Witam,
przy opisanych przez Panią trudnościach, zalecałabym przede wszystkim kontakt z psychologiem/psychoterapeutą w celu podjęcia terapii. Czy taka forma pomocy jest dostępna w ośrodku, w którym Pani się znajduje?
Praca ze specjalistą pozwoli lepiej poznać siebie, będzie ukierunkowana na określenie mocnych i słabych strony, zwalczenie wewnętrznego surowego krytyka, wzmocnienie poczucia własnej wartości, nauczenie się metod skutecznej komunikacji a także sposobów na poprawienie koncentracji/uwagi – wszelkich rzeczy potrzebnych Pani do lepszego funkcjonowania w życiu codziennym.
Pozdrawiam,
Elwira Chruściel
Witam
ADHD jest uwarunkowane genetycznie zatem można powiedzieć, że taka jest Pani uroda.
Praca własna:
- dokładnie planuj działania (krok po kroku, wykreślanie zrobionych rzeczy, itp.)
- uporządkuj otoczenie (tak, aby nadmiar rzeczy nie rozpraszał)
-poukładaj wszystko i zapisz na kartce, gdzie co jest
(zawsze odkładaj wszystko tam, gdzie było).
-poczytaj o memo-technikach (można zapamiętać swój numer tel./pesel itp. jako baśniową historyjkę, np.:
8 - bałwan, 2 - łabędź, itd. jak najłatwiej skojarzyć)
-nie wstydź się, informuj osoby ze swojego otoczenia o swej ADHD-owej urodzie
-otaczaj się tylko ludźmi, którzy są tego warci, dobrzy, życzliwi.
Wskazana byłaby terapia, aby psycholog mógł wspierać Panią i monitorować efekty Pani pracy. Pomógł by planować czynności, nauczył prostych technik zapamiętywania. Jeśli nie ma takiej możliwości proszę poprosić kogoś o pomoc, by każdego wieczora sprawdzić, co udało się zrealizować i sporządzić plan na kolejny dzień.
Proszę każdego dnia zapisywać w zeszycie, co Pani dobrego zrobiła, co się Pani udało (nawet najdrobniejsze rzeczy, jak: uprzątnięcie, uśmiech sąsiadki - gdy powiedziała jej Pani "Dzień dobry"). Po tym, co przeczytałam - wiem, że - Pani zależy, a to pierwszy krok do sukcesu. Proszę się nie przejmować szkolnymi konfliktami, to było, minęło. Każdy z nas miał swoje za uszami, bo dzieciaki broją i psocą. Proszę skupić się na tu i teraz. Wszystko robić ze spokojem. Gdy coś nie wychodzi, nie może Pani czegoś znaleźć - proszę zrobić sobie przerwę - pooddychać głęboko, popatrzeć na zielone drzewa, na niebieskie niebo. Zobaczy Pani, że każdy kroczek do polepszenia Pani samopoczucia będzie odbudowywał poczucie wartości. Tak na odległość niewiele mogę pomóc _ przykro mi. Proszę jeszcze pamiętać, że przy ADHD często występuje depresja, stany lękowe, zaburzenia snu - jeśli coś Pani jeszcze dolega -proszę się skonsultować z lekarzem psychiatrą.
Pozdrawiam.
P.Abbink
Wg mnie to nie jest ADHD tylko wyuczone w dzieciństwie zachowanie. Psychoterapia powinna pomóc Pani uporać się z tym problemem i cieszyć się decydowaniem o sobie bez patrzenia w wyuczoną bezradność. Zapraszam na terapię.
Pozdrawiam
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Nieleczone ADHD u 29-latki – odpowiada Mgr Anna Tońska-Szyfelbein
- Jak się pozbyć poczucia winy z racji choroby psychicznej? – odpowiada Mgr Agnieszka Lipińska
- Krzyki i agresja u 5-latki a ADHD – odpowiada Mgr Kamil Tarnawski
- Dziecko z ADHD - jak sobie z nim radzić? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
- Jak leczyć ADHD w dorosłym życiu? – odpowiada Mgr Marcin Goluch
- Czy mam ADHD? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
- Rozstanie z chłopakiem i sposoby na uratowanie związku – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
- Jak dostać się do wojska z ADHD – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
- Czy biofeedback pomaga przy ADHD? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
- Choroba psychiczna a niezdolność do pracy – odpowiada Mgr Anga Aleksandrowicz
artykuły
Wywiad z Dorotą Gromnicką, autorką książki "Depresja. Jak pomóc sobie i bliskim"
Czym jest depresja? Jak sobie z nią radzić? Czy mo
Rodzice dzieci z ADHD - pytania
Jak poskromić niewłaściwe zachowanie dziecka z ADH
Dzieci z ADHD - jak można im pomóc?
Dzieci z ADHD (zespołem nadpobudliwości psychoruch