszę się nie poddawać.Powodzenia

Mgr Magdalena Tylko Psycholog, Warszawa

39 poziom zaufania

Dzień dobry,
To, że trudno jest Pani zaufać po trudnych doświadczeniach nie jest niczym "nienormalnym". Ograniczone zaufanie do świata, innych osób, czasem również do siebie to normalna reakcja na nienormalną sytuację, a taką sytuacją są Pani trudne doświadczenia z przeszłości. Nawet jeśli te doświadczenia były odległe w czasie, to nie tak łatwo o nich zapomnieć.
To, że zdecydowała się Pani na terapię, było jak mi się wydaje dobrą decyzją. Szkoda, że nie udało się Pani znaleźć odpowiedniego dla Pani terapeuty. Na pewno przykre komentarze ze strony terapeuty nie powinny mieć miejsca.
Może warto jednak rozważyć podjęcie terapii z inną osobą. Już na samym początku mogłaby Pani powiedzieć, co Pani nie odpowiadało w kontakcie z poprzednim terapeutą. Bogatsza o tamto doświadczenie mogłaby też Pani precyzyjnie określić czego Pani oczekuje w trakcie spotkań. To jak sądzę ułatwi terapeucie budowanie takiej relacji z Panią, w której poczuje się Pani bezpiecznie.
Sugerowałabym Pani poszukiwanie psychoterapeuty, który posiada certyfikat któregoś z towarzystw psychoterapeutycznych np.: Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczej i Behawioralnej http://www.pttpb.pl/licencjonowani-terapeuci albo terapeuty w trakcie procesu certyfikacji, który ukończył dwuletnie szkolenie i pracuje pod superwizją. Profesjonalista nie będzie w niegrzeczny i nieprofesjonalny sposób komentował Pani przeżyć i odczuć, tylko będzie Panią wspierał w poszukiwaniu rozwiązania.
Mam nadzieję, że znajdzie Pani odpowiednią pomoc i dzięki temu będzie Pani mogła budować szczęśliwe życie. Pozdrawiam

Dr Daniel Melerowicz Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Dzień dobry, jeżeli przerwała pani psychoterapię zachęcam do kolejnej próby u innego psychoterapeuty. Jednak jeżeli kolejny terapeuta nie będzie pani odpowiadał być może warto się zastawić dlaczego tak się dzieje - pisze pani, że terapeutka "głupio" komentowała pewne rzeczy, ale co ma pani na myśli? Być może rzeczy które mówiła były trudne, proszę jednak pamiętać, że terapia nie j=jest procesem w którym ma być przyjemnie, ma być skutecznie. Pozdrawiam.

Mgr Elżbieta Grabarczyk Pracownia Pomocy Psychologicznej SALAMANDRA Psychologia, Warszawa

62 poziom zaufania

Warto spróbować z innym terapeutą. Czasem nie iskrzy, więc warto poszukać osoby, z którą złapie pani kontakt i będzie się czuła bezpiecznie - to niezbędne warunki udanej terapii.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Kiedy należy zmienić psychoterapeutę? – odpowiada Lek. Paweł Baljon
Problemy z zaangażowaniem się w związek – odpowiada Mgr Anna Ręklewska
Czy powinnam zrezygnować z mojej terapii? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Niska samoocena i lęk przed zranieniem – odpowiada Mgr Agnieszka Glica
Jak na nowo zaufać mężczyźnie? – odpowiada Mgr Marek Lisowski
Psychoteraupeta pomocny w zaburzeniach emocjonalnych z KIelc – odpowiada Mgr Anna Suligowska
Czy terapeuta prawidłowo prowadzi terapię? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
Jak odbudować zaufanie do mężczyzn? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Wielokrotne gwałty w dzieciństwie a skutki w dorosłym życiu – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
Kiedy mogę się spodziewać efektów psychoterapii? – odpowiada Dr Bartosz Piasecki

artykuły

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Opór w psychoterapii - charakterystyka, przykłady, przyczyny obiekcji, praca w pacjentem

Opór w psychoterapii może mieć różne oblicza. Świa

Psychoterapia - fanaberia czy sposób na własny rozwój?

Dlaczego warto skorzystać z psychoterapii? Z czym

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Utrata szacunku do mamy

Dzień dobry, Mój brat mówi, że stracił szacunek do mamy a jako powody podaje np: - praca mamy (personel sprzątający) - fakt, że nasza siostra od 10 lat jest z związku który odbija się na naszej rodzinie a mama nic z tym nie zrobiła ulegając siostrze, - to, że kłóciła się z tatą (głównie z pow. finans., 10 lat temu nie było nam łatwo) Mojego brata nie przekonują argumenty np. że mama pewnego czasu pracowała na trzy etaty żeby nas utrzymać, mówi, że to tylko był mamy obowiązek. Proszę o opinię.

MĘŻCZYZNA, 23 LAT ponad rok temu

Terapia rodzinna Psychoterapia rodzinna Psychologia

Mgr Barbara Szalacha Psychologia, Rzeszów

72 poziom zaufania

Witam serdecznie,
myślę,że problem wiąże się z rodzinnym przekazem,że matka jest odpowiedzialna za społeczny wizerunek rodziny i może nawet za niekorzystny obraz ojca,którego brat,jako chłopak chce bronić,podobnie jak Pani broni matki,będąc kobietą.Jeżeli ze strony rodziców nie ma woli podjęcia na ten temat rozmowy,można zainicjować samej podjęcie problemu "wzorców",jakie otrzymujecie od nich i wyrazić swoje zastrzeżenia.Inaczej może to być powodem,że w przyszłości będzie Pani równie skłonna do wyręczania męzczyzny i chronienia go swoim i dzieci kosztem,natomiast brat upodobni się do ojca kosztem kobiety.Bardzo zachęcam do popracowania nad problemem ,także pod opieką psychologiczną.

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

80 poziom zaufania

odpowiedź na portalu niewiele pomoże,polecam konsultacje u DOŚWIADCZONEGO TERAPEUTY.pozdrawiam serdecznie Violetta Ruksza

Mgr Katarzyna Bilnik-Barańska Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Nie pisze Pan czy brat jest starszy czy młodszy od Pana a to istotne czy jest już dorosły czy może jest w okresie dojrzewania.
Ciekawa jestem też jakie stanowisko w tej sytuacji zajmuje Wasza mama…
Jakkolwiek by nie było to naturalne, że martwi się Pan o sytuację w domu i ma żal do brata o zły stosunek do matki. Czasami jednak trudno jest wytłumaczyć komuś innemu pewne rzeczy, na których nam zależy.
Pan przede wszystkim musi zająć stanowisko zgodne z tym co Pan czuje i pogodzić się z tym, że ktoś może czuć inaczej.

Pozdrawiam serdecznie.

Dr Daniel Melerowicz Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Dzień dobry, prosi pan o opinię - zastanawiam się czego dotyczyć ma opinia?, Czy brat postępuje słusznie?, Jak go zmienić?, Czy ma prawo tak mówić? Zastanawiam się co o tym myśli pańska mama. Uważam, że pan ma prawo wyrażać swoją opinię, brat ma najwyraźniej swoją - która dotyczy bardziej jego relacji z matką. Pozdrawiam.